مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

سعي كنيد از رياست فرار كنيد
حضرت اميرمؤمنان عليه عليه السلام فرمودند:« آفةٌٌ العُلَماءِ حُبُّ الرِّياسةٍ1؛ آفت علماءدوست داشتن رياست است، قديم، علما از رياست فرار مي كردند. وقتي مرجعيت مطلق شيعه به شيخ انصاري رحمه الله رسيد و مردم براي درخواست رساله و قبول مرجعيت نزد شيخ رفتند ايشان فرمودند: من هم مباحثي داشتم، به نام سعيد العلماء مازندراني كه در بحث از من قوي تر بودن الان در مازندران زندگي مي كند، سراغ او برويد. وقتي عده اي نزد سعيد العلماء رفتند ايشان فرمودند: من مدتي است كه به اينجا آمده ام و از بحث و درس دور بوده ام. ولي شيخ در اين مدت مشغول به درس و بحث بوده، لذا سراغ شيخ برويد. اينها اين طور از رياست فرار مي كردند.2
آيت الله العظمي بروجردي رحمه الله يك بار كه از مرجعيت خودشان ناراحت بودند در محضر مراجع و علماء و رؤساي حوزه مي فرمودند: ما آخر عمري، صراف شده ايم ديگر به خودمان نمي رسيم اگر دست خودمان بود نمي گذاشتيم كار به اينجا برسد.
آيه الله العظمي حاج آقا حسين قمي رحمه الله بعد از قبول مرجعيت به حرم حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام رفتند و شخصي كه با ايشان بود نقل كرد، آقا به من فرمودند: من دعا مي كنم شما آمين بگوييد سپس آقا دعا كردند، كه خدايا اگر اين مرجعيت براي من ضرر دارد مرگ مرا برسان، بعد از سه ماه كه از مرجعيت ايشان گذشت و رساله ايشان، آماده پخش شد از دار دنيا رحلت كردند.
علما و فقهاي قديم از رياست متنفر بودند. ولي الان چرا اين طور نيست؟ الان 100 رساله ي توضيح المسائل نوشته شده و چاپ هم شده است. چگونه اين آقايان جواب امام زمان عليه السلام را مي دهند كه سهم امام را براي چاپ توضيح المسائل به مصرف مي رسانند و كسي هم از اين رساله ها استفاده نمي كند ، مگر عده اي كم.
شما طلاب گرامي، خوب درس بخوانيد و فقط به فكر تعليم و تعلم باشيد و سعي كنيد از خودتان آثار باقيات الصالحات به جاي بگذاريد، مثل علماء قديم، و به فكر رياست طلبي نباشيد 3 در آينده ان شاءالله اگر مجتهد شديد سعي كنيد مثل علماء قديم از زير بار مرجعيت شانه خالي كنيد و اگر نشد، تا مرجع نشديد، و مقلد زيادي پيدا نكرديد رساله ندهيد. همان طور كه آفت، درخت و ميوه را از بين مي برد، دوستي رياست هم، عالم و علم را از بين مي برد، چه برسد به خود رياست، مخصوصاً اگر انسان لائق آن نباشد.4 روزي مورچه به حضرت سلميان عليه السلام عرض كرد مي داني چرا باد تحت فرمان تو است. حضرت فرمود خير، مورچه گفت براي اينكه بداني رياست و حكومت تو ثباتش بر پايه ي باد است( و رياست مثل باد مي گذرد و به ديگري منتقل مي شود)
—————————
1. غررالحكم، ص305.
2. امام صادق عليه السلام فرمودند: من طلب الرئاسه هلك؛ هر كس در طلب رياست باشد نابود مي گردد. اصول كافي ج2، ص297.
3. معمر بن خلاد نزد امام رضا عليه السلام نام مردي را برد و گفت: او رياست را دوست دارد حضرت فرمودند: اگر دو گرگ درنده به يك گله گوسفندي كه چوپان حاضر نباشد حمله كنند، خسارتي كه مي زنند كمتر است از خسارتي كه يك انسان رياست طلب به دين مسلمانان وارد مي كند. اصول كافي، ج3، ص405.
4. امام صادق عليه السلام درباره رياست فرمودند: آيا گمان مي كني كه من خوبان و بدان شما را نمي شناسم؟ چرا به خدا كه مي شناسم بدان شما كسي است كه رياست را دوست دارد دوس دارم كه مردم پشت سرش راه بروند و به ناچار بايد دروغ بگويد و يا ناتوان در رأي و پاسخ به مردم باشد. اصول كافي ، ج3، ص 405.

