مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

کرسی آزاد اندیشی با موضوع افزایش جمعیت، تهدید یا فرصت در مدرسه علمیه قدسیه بهشهر برگزار شد.

در این نشست خانم موسی زاده ضمن این که یکی از اهداف نظام سیاسی یک کشور تعادل جمعیتی است که بر اساس جمعیت کشور، چرخش اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و… شکل می گیرد، بیان داشت: وقتی سیاست های جمعیتی کشوری نامتعادل باشد باید نیروی کار و سرمایه از بیرون به کارگیری کنند.
وی افزود: یکی از اهداف جنگ نرم، کاهش جمعیت است. کشور روسیه اولین کشوری است که نسل شان پیر شده و کشوری پیر است.
ایشان در مورد هدف دکترین امنیت ملی آمریکا به شرح ذیل خاطرنشان کرد: 1.تبدیل کشورهای پرجمعیت به کم جمعیت و تجزیه آن ها؛ 2.ایجاد فشار در کشورهای در حال توسعه و اسلامی از طریق غیرمستقیم در مدیران مختلف؛ 3.طرح آزادی دموکراسی و به کارگیری بیش از زنان برای کار؛ 4.دخالت های مالی و ارائه خدمات ذی ربط در تحریم؛ 5.تهاجم فرهنگی و تغییر ارزش های مقدس به ویژه در کشورهای اسلامی؛ 6.استفاده ابزاری از دین.
وی عوارض کاهش جمعیت در ایران را موارد زیر اعلام کرد: کاهش قدرت نظامی، کاهش تولید، کاهش قدرت کار، خودمحور شدن فرزندان، عدم استقلال، سرخوردگی و افسردگی و…
موسی زاده در پایان تصریح کرد: قتل های خاموش یعنی هیچ نسلی به وجود نیاید.

نگهداشت حرمت و شخصیت زن و شوهر توسط یکدیگر
یکی از مسائل بسیار مهم و حساس که در زندگی خانوادگی لازم و ضروری است تکریم و حفظ حرمت زن و شوهر توسط خود آنان است. مرد موظف است برای استحکام خانواده همیشه حرمت زن را حفظ کند، خواه این حفظ و نگهداشت در برابر فامیل و بیگانگان باشد یا بین خود و او باشد، یعنی زن و شوهر منهای فامیل و دوستان و آشنایان هر دو موظف هستند شخصیت یکدیگر را به بهترین وجهی نگه دارند، یعنی کاری نکنند که هر دو رو در رو ایستاده و حرمت موجود را از بین ببرند. قطع نظر از موضوع خانواده و رابطه¬ی زن و شوهری، اساساً یکی از موضوعاتی که همه افراد موظف هستند در ارتباط با دیگران آن را رعایت نمایند حفظ حرمت و شخصیت دیگران است. عقل و منطق ایجاب می¬کند حتی در ارتباط با کودکان و خردسالان نیز باید حرمت و احترام آنان را مراعات نمائیم. بسیاری از افراد در دوستی با دیگران بسیار صمیمی و گرم می‌باشند ولی پس از گذشت مدت کوتاهی دوستی و صمیمیّت های آنان پایان یافته کدورت و نقار بین آن دو حکمفرما می‌گردد. تنها عده محدودی هستند که در موضوع ارتباطی همیشه بین خود و دیگران حریمی را به وجود می آورند. ممکن است در این مرحله کسی ایراد کرده بگوید: این نکته درباره دوستان و آشنایان نکته بسیار صحیح و منطقی است ولی در ارتباط زن و شوهر با یکدیگر صحیح و معقول نمی باشد زیرا در برخی از روایات استفاده می شود که زن و شوهر محرم یکدیگر بوده با یکدیگر انس و الفت دارند لازمه انس و الفت این است که هیچ حریمی فیما بین آن دو وجود نداشته باشد. در پاسخ عرض می نمایم نکته ظریف همینجاست، به اعتقاد محقق یکی از عوامل استحکام خانوادگی بین زن و مرد حفظ و نگهداشت حرمت یکدیگر است، یعنی در عین اینکه مرد با زنش هیچ حجاب و پرده¬ای بینشان وجود ندارد، ولی نحوه ارتباطی آن دو طوری باید تنظیم یافته باشد که ضمن یکی بودن دو تا باشند و این دو تا بودن منافاتی با یکی بودن و انس و الفت ندارند. نکته ظریف و دقیقی که هرگز نباید از آن غفلت کرد این است وقتی حرمت لازمه بین دو نفر از بین برود حدود توقعات آن دو نفر نسبت به دیگری رو به فزونی گذاشته از حدّ معمول و متعارف بالاتر می¬رود، و همین امر موجب بروز کدورت¬ها و درگیری¬هایی خواهد شد. بدیهی است هرگز کسی از دیگران انتظارات فوق العاده¬ای ندارد این صمیمیت و نزدیکی فراوان است که ایجاد توقع کرده و حدود انتظارات را بالا می¬برد. پر واضح است وقتی سطح توقع و انتظار کسی بالا برود و در آن هنگام که برآورده نمی شود صمیمیت¬ها از بین رفته به جای آن دشمنی و نقار به وجود خواهد آمد. معنای حفظ و نگهداشت حرمت این است که فرد نظر خود را به کمالات زن معطوف کرده عیوب و نواقص او را چه در برابر خود او و دیگران برملاء نسازد، بلکه با سعه صدر آن را نادیده گرفته خود را به تحمل و تغافل بزند. واضح است که یکی از عوامل بهم زننده صفا و صمیمیت بین زن و مرد از بین بردن حرمت و شخصیت یکدیگر است و برای حفظ استحکام خانواده شدیداً باید از آن پرهیز کرد (رشیدپور،1373، ص219).

مورچه چپ كرده
گاهي ايجاد تنوع در زندگي لاز م است . تغيير دكوراسيون اتاق ، نحوه ي چينش كتاب ها و وسايل شخصي و مانند آن .
يكي از لذت هاي خاطره انگيز هنگام جابجايي ، كشف انواع و اقسام يادگاري هاي ريز و درشت از گوشه كنار اتاق است. از مداد و خودكار نصفه و پاره هاي يك نوشته ي قديمي گرفته ، تا خاك هاي كيلويي ، سوسك مرده ، مگس وارفته ، مورچه چپ كرده و خلاصه هر چه كه فكرش را نمي كرديد و گاه براي يافتن آن همه خانه را زير و رو كرده بوديد .
راستي تو دل ما چقدر از اين آشغال ها ، سوسك مرده ها ، مورچه هاي چپ كرده و مانند آن است و شايد ماه ها بگذرد و به فكر تميز كردن آن نيفتيم ؟ ! پس بجنبيد ، بله ! همين الآن ترانه هاي مبتذل ، تصاوير و فيلم هاي نامناسب و . . . را از گوشي و لب تاپ و كامپيوتر فرمت كنيم و بيرون بريزيم ؛ چون تميز كردن زود به زود هم زحمت كمتري دارد و هم از سياهي و انباشته شدن آن جلوگيري مي كند .
امام صادق (عليه السّلام) هم به جاروكشي دل از گناهان روزمره به صورت مرتب و فوري سفارش كرده ، فرمودند :« وقتي انسان گناهي مرتكب مي شود ، نقطه ي سياهي در دلش پيدا مي شود ؛ اگر توبه كند ، آن نقطه پاك مي شود و اگر باز هم گناه كند ، نقطه بزرگتر مي شود ؛ تا جايي كه همه ي وجودش را فرا مي گيرد و هرگز رستگار نمي شود و براي هميشه شقاوتمند است .» (كافي، ج 3، ص 373)

نقش والدین در تربیت فرزندان
والدین کودک در امر تربیت فرزند وظایفی دارند که این وظایف در جنبه کلی عبارتند از: پاسداری، رشد، حفظ امانت الهی، سوق دادن کودک به سوی غایتی شایسته، آماده کردن فرد برای ورود به عرصه حیات اجتماعی، آشنا کردن او به حقوق و تکالیف فردی، آگاه کردن او به امور خلاف و ناشایسته و عوارض آن، نظام بخشیدن به اعمال و رفتار او پرورش ابعاد وجودی و شخصیت او.بنابراین در این راه والدین باید همکاری داشته باشند،تا الگوی گفتاری، رفتاری و کرداری، کودک باشند و ملکات فاضله را از راه الگو در کودک نفوذ دهند. 1
البته انجام چنین وظایفی با همه آسانی ها دشوار است و آنچه این دشواری را آسان می‌کند احساس وظیفه در جنبه امانتداری خدا و در نظر داشتن این امر است که طفل امانت خدا، نعمت و احسان اوست و الدین در قبال آن مسئول و موظفند. اگر خانواده را اولین کانون تربیتی بدانیم، بدون شک والدین اولین مربیان و معلمان این کانون مهم محسوب می شوند. کودک از والدین خود، خصوصیات اخلاقی، عقیدتی، شخصیتی و سایر گزارش و نگرش ها را می آموزد و در این زمینه از آنان تقلید می کند.
آیات و روایات زیادی نیز بر نقش والدین تاکید می ورزند و این نشان می دهد که مسئولیت پدر و مادر تنها تامین غذا و لباس و بهداشت فرزندان نیست، بلکه باید به همه ابعاد وجودی فرزندان در مراحل مختلف تحول، توجه داشت. پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمود: فرزندان خود را مورد محبت قرار دهیم و با آن‌ها مهربان باشیم، در برابر فرزندان خود تقوای الهی را مراعات کنید و برخورد عادلانه با آن‌ها داشته باشیم. با کودکان خود بازی کنید و برخوردی کودکانه با آن‌ها داشته باشیم. به آن‌ها احترام بگذاریم و آداب نیکو را به آنان آموزش دهیم. 2
بنابراین توجه والدین به کودکان موجب رشد و شادابی آنان می شود و آنان را از دام هایی که شیاطین در پیش روی آن‌ها پهن کرده اند نجات می دهد هم چنین عدم توجه و رها کردن فرزندان موجب افسردگی، غرق شدن در منجلاب گناه، هم نشینی با دوستان بد و در نهایت نابودی آن‌ها می شود. پس کودکان علاوه بر غذا و پوشاک و بهداشت، آرامش، مهربانی، محبت و صمیمیت والدین را طلب می کنند و پدر و مادر باید به همه‌ی این نیازها پاسخ دهند تا فرزندانی سالم، دارای اعتماد به نفس، کارآمد اجتماعی صالح و مومن داشته باشند.

