مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

منزلت طلبه و رسالت او
عظمت كار هر شخص در موضوع كار اوست. موضوع كار نجّار ، چوب، موضوع كار بنّا سنگ و آجر و موضوع كار طبيب جسم بيمار است. اما طلبه با روح انسان سرو كار دارد و به مداواي روح انسان مي پردازد و اين بخش پيچده انساني را سامان مي بخشد.
شاهدي درباره ي شهيد محراب، آيت الله مدني رحمه الله برايم گفت: هنگام تبعيد در خرم آباد در همسايگي آقاي مدني شخصي بود كه به موسيقي مبتذل گوش مي كرد. روزي آقا به در خانه وي رفتند. جواني در را باز كرد و از ديدن آقا بهت زده شد. اقا با مهرباني فرمودند: ما مدتي است همسايه شما هستيم، لطف كنيد و صداي موسيقي را آرام تر كنيد كه خودتان بشنويد، سپس از او خداحافظي نموده و به خانه بازگشتند. صداي موسيقي بطور كلي خاموش شد و من از روزهاي بعد جوان را در صف نماز جماعت كه توسط شهيد مدني برگزار مي شد، مي ديدم.
اين نجات يك نفر نيست،تربيت يك نسل است و اين است كه طلبه بايد قدر خود را بداند. ماگرچه از روش هاي گزينش معمول وارد حوزه مي شويم، اما حقيقت پنهان چيز ديگري است. حقيقتي كه در اين حكايت شگفت نهفته است:
آيت الله زنجاني از دوران طلبگي خود در مدرسه فيضيه خوابي را نقل نموده است و مي فرمايد: « من در حجره ي خود در طبقه ي بالاي فيضيه خوابيده بودم. در عالم رؤيا شنيدم كه پايين رفتم و ديدم امام عليه السلام كنار باغچه نشسته است. من بالاي سر ايشان ايستاده و نگاه كرده و فرمودند: مي داني چه مي كنم؟ من گفتم شما دانا هستيد. فرمود: اينها طلبه ها هستند. آنها را كاشته ام. بعد با دست خويش به انبوهي از گل ها اشاره كردند و گفتندك ببين! اين ها چه قدر خوب و با نشاطند و سپس دسته اي ديگر را نشان داده و فرمودند: و اين ها را هم ببين كه زرد و پژمرده اند و من از خواب بيدار شدم».( الكلام يجز الكلام( با اندك تغييري در نقل)
آري ! طلبه ها با عنايت همان بزرگواران براي سربازي مي آيند، اما عده اي خود را حفظ نموده و راه صحيح را در پيش مي گيرند و عده اي نيز قدر خود را نشناخته و بي ثمر مي مانند. ما بايد با عنايت همان بزرگواران را را طي كرده و از خداوند و آن ارواح پاك و ناظر مدد بجوييم.

كلمات قصار از معلم شهيد
ثبات انقلاب وