مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

برگزاری همایش امر به معروف و نهی از منکر با محوریت تذکر لسانی وظیفه همگانی در مدرسه علمیه قدسیه بهشهر
همایش امر به معروف و نهی از منکر با محوریت تذکر لسانی وظیفه همگانی به مناسبت اربعین سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام و یارانش با حضور دکتر یدالله پور از اساتید سابق دانشگاه امام صادق علیه السلام در مدرسه علمیه قدسیه بهشهر برگزار گردید.
یدالله پور با بیان این که شهید مطهری فیلسوفی کم نظیر و متکلمی آشنا به شبهات و استاد بزرگی برای دانشگاه بود اظهار داشت: در تعلیم و تربیت، نقد و دفاع از مکتب اخلاقی اسلام بهترین بیان از زبان شهید مطهری می باشد.
ایشان افزود: دنیای گذشته تکلیف محور بود و دنیای مومنی بود که دنبال تکلیف خودش بود. امروزه دنبال حقوق و سوالاتی هستند. اگر می خواهیم جامعه ای آباد شود، باید با دو الگوی جامعه ی اسلام سازگار باشیم که آن دو الگو قرآن و عترت می باشند.
وی خاطر نشان کرد: فرزندان را از زمانی که کودک هستند باید با مفاهیم دین آشنا کنیم. تفاوت سبک زندگی اسلامی و غیر اسلامی در تفاوت وجود خداست. پوشش ما باید خدایی باشد.
دکتر یدالله پور اعلام داشت: دو آسیب در امر به معروف و نهی از منکر وجود دارد که یکی از ناحیه متدینین و دیگری فضای بیرون کشور است. بعضا درست امر و نهی نمی کنیم. اگر با نگاه می توان امر به معروف و نهی از منکر کرد نیازی به بیان نیست. با رفتار باید نشان دهیم که از آن کار بدمان می آید تا طرف مقابل بتواند آن کار را ترک کند. اسلام فقط پوشش نیست ولی پوشش لازم است.
در این مراسم دبیرخانه بینش مطهر نیز در مدرسه افتتاح شد.

عنوان پايان نامه: عوامل مؤثر در طلاق و راهكارهاري پيشگيري از آن

پژوهشگر: فريبا قاسمي

استاد راهنما: سيده نرجس خاتون ساداتي اشرفي

استاد ارزياب : حجت الاسلام والمسلمين ابوالفضل اصغري

تاريخ دفاع:تابستان 93

چكيده: عنوان تحقيق«علل و عوامل مؤثّر در طلاق و راهكارهاي پيش¬گيري از آن»، با هدف «بررسي علل و عوامل مؤثّر در طلاق و راهكارهاي پيشگيري از آن» شكل گرفت. طلاق از منظر حقوقدانان، انحلال عقد نكاح در حيات زن و شوهر، به اراده¬ي مرد يا به تقاضاي زن با شرايط معين مي¬باشد. طلاق بر دو قسم است: بدعي و سنّي، كه طلاق سنّي به بائن و رجعي تقسيم مي¬شود. بدون شك عوامل متعدّدي در وقوع طلاق مؤثر مي¬باشد. يكي از عوامل مؤثّر بر طلاق، تزلزل پايه هاي ايمان و سقوط مباني اخلاقي مي¬باشد. طلاق آثاري دارد كه مي¬توان به مشكلات عاطفي، اجتماعي و روان شناختي زوجين اشاره كرد، و از آثار طلاق بر فرزندان نيز، مي¬توان به بزهكاري، اعتياد، افسردگي كودكان و نوجوانان اشاره نمود. اما با توجّه به آثار ويرانگر طلاق بر افراد و اجتماع، جامعه بايد در انديشه¬ي كاستن طلاق باشد. از جمله راه هاي پيش¬گيري از طلاق زوجين اين است كه آن دو، از لحاظ اعتقادهاي مذهبي مشابهت داشته باشند، همچنين بايد نيازهاي جنسي يكديگر را ارضا كنند و از توقّعات نامحدود خود بكاهند و با كمبودها بسازند.
روش تحقيق، كتابخانه¬اي است و جمع آوري مطالب از طريق فيش بوده و تحليل نيز توصيفي - تبييني مي¬باشد.
واژگان كليدي: نكاح، طلاق، عدّه، حضانت، نفقه

پايان نامه در كتابخانه حوزه موجود است.

به مناسبت اربعین سرور و سالار شهیدان و ایام اسارت اهل بیت رسول الله همایش امربه معروف با محوریت تذکر لسانی، وظیفه همگانی ویژه خواهران و افتتاح دبیرخانه بینش مطهر (سیر مطالعاتی کتب شهید مطهری) در مدرسه علمیه قدسیه برگزار می گردد.
از شما بزرگواران دعوت به عمل می آید..

