مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

نصایح ارزشمند حضرت مجتبی علیه السلام هنگام شهادت

شخصی بنام جُناده گوید: نزد حضرت مجتبی علیه السلام در همان بیماری که به سبب آن از  دنیا رحلت نمودم رفتم، در مقابل حضرت طشتی بود که حضرت وقتی خون قی ء می کرد در آن می ریخت، زیرا معاویه العنه الله او را مسموم کرده بود( توسط همسر ایشان).

عرض کردم: ای مولای من چرا خود را معالجه نمی کنی؟ فرمود: ای بنده ی خدا: مرگ را به چند چیز معالجه کنم؟ عرض کردم: انا الله و انا إلیه راجعون، آنگاه حضرت متوجه من شد و فرمود: بخدا سوگند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با ما عهد کرد که این امر امامت را دوازده امام ( که یازده نفر آنها) از فرزندان علی  فاطمه هستند در اختیار خواهند داشت، هیچ یک از ما نیست مگر اینکه یا مسموم می شود یا کشته گردد، در این هنگام طشت را بردند ، سپس حضرت گریست:

عرض کردم: ای پسر پیامبر مرا موعظه ای بفرما، فرمود: بله برای سفر ( آخرت) آماده باش، توشه ی سفر را قبل از فرا رسیدن اَجل تهیه کن. بدان که تو به دنبال دنیا هستی ولی مرگ هم به دنبال توست، غصه ( یا تلاش ) فردای خود را بر امروز تحمیل نکن، و بدان که هر چه از مال دنیا بیش از نیازت بدست آوری، برای دیگری نگه داشته ای، بدان که در حلال دنیا حساب رسی است، و در حرام آن عقوبت است  و در انجام امور مشتبه آن سرزنش است.

دنیا را همچو مرداری بدان که به مقدار نیاز از آن برمی داری، اگر( بقیه آن) حلال بوده که نسبت به ان زهد ورزیده ای و اگر حرام بوده که دچار گناه نشده ای…

برای دنیای خود چنان تلاش کن که گویا همیشه می مانی، و برای آخرت خود چنان تلاش کن که گویا فردا می میمیری( یعنی در کار دنیا عجله لازم نیست، اما در کار آخرت شتاب کن).

هرگاه می خواهی که بدون قبیله و عشیره عزیز باشی و بدون داشتن ریاست با هیبت گردی، از ذلّت نافرمانی خداوند عزّوجل به سوی طاعت خداوند بیروی آی…( مناقب اهل بیت علیهم السلام، ج2، ص226، نجفی یزدی ، سید جلیل)