مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

چند نصيحت

* حق مردم ضايع مكن، تا حق تو پيش ايشان ، ضايع نشود.

* داد از خود بخواه، تا دادخواهان را مقتدا گردي و از دادخواهان مستغني باشي.

* اگر خواهي كه آبرويت مصون و عرضت مأمون باشد، آزرم پيشه كن.

* اگر خواهي كه از پشيماني ايمن شوي، به هواي نفس لئيم و تمناي  طبع ذميم كار مكن.

* همنشين علما و قرين فضلا گرد تا كدروت طبع را به صفا و بلادت ذهن را به ذكا مبدل گرداني.

* درگاه خشم، آن قدر غضب كن كه در وقت رضا، به تدارك آن قيام تواني نمود و در اتلاف چيزي سعي نماي كه به حصول آن قادر تواني بود.

* ساحت دل را از خاشاك غِلّ پاك گردان و آيينه سينه را از غبار كينه بزداي تا از زمره صلاح و نجاح گردي. ان شاءالله

نصيحت نامه ، خواجه رشيد الدين فضل الله

قوانين زندگي

قانون يكم

به شما جسمي داده مي شود. چه جسمتان را دوست داشته يا از آن متنفر باشيد، بايد بدانيد كه در طول زندگي در دنياي خاكي با شماست.

قانون دوم

در مدرسه اي غير رسمي و تمام وقت نام نويسي كرده ايد كه زندگي نام دارد. در اين مدرسه هر روز فرصت يادگيري دروس را داريد . چه اين درس ها را دوست داشته باشيد چه از آن بدتان بيايد. پس بهتر است به عنوان بخشي از برناتمه آموزشي برايشان طرح ريزي كنيد.

قانون سوم

پوچي وجود ندارد ، برخي اوقات اشتباه تنها درس است. رشد فرآيند آزمايش است، يك سلسله دادرسي، خطا و پيروزي هاي گهگاهي . آزمايش هاي ناكام نيز به همان اندازه آزمايشهاي موفق بخشي از فرآيند رشد هستند.

قانون چهارم

درس آنقدر تكرار مي شود تا آموخته شود. درس ها در اشكال مختلف آنقدر تكرار مي شوند، تا آنها را بياموزيد. وقتي آموختيد مي توانيد درس بعدي را شروع كنيد، بنابراين بهتر است زودتر درس هايتان را بياموزيد.

قانون پنجم

آموختن پايان ندارد. هيچ بخشي از زندگي نيست كه در آن درسي نباشد. اگر زنده هستيد درس هايتان را نيز بايد بياموزيد.

قانون ششم

غيبت نكنيد، ادعا نكنيد، سرزنش نكنيد، تحقير و مسخره نكنيد، وگرنه سرتان مياد. خداوند شما را درهمان شرايط قرار مي دهد تا ببيند شما چكار مي كنيد.

قانون هفتم

انتخاب چگونه زندگي كردن با شماست. همه ابزار و منابع مورد نياز را در اختيار داريد، اين كه با آنها چه مي كنيد، بستگي به خودتان دارد.

فانون هشتم

جواب هايتان در وجود خودتان است. تنها كاري كه بايد بكنيد اين است كه نگاه كنيد، گوش بدهيد و اعتماد كنيد.

قانون نهم

خير خواه همه انسان ها باشيد تا به شما نيز خير برسد.

قانون دهم

هر چه براي خود نمي پسندي براي ديگران هم مپسند.

آغاز جنگ تحميلي و هفته دفاع مقدس

هنوز التهاب شب پرشور و حادثه انقلاب ، به آرامش نرسيده بود و دهليزهاي قلب امت در سوگ اختران خود مي سوخت. هنوز كشتي پر تلاطم انقلاب، به ساحل امني نرسيده بود كه وارثان قابيل خاك پاك ميهن را با قدم هاي كثيف خود آلودند. دوباره غيرت از چشمه سينه ها جوشيد و در رگ هاي ملت جريان يافت. پيكرهاي تواناي ملت، كوله بار خستگي را زمين نگذاشته، به آستانه هاي دفاع دويدند و سربلندترين روزها و روسفيدترين شب هاي انقلاب را رقم زدند. بر روح آرام گرفته همه رادمردان دفاع مقدس كه در خاك غنوده اند و در بهشت آسوده اند ، سلام و درود بي شمار مي فرستيم.

رنگ نيلى آسمان‏
تفكّر نما در رنگ آسمان آن را به اين رنگ آفريده براى آن كه موافق‏ترين رنگهاست بر آن كه ديده، و نور بصر را تقويت مى‏نمايد حتى آن كه اطبّا مى‏گويند كه اگر كسى را ضعفى در ديده پديد آمده باشد بايد كه نظر كند به كمبود مايل به سياهى، و بعضى از طبيبان حاذق حكم كرده بود براى كسى كه كندى در بينائى او به هم رسيده بود كه پيوسته نظر كند در تغار كبودى كه مملو از آب باشد.
پس تفكّر كن كه چگونه حق تعالى رنگ آسمان را كمبود مايل به سياهى گردانيده كه مكرر نظر كردن به آسمان بر ديده‏ها ضرر نرساند، پس آن كه حكما و دانايان بعد از تجارب بسيارى پى به آن برده‏اند چون در خلقت حكيم عليم نظر مى‏كنى موافق آن مى‏يابى حكمت بالغه الهى در همه چيز ظاهر است، كه عبرت‏گيرندگان از آن عبرت گيرند و تفكّر نمايند در اين امر ملحدان.

________________________________________
مفضل بن عمر - مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، توحيد مفضل، ص158 / ترجمه علامه مجلسى، 1جلد، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى - تهران، چاپ: اول، 1379ش.

آیات آفاقی، مشاهده قدرت پروردگار

و چون اندکی از عجایب نفس و بدن خود را دانستی قیاس کن بر آن عجایب زمینی را که مسکن و مأوای توست از بلنیهای آن و پستیها و کوه ها و صحراها و رودها و دریاها و معموره ها و بیابان ها و چمن ها و بستان ها و شهرهای عظیمه و جزیره های کثیره، و معادن  و جمادات و نباتات و حیوانات. و اگر دیده بصیرت بینا باشد در هر جزوی از اجزای آن از عجایب قدرت و بدایع حکمت، آن قدر مشاهده کنی که واله و حیران شوی و یقین به عظمت و جلال خالق آن نمائی.1

——————

1. معراج السعاده، ص 127.