مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

دیوان نام شیعیان نزد حضرت مجتبی علیه السلام بود

حذیفه گوید: بعد از آنکه حضرت حسن علیه السلام از معاویه جدا شد و به مدینه برگشت، من با حضرت بودم، همراه حضرت شتری بود که همیشه کنار حضرت بود و از ایشان جدا نمی شد.

روزی عرض کردم: فدایت شوم ، بار این شتر که از شما جدا نمی شود چیست؟ فرمود: ای حذیفه، این دیوان است، عرض کردم: دیوان چیست؟ فرمود : نام های شیعیان ما در اوست! عرض کردم فدایت شوم نام مرا نشان دهید، فرمود بیا.

فردا با برادر زاده ام خدمت حضرت رفتیم ، فرمود، برای چه آمده ای؟ عرض کردم: همان کاری که وعده فرمودی، فرمود : این کیست؟ عرض کردم : برادرزاده ی من است، خودم نمی توانستم بخوانم، او را آوردم تا نام مرا بخواند.

حضرت فرمودک دیوان وسط را بیاورید ، آوردند ، برادر زاده ام مشغول مطالعه شد، ناگاه صدا زد :  ای عمو، این نام من است، گفتم، مادرت به عزایت بنشیند، نام مرا پیدا کن، جواب داد: این نام تو است، حذیفه گفت: هر دو خوشحال شدیم که نام ما، در دیوان شیعیان ثبت است و آن جوان با حضرت حسین علیه السلام شهید شد( بصائر الدرجات: ص192، بحارالانوار:ج26، ص124، مدینه المعاجز: ج 3، ص337، ینابیع المعاجز: ص 134)