انتخاب نام نیک برای کودک نشانگر شخیصت دینی و فکری و اجتماعی پدر و مادر است.
شیخ حسن حلّی نام فرزندش را جعفر نهاد. کلمه ی جعفر در قاموس عاشقان اهل بیت(ع) واژه ای آشنا و زیبا و دل انگیز است. جعفر نام پیشوای ششم شیعیان و احیاگر مکتب توحیدی تشیع و گسترش دهنده ی فرهنگ غنی اسلام است و بدین جهت این مکتب را مکتب جعفری نامیدند. شیخ حسن حلی که خود از عالمان عارف و مبلغان صادق الهی بود اسم کودکش را جعفر نهاد. این کودک بعدها لقب ” محقق ” گرفت و آوازه اش به همه جای عالم رسید.
ابوالقاسم جعفر دوران کودکی را در زادگاهش حلّه در محیطی که پر از معنویت و روحانیت بود بسر برد و در خانواده ای مذهبی و دانش پرور رشد کرد. جعفر از آغاز کودکی، با هوش و استعداد سرشاری شروع به فراگیری دانش و فضائل اخلاقی و معنوی نمود، مقدمات و علوم دینی را نزد پدر و دانشمندش فرا گرفت؛ و از عالمان دیگر شیعه نیز بهره ها برد و در علوم ومعارف اسلامی از جمله در فقه و اصول و کلام تسلط کامل یافت. و علوم دیگر از جمله ریاضیات و … را به قدر لازم فرا گرفت.
حاصل این درس ها و بحث ها و تلاش های علمی، مجموعه ای از نظرات دقیق علمی و سیاسی بود که سرمایه زندگی و شخصیت والای او شد و بدین گونه نخستین مرحله ی آموزش و پرورش خود را پشت سر گذاشت.
از خاطرات شیرین و بیادماندنی علامه حلی در دوران تحصیل در محضر دایی محقق خویش، نقل کرده اند که علامه، بسیار کوچک بود و در مجلس درس محقق شرکت می کرد، و گاهی بنا به اقتضای سن کودکی و بنا بر اصل ” فرار از مدرسه ” که در زندگی اغلب نوابغ علمی تاریخ بشر دیده شده است از مجلس درس فرار می کرد. محقق، هم معلّم دلسوز او بود و هم دایی مهربانش، غلامه پاره جگر محقق بود، و از طرفی استعداد شگفت انگیزی داشت و محقق نمی خواست که استعداد این کودک ضایع گردد. بنابراین وقتی که علامه از درس گریخت، محقق برمی خواست و به دنبال این شاگرد مستعد و فراری به راه می افتاد و تند تند می رفت، و چون به علامه نزدیک می شد تا دستش را بگیرد و به مکتب برگرداند، یکی از چهار آیه ی سجده های قرآن را با صدای بلند قرائت می کرد، و محقق فقیه و شریعت شناس مجبور می شد بنا به حکم واجب شرعی دست از تعقیب این کودک بازیگوش بردارد و به سجده بیافتد، و بدین گونه علامه پا به فرار می گذاشت و به دنبال رویاها و بازی های کودکانه اش می رفت تا خستگی را از خود براند و برای جلسه ی دیگر در فردای آن روز آماده گردد.
آثار محقق حلّی هر یک ستاره ای تابناک در آسمان علم و معرفت است که تا ابد خواهد درخشید.
خداوند متعال به محقق حلّی ذوق و استعدادی سرشار داده بود، و او نیز از این نعمت بزرگ الهی توانست به خوبی بهره مند شود، و در نتیجه کوشش و تلاش در مدتی نچندان دور مجتهدی عارف و محقق توانا، اسلام شناس و خدمتگزارلایق و دلسوز به اسلام و مسلملنان گردید. او علاوه بر تربیت شاگردان ممتاز، آثار مهمی نیز در زمینه ی علوم اسلامی از خود باقی گذاشت، او به خاطر تلاش های فراوان مهارت خاصی در علوم مختلف داشت و تألیفات مهمی در زمینه ی فقه ، اصول، کلام،منطق و ادبیات به جامعه ی اسلامی عرضه کرد.
محقق حلّی این دانشمند بزرگ و نامی ، مرجع عالم تشیع، عارف وارسته،شاعر متعهد، نویسنده ی نوآور و خدمتگزار صادق اسلام و مسلمانان، چراغ دیده ی دانش پژوهان و مرزبان فقاهت، سرانجام پس از عمری پربار در 13جمادی الآخر روز پنج شنبه 676 هـ . ق در شهر حلّه دار فانی را وداع گفت و به جوار حق شتافت و سبب مرگ این فقیه را سقوط از پشت بام خانه اش نوشته اند.
محقق گرچه در قفس دنیا بود ولی در فضای بهشت تنفس می کرد. چرا که تمام لحظه های عمر پربارش را با احکام الهی و کلام اهل بیت(ع) و هدایت مردم سپری کرده بود.
مقبره شکوهمند این نام آور شیعه،در حلّه است.