————————————

1 -علی، قائمی، کودک و خانواده نابسامان، 1381.
2-میزان الحکمه، ج 10، ص 706.

اهميت فرزند و فرزنددار شدن
داشتن فرزند، به صورت كلي در آيات و روايات مطلوب شمرده شده است. قرآن كريم در آيه 38 سوره آل عمران و آيه ي 5 سوره مريم از زبان حضرت زكريا عليه السلام دعايي مبني بر درخواست فرزند از درگاه الهي را نقل مي كند. اين بدان معناست كه اگر اين مطلوبيت نداشت، از سوي پيامبر خدا مورد درخواست و دعا قرار نمي گرفت. دليل اين مطالبه آن گونه كه در آيه شريفه نيز بدان اشاره شده است، ترس زكريا از بي وارث ماندن پس از مرگ بود. در واقع آن حضرت پس از مشاهده ي معنويت حضرت مريم عليها السلام، از پيشگاه الهي فرزندي پاك به سان مريم عليها السلام درخواست كرد تا پس از وي ميراث دار امانت نبوت باشد.( الميزان، ج11، ص 7)
اهميت ذاتي فرزند و جايگاه آن، نه تنها در روايات متعدد بيان گرديد؛ بلكه به مطالبه ي فرزند نيز امر شده است.
در حديثي از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم آمده است: « اُطلُبوا الوَلَدَ وَالتَمِسوهُ فَإنَّهُ قُرَّه العينِ وَ ريَحانهُ القَلب؛ فرزند بخواهيد و آن را طلب كنيد؛ چرا كه مايه ي روشني چشم و شادي قلب است».( مكارم الاخلاق، طبرسي، ج1، ص480)
همچنين حضرت صلي الله عليه و آله و سلم در حديث ديگري فرموده است:« لا يَدَعُ أحدُكُم طَلَبَ الوَلَدِ فَإنَّ الرَّجلَ إذا مَاتَ و لَيس لَهُ وَلَدٌ انقَطَعَ اسمُهُ، هيچ يك از شما نبايد فرزندخواهي را واگذارد؛ چرا كه وقتي انسان بميرد و فرزندي نداشته باشد، از نام و آوازه مي افتد».(كنزالعمال، متقي هندي، ج16، ص281)

درباره ي ديدگاه كلي امام سجاد عليه السالم در اين زمينه نيز بايد به چند نكته ي اساسي توجه نمود: نخست اينكه نفس صدور يك دعاي مستقل نسبتاً طولاني براي فرزند از سوي آن حضرت، خود شاهدي قوي بر جايگاه و اهميت فرزند است. اهتمام امام عليه السلام بر دعا براي فرزندان با عبارات ظريف و دقيق شامل جنبه هاي گوناگون مادي و معنوي، بيانگر لزوم توجه به موقعيت فرزند در منظومه ي حيات فردي و اجتماعي است.
دوم آنكه با مطالعه ي فرازهاي اين دعا، اين حقيقت خود را نمايان مي سازد كه بسياري از حكمت هاي مورد اشاره و روايات مربوط به فرزند و مطالبه ي آن، در اين فرازها از پيشگاه الهي درخواست مي شود. در واقع اين بدان معناست كه امام عليه السلام به زبان دعا و انشا و نه حديث و خبر،به اين حكمت ها كه بيانگر جايگاه و نقش مهم فرزند در زندگي انسان مي باشد، نظر و توجه دارد و از بستر اين عبارات در صدد بيان اين اهميت و جايگاه مي باشد.
فرازهايي هم چون، أللَّهمَّ اشدُد بِهِم عَضُدي ؛ خداوندا بازويم را به وسيله ي ايشان محكم گردان» و « أخي بهم ذكري؛ نامم را به وسيله ايشان زنده بدار» كه به نظر مي رسد با مضمون رواياتي كه فرزند را منشأ عزت و پايندگي نام دانسته اند، نزديكي و مطابقت دارد؛ بيانگر نيروهاي بالقوه اي هستند كه در وجود فرزند به وديعت گذاشته شده و جايگاه والا و واقعي فرزند را به پدران و مادران گوشزد مي كند؛ اينكه فرزندان مي توانند به صفات والايي چون تقوي، بصيرت، اطاعت از فرامين الهي و دوستي با اولياي خدا و دشمني با دشمنان او دست يابند. هم چنين مي توانند مايه ي زينت و عزت و نامداري والدين باشند و نيازهاي ايشان را برطرف سازند.