مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

چه كنم با شرم؟

مردي از اهل حبشه نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم آمد و گفت : يا رسول الله ! گناهان من بسيار است، آيا در توبه به روي من باز است؟ پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: آري ! را ه توبه بر همگان هموار است تو نيز از آن محروم نيستي. مرد حبشي از نزد پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم رفت. مدتي نگذشت كه بازگشت و گفت: يا رسول الله ! آن هنگام كه معصيت مي كردم، خداوند مرا مي ديد؟ پيامبر فرمود : آري ! مي ديد. مرد حبشي، آهي سرد از سينه بيرون داد و گفت: توبه، جرم گناه را مي پوشاند، چه كنم با شرم آن، در دم نعره اي زد و جان داد.*

——————————

* كيمياي سعادت ، به كوشش و تصحيح حسين خديو جم، ص654.

عشق بي ترمز

چگونه وابستگي خود را مهار كنيم؟

درباره وابستگي شديد عاطفي( عشق) به گونه اي كه فرد ترمز خويشتن داريش را از دست مي دهد چند نكته قابل توجه است.

1. اين افراد نسبت به توصيه كرو كور مي شوند و غالباً كار خودشان را انجام مي دهند.

2. اگر جه اين افراد گرفتارند و از اين جهت مي گويند عشق ناخواسته گناه نيست و از اين منظر شايد درست بگويند اما اكثر قريب به اتفاق اين وابستگي ها ريشه در عدم رعايت مسايل شرعي در ابتداي كار است(نگاه، تحريك شهوت ، اختلاط با نامحرم، خلوت با او و…)

3. وابستگي هاي عاطفي(نه دلبستگي) اگر به مرز عدم كنترل و خويشتن داري فرد برسد، نشانه ي بيماري (اختلال اضطراب و يا شخصيت) است و نياز به درمان زير نظر روان پزشك و روان شناس باليني دارد. البته اطرافيان نبايد با عاشق بي ترمز درگير شوند. بايد با شيوه هاي غير مستقيم كمك كنند تا فرد، مشاوره و كمك از متخصص را بپذيرد و عشق او را صريحا رد نكند(البته تاييد هم نكنند) چون ارتباط با او را از دست مي دهند.

4. اگر به مرز بيماري نرسيده باشد و فرد اراده داشته باشد از روش هايي كه دوستان بالا(!) بيان كردند بايد كمك گرفت. اگر چه بهتر است همين كار زير نظر مشاور ودر قالب برنامه مستمر انجام شود.

5. در روابط عشقي دو طرفه بيشتر بايد آن فردي كه ترمز خويشتن داري دارد كنترل كننده رابطه باشد، چون عاشق، بي ترمز است و فقط به رسيدن به معشوق فكر مي كند.

6. متاسفانه معشوقان اين عاشقان بي ترمز، متوجه وابستگي بيمارگونه عاشق نمي شوند و علاقه شديد عاشق بينوا به خود را مي ستايند و نزد ديگران مي بالند و امتياز خود مي دانند.

7. اگر كسي متوجه سرازيري عاشقي شد سريع خود را نجات دهد و گرنه در ازدواج دچا ر مشكل مي شود و گاهي به بي عقتي (روابط نامشروع) كشيده مي شود.

8. تحقيقي در آمريكا بر روي ازدواج هاي با عشق شديد انجام شد. اين پژوهش نشان داد كه 95 در صد اين ازدواج ها به طلاق منجر مي شود. نگوييد ممكن است ما در 5 در صد موفق باشيم چون احتمال ريسك بالا است و عقل سليم اين ريسك را نمي پذيرد . هيچ فرد عاقلي با چتري كه نيم درصد احتمال باز شدن دارد، از هواپيما بيرون نمي برد.

9. متاسفانه پيش آگهي افراد نسبت به اين گونه عشق، پايين است واغلب افراد وقتي كه گرفتار شدند دنبال درمان و رهايي هستند البته بسياري از آنها رها شدن از غم عشق را رسيدن مي دانند و بس و از مشاور هم از راه هاي رسيدن به معشوق مي پرسند نه رفع عشق و درمان.

10 باورهاي ديني در تقويت ترمز خويشتن داري اين افراد بسيار خوب عمل مي كند. به ويژه توصيه هاي پيش گيرانه آن.

نكته

قديمي ها مي گويند:« طبيب كسي است كه به سرش آمده باشد». به طور قطع مي گويم بسياري از ما فهم درستي از عشق بيمار گونه نداريم به همين دليل برخي به نصيحت عاشق مي پردازيم.

رعايت ادب در معاشرت با ديگران

ادب و مواظبت بر فضائل اخلاقي از بزرگترين سرمايه هاي معنوي براي هر انسان محسوب مي شود. انسان با رعايت آداب اخلاقي و اجتماعي جايگاه خود را در جامعه تحكيم بخشيده و دل ها را به سوي خود جذب مي كند. دوست و دشمن، افراد با ادب را ستوده و از اعماق جان به آنان به ديده ي احترام مي نگرند . امام صادق عليه السلام رعايت اصول اخلاقي و توجه به آداب انساني را از وي‍ژگي هاي مكتب تشيع دانسته و آن را بر شيعيان راستين امري ضروري  و لازم مي شمارد و مي فرمايد:« شيعه ي ما نيست كسي كه بزرگترها را احترام نكند و كوجكترها ترحم ننمايند».*

—————————–

*بحارالانوار، ج 75، ص 138

پايداري در راه هدف

بدون ترديد پشتكار و پايداري در راه هدف، از عوامل پيروزي و توفيق انسان به شمار مي رود. كساني در زندگي به خواسته ها و آرزوهاي خود نائل گشته اند كه در اه آن نهايت تلاش و استقامت را نموده اند. امام صادق عليه السلام يكي از مهمترين نشانه هاي شيعه را استقامت در اه حق مي داند و رسيدن به سعادت حقيقي را در گروه اين خصيصه ي پسنديده قلمداد مي كند و مي فرمايد:« اگر شيعيان ما در راه استقامت ورزند فرشتگان آسمان با آنان دست مي دهند، ابرهاي (رحمت) بر سر آنان سايه مي افكنند و سيمايشان همانند روز روشن مي درخشد و از زمين و آسمان روزي مي خورند و هيچ خواسته اي از خداوند نخواهند داشت مگر اينكه خداي متعال به آنان عطا مي كند».1

——————————–

1. تحف العقول، ص 302

روزه و غيبت

هشت روايت درباره ي باطل شدن روزه با غيبت رسيده است. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند:« إذا اغتَابَ الصائِمُ أفطَرَ؛ هر گاه روزه دار غيبت كند روزه اش را خورده است»1 نيز مي فرمايد:« مَن اغتابَ اِمرَأً مُسلِماً بطل صَومُهُ و نُقضَ وُضُوؤهُ؛ هر كه غيبت مسلماني كند، روزه و وضويش باطل مي گردد».2

———————–

1. عوالي اللالي ، ج1، ص263، ح 53.

2. الفقيه، ج 4، ص 15، ح 4968