بر گرفته ازفصلنامه قدسيه

اصول توفيقات علمي
از مرحوم وحيد بهبهاني پرسيدند: رمز پيروزي شما در رسيدن به مقام عالي علمي و اجتماعي چيست؟ ايشان در جواب بر سه اصل مهم و اساسي تأكيد كردند:
1. همواره خود را كوچك شمردم؛
2. در تعظيم اهل علم و احترام به آنها، نهايت كوشش كردم؛
3. آموختن علم را بر هر چيز ديگري مقدم داشتم.*
* روضات الجنات، ميرزا محمد باقر خوانساري، ج1، ص125

مردان ممنوعه

دختر خانم ها! این خط قرمزها را به یاد داشته باشید و حواستان باشد که جوابتان به چنین خواستگاری در همان لحظه اول باید نه باشد.

1- شرابخوار، بد اخلاق، بد چشم و هیز و بی بند و بار: فکر نکنیم این ها نیاز به توضیح بیشتری داشته باشند! اگر نمی خواهید با یک آدم غیرقابل کنترل و غیر قابل اعتماد زندگی کنید، دور این جماعت را خط بکشید.

2- بدبین: مرد بدبین بیچاره تان می کند! مدام می خواهد سر از کارتان درآورد، به شما اتهام بزند و مدام زیر ذره بین داشته باشدتان. البته بدبینی را بعضی از مردها به غیرت تعبیر می کنند اما غیرت کجا و بدبینی و برچسب ناجور زدن به همسر کجا!

3- خسیس: مردی که نم پس ندهد و آب از دستش نچکد، شما را اسیر یک زندگی بی هیجان و بی تغییر و سرد می کند. مردی است که نیازهای شما را ندید می گیرد و کم کم در طول زندگی حس می کنید کنارش شکنجه می شوید.

4- بدون احساس مسئولیت و تنبل: مرد تنبل یا مردی که در مقابل زن و زندگی مشترکش احساس مسئولیت نکند، کسی نیست که شما بتوانید خود و زندگی تان و فرزندانتان را به او بسپارید. چنین مردی خیلی راحت شانه خالی می کند و بار زندگی را روی دوش شما می اندازد تا در زندگی با او خسته و شکسته و پیر شوید و در نهایت از او ببرید.

5- سفیه و ناهنجار: مرد ناهنجار یعنی مردی که رفتار ابلهانه دارد، موقر نیست. حرکات و شوخی های نابجا می کند و ندانم کار است. کسی هست که بتواند با این مرد دوام بیاورد؟
نوشته شده توسط ابوالفضل اصغری بهشهری

درسی از علامه محمد تقی جعفری
ارزش واقعی انسان به چیست؟

این کلام از جناب علامه نقل به مضمون است.

علامه محمد تقی جعفری ـ رحمت‌الله ¬علیه ـ می¬‌گفتند:

برخی از جامعه ¬شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا پیرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع این بود: «ارزش واقعی انسان به چیست».

برای سنجش ارزش بسیاری از موجودات، معیار خاصی داریم. مثلا معیار ارزش طلا به وزن و عیار آن است. معیار ارزش بنزین به مقدار و کیفیت آن است. معیار ارزش پول پشتوانه آن است؛ اما معیار ارزش انسان‌ها در چیست.

هر کدام از جامعه‌شناسان، سخنانی گفته و معیارهای خاصی ارایه دادند.

هنگامی که نوبت به بنده رسید، گفتم : اگر می‌خواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد، ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می‌ورزد.

کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است، در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشینش است، ارزشش به همان میزان است.

اما کسی که عشقش خدای متعال است، ارزشش به اندازه خداست.

علامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه شناسان سخنان من را شنیدند، برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند.

هنگامی که تشویق آن‌ها تمام شد، من دوباره بلند شدم و گفتم: عزیزان، این کلام از من نبود، بلکه از شخصی به نام علی ـ علیه‌السلام ـ است.
آن حضرت در نهج‌البلاغه می¬‌فرمایند: «قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ»؛ «ارزش هر انسانی به اندازه چیزی است که دوست می‌دارد».

وقتی این کلام را گفتم، دوباره به نشانه احترام به وجود مقدس امیرالمؤمنین علی ـ علیه‌‌السلام ـ از جا بلند شدند و چند بار نام آن حضرت را بر زبان جاری کردند.

حضرت علامه در ادامه می‌گفتند: عشق حلال به این است که انسان (مثلا) عاشق پنجاه میلیون تومان پول باشد. حال اگر به انسان بگویند: «آی پنجاه میلیونی!»، چقدر بدش می‌آید؟ در واقع می‌فهمد که این حرف توهین در حق اوست. حالا که تکلیف عشق حلال اما دنیوی معلوم شد، ببینید اگر کسی عشق به گناه و معصیت داشته باشد، چقدر پست و بی‌‌ارزش است!

اینجاست که ارزش و مفهوم «ثارالله» معلوم می‌‌شود. ثارالله اضافه تشریفی است؛ خونی که در واقع آنقدر شرافت و ارزش پیدا کرده که فقط با معیارهای الهی قابل ارزش‌گذاری است و ارزش آن به اندازه خدای متعال است.