مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

نصایح ارزشمند حضرت مجتبی علیه السلام هنگام شهادت

شخصی بنام جُناده گوید: نزد حضرت مجتبی علیه السلام در همان بیماری که به سبب آن از  دنیا رحلت نمودم رفتم، در مقابل حضرت طشتی بود که حضرت وقتی خون قی ء می کرد در آن می ریخت، زیرا معاویه العنه الله او را مسموم کرده بود( توسط همسر ایشان).

عرض کردم: ای مولای من چرا خود را معالجه نمی کنی؟ فرمود: ای بنده ی خدا: مرگ را به چند چیز معالجه کنم؟ عرض کردم: انا الله و انا إلیه راجعون، آنگاه حضرت متوجه من شد و فرمود: بخدا سوگند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با ما عهد کرد که این امر امامت را دوازده امام ( که یازده نفر آنها) از فرزندان علی  فاطمه هستند در اختیار خواهند داشت، هیچ یک از ما نیست مگر اینکه یا مسموم می شود یا کشته گردد، در این هنگام طشت را بردند ، سپس حضرت گریست:

عرض کردم: ای پسر پیامبر مرا موعظه ای بفرما، فرمود: بله برای سفر ( آخرت) آماده باش، توشه ی سفر را قبل از فرا رسیدن اَجل تهیه کن. بدان که تو به دنبال دنیا هستی ولی مرگ هم به دنبال توست، غصه ( یا تلاش ) فردای خود را بر امروز تحمیل نکن، و بدان که هر چه از مال دنیا بیش از نیازت بدست آوری، برای دیگری نگه داشته ای، بدان که در حلال دنیا حساب رسی است، و در حرام آن عقوبت است  و در انجام امور مشتبه آن سرزنش است.

دنیا را همچو مرداری بدان که به مقدار نیاز از آن برمی داری، اگر( بقیه آن) حلال بوده که نسبت به ان زهد ورزیده ای و اگر حرام بوده که دچار گناه نشده ای…

برای دنیای خود چنان تلاش کن که گویا همیشه می مانی، و برای آخرت خود چنان تلاش کن که گویا فردا می میمیری( یعنی در کار دنیا عجله لازم نیست، اما در کار آخرت شتاب کن).

هرگاه می خواهی که بدون قبیله و عشیره عزیز باشی و بدون داشتن ریاست با هیبت گردی، از ذلّت نافرمانی خداوند عزّوجل به سوی طاعت خداوند بیروی آی…( مناقب اهل بیت علیهم السلام، ج2، ص226، نجفی یزدی ، سید جلیل)

دیوان نام شیعیان نزد حضرت مجتبی علیه السلام بود

حذیفه گوید: بعد از آنکه حضرت حسن علیه السلام از معاویه جدا شد و به مدینه برگشت، من با حضرت بودم، همراه حضرت شتری بود که همیشه کنار حضرت بود و از ایشان جدا نمی شد.

روزی عرض کردم: فدایت شوم ، بار این شتر که از شما جدا نمی شود چیست؟ فرمود: ای حذیفه، این دیوان است، عرض کردم: دیوان چیست؟ فرمود : نام های شیعیان ما در اوست! عرض کردم فدایت شوم نام مرا نشان دهید، فرمود بیا.

فردا با برادر زاده ام خدمت حضرت رفتیم ، فرمود، برای چه آمده ای؟ عرض کردم: همان کاری که وعده فرمودی، فرمود : این کیست؟ عرض کردم : برادرزاده ی من است، خودم نمی توانستم بخوانم، او را آوردم تا نام مرا بخواند.

حضرت فرمودک دیوان وسط را بیاورید ، آوردند ، برادر زاده ام مشغول مطالعه شد، ناگاه صدا زد :  ای عمو، این نام من است، گفتم، مادرت به عزایت بنشیند، نام مرا پیدا کن، جواب داد: این نام تو است، حذیفه گفت: هر دو خوشحال شدیم که نام ما، در دیوان شیعیان ثبت است و آن جوان با حضرت حسین علیه السلام شهید شد( بصائر الدرجات: ص192، بحارالانوار:ج26، ص124، مدینه المعاجز: ج 3، ص337، ینابیع المعاجز: ص 134)

آری  من جا مانده ام ، جامانده ایی که می داند خواهد رفت

من جامانده از زیارت و حرم

من جامانده از پیاده روی و تاول کف پاها

من جامانده از شور حماسه اربعین

من جامانده از عبور مرز

من جامانده از تمام حس و حال وصف نشدنی بین الحرمین

من ماندم در خودم شاید جاماندنم حکمتی دارد که سراسر ماندن باشد

من ماندم تا ماندنی ها را ببینم و درک کنم

من ماندم تا برسم به آن جایی که بخواند مرا ، بخواهد مرا

من ماندم با گریه هایی برای شهید اشک

من ماندم با جشمانی در انتظار

من جامانده راه اربعینم

راهی که می دانم روزی خواهم رفت

راهی که حکمت جاماندم در آن باشد هم قدم شوم با مهدی فاطمه

یا مهدی فاطمه قسم به سر بریده حسین بیا که دیگر انتظار سخت و طاقت فرسا شده

بیا که قلب ها بی تاب و دیده ها تار گشته

بیا که اربعین حسین کسی جامانده ی راه نباشد

اللهم عجل لولیک الفرج

یقیناً امام حسین علیه السلام کشته ی اشک است؛ هیچ مؤمنی او را یاد نمی کند مگر آنکه می گرید…

1.      امام صادق علیه السلام فرمودند:« امام حسین بن علی علیه السلام فرمودند: من کشته ی اشکم و در حال غم و اندوه کشته شدم و برای خداوند شایسته و سزاوار است که هیچ غمگین و اندوهناکی به زیارت من مشرف نشود مگر آنکه او را با سرور و خوشحالی نزد اهل و عیالش بارگرداند».

بیان: منظور از کشته ی اشک ممکن است این باشد که کشته ایست که قتل او سبب اشک و گریه است. نیز ممکن است به معنای کشته شدن در حال اشک و حزن و اندوه و در سختی زیاد باشد. البته معنای اول قوی تر به نظر می رشد.(کامل الزیارات، ص 109 و ص 167، عنه بحارالانوار ، ج44 ، ص 279 و ج 98،ص45).

2.      امام صادق علیه السلام فرمودند:« امام حسین علیه السلام [سبب] اشک هر مؤمنی است.( کامل الزیارات ، ص 108؛ بحارالانوار ، ج44 ، ص280

3.      امام صادق علیه السلام فرمودند:« امام حسین بن علی علیه السلام فرمودند: من کشته ی اشکم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند مگر آنکه خود گریان ».( کامل الزیارات ، ص 108؛ بحارالانوار ، ج44 ، ص279.)

4.      امام صادق علیه السلام فرمودند:« در زیارت اربعین همان که آفتاب بالا بیاید این گونه به امام حسین علیه السلام عرض سلام کنید: سلام بر تو ای ولی خدا و محبوب او،… سلام بر تو ای گرفتار غم ها و اندوه های سنگین و کشته ی اشک ها…»( تهذیب الاحکام، ج 6، ص 113)

بقاء طومار فقه و توحید در اثر قیام سید الشهدا علیه السلام

مردم باید بدانند که اول اثری که از قیام امام حسین علیه السلام گرفته شده این است که در اثر قیام حسین بن  علی علی السلام طومار فقه دین باقی ماند؛ یعنی کتاب صلاه ، کتاب طهارت، کتاب صوم، کتاب حج، کتاب زکات، کتاب بیع، کتاب صلح ، کتاب مزارعه ، کتاب شرکت ، تا برسد به کتاب حدود و دیات، تمام این ها در اثر روز عاشورای امام حسین علیه السلام باقی مانده است.

بلکه اگر قیام نبود از بالای این مأذنه بانگ« أشهد أن لا إله إلا الله » بلند نمی شد . این بود اثر شهادت حسین بن علی علیه السلام، امام حسین علیه السلام آن کسی بود که در اثر شهادتش به جهان فهماند که باید این دین بماند و باید این آئین حکومت کند.( مصباح الهدی، جلد دوم، ص 33)