مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

شست و شوی دل

نقل است که روزی ابراهیم ادهم ، بر مستی گذشت. آبی آورد و دهان آن مست را شست و به او که از شدت مستی در خواب بود، گفت: دهانی که ذکر خدای تعالی برآن رفته باشد، اگر آلوده بگذاری بی حرمتی باشد. چون آن مرد هوشیار شد، او را گفتند : زاهد خراسان دهان تو را شست! آن مرد گفت : من نیز توبه کردم! بعد از آن ابراهیم در خواب دید که به او می گفتند: تو از برای ما دهان او بشستی، ما نیزی دل تو را بشستیم.( تذکره الاولیا، عطار نیشابوری، ص125)