سخنران: دکتر یدالله پور استاد حوزه و دانشگاه

زمان: چهارشنبه 19/09/93 ساعت 9:30

آدرس:خیابان امام خمینی(ره)، جنب داروخانه شبانه روزی دکتر تبرایی، مدرسه علمیه قدسیه خواهران شهرستان بهشهر

اهميت فرزند و فرزنددار شدن
داشتن فرزند، به صورت كلي در آيات و روايات مطلوب شمرده شده است. قرآن كريم در آيه 38 سوره آل عمران و آيه ي 5 سوره مريم از زبان حضرت زكريا عليه السلام دعايي مبني بر درخواست فرزند از درگاه الهي را نقل مي كند. اين بدان معناست كه اگر اين مطلوبيت نداشت، از سوي پيامبر خدا مورد درخواست و دعا قرار نمي گرفت. دليل اين مطالبه آن گونه كه در آيه شريفه نيز بدان اشاره شده است، ترس زكريا از بي وارث ماندن پس از مرگ بود. در واقع آن حضرت پس از مشاهده ي معنويت حضرت مريم عليها السلام، از پيشگاه الهي فرزندي پاك به سان مريم عليها السلام درخواست كرد تا پس از وي ميراث دار امانت نبوت باشد.( الميزان، ج11، ص 7)
اهميت ذاتي فرزند و جايگاه آن، نه تنها در روايات متعدد بيان گرديد؛ بلكه به مطالبه ي فرزند نيز امر شده است.
در حديثي از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم آمده است: « اُطلُبوا الوَلَدَ وَالتَمِسوهُ فَإنَّهُ قُرَّه العينِ وَ ريَحانهُ القَلب؛ فرزند بخواهيد و آن را طلب كنيد؛ چرا كه مايه ي روشني چشم و شادي قلب است».( مكارم الاخلاق، طبرسي، ج1، ص480)
همچنين حضرت صلي الله عليه و آله و سلم در حديث ديگري فرموده است:« لا يَدَعُ أحدُكُم طَلَبَ الوَلَدِ فَإنَّ الرَّجلَ إذا مَاتَ و لَيس لَهُ وَلَدٌ انقَطَعَ اسمُهُ، هيچ يك از شما نبايد فرزندخواهي را واگذارد؛ چرا كه وقتي انسان بميرد و فرزندي نداشته باشد، از نام و آوازه مي افتد».(كنزالعمال، متقي هندي، ج16، ص281)

درباره ي ديدگاه كلي امام سجاد عليه السالم در اين زمينه نيز بايد به چند نكته ي اساسي توجه نمود: نخست اينكه نفس صدور يك دعاي مستقل نسبتاً طولاني براي فرزند از سوي آن حضرت، خود شاهدي قوي بر جايگاه و اهميت فرزند است. اهتمام امام عليه السلام بر دعا براي فرزندان با عبارات ظريف و دقيق شامل جنبه هاي گوناگون مادي و معنوي، بيانگر لزوم توجه به موقعيت فرزند در منظومه ي حيات فردي و اجتماعي است.
دوم آنكه با مطالعه ي فرازهاي اين دعا، اين حقيقت خود را نمايان مي سازد كه بسياري از حكمت هاي مورد اشاره و روايات مربوط به فرزند و مطالبه ي آن، در اين فرازها از پيشگاه الهي درخواست مي شود. در واقع اين بدان معناست كه امام عليه السلام به زبان دعا و انشا و نه حديث و خبر،به اين حكمت ها كه بيانگر جايگاه و نقش مهم فرزند در زندگي انسان مي باشد، نظر و توجه دارد و از بستر اين عبارات در صدد بيان اين اهميت و جايگاه مي باشد.
فرازهايي هم چون، أللَّهمَّ اشدُد بِهِم عَضُدي ؛ خداوندا بازويم را به وسيله ي ايشان محكم گردان» و « أخي بهم ذكري؛ نامم را به وسيله ايشان زنده بدار» كه به نظر مي رسد با مضمون رواياتي كه فرزند را منشأ عزت و پايندگي نام دانسته اند، نزديكي و مطابقت دارد؛ بيانگر نيروهاي بالقوه اي هستند كه در وجود فرزند به وديعت گذاشته شده و جايگاه والا و واقعي فرزند را به پدران و مادران گوشزد مي كند؛ اينكه فرزندان مي توانند به صفات والايي چون تقوي، بصيرت، اطاعت از فرامين الهي و دوستي با اولياي خدا و دشمني با دشمنان او دست يابند. هم چنين مي توانند مايه ي زينت و عزت و نامداري والدين باشند و نيازهاي ايشان را برطرف سازند.

دماغ سوخته !
بيشر ما وقتي از كسي ضدحال مي خوريم ، منتظر فرصتي هستيم تا با يافتن نقطه ي ضعفش تلافي كرده ، او را ضايع كنيم. لبخندهاي تلخ و نگاه مغرورانه اش، سوزش اين ضايع شدن را بيشتر مي كند به ويژه وقتي از او مي شنويم : حقّت بود ، بچه پرو ! خودت خواستي !
اينها همه براي يك اتفاق كوچك، يك فريب خوردن يا ضايع شدن ساده است كه فراموش كردن آن سخت به نظر مي آيد و انسان تا مدت ها سنگيني رواني آن را روي دوش خود، احساس مي كند .
تاكنون از خود پرسيده ايم كه چرا اين همه از شيطان ضدحال مي خوريم، ولي كَكِمان نمي گزد. آن هم وقتي كه ما را پشت سر هم ضايع مي كند ، مي گويد :« به من چه ! مي خواستي قبول نكني ! »
يك راه ساده براي ضايع كردن شيطان، به نقل از امام زمان (‌عليه السّلام) :« بهترين چيز براي به خاك ماليدن بيني شيطان ، نماز است ، پس نماز بخوان و بيني شيطان را به خاك بمال .» ( وسايل الشيعه، ج 4، ص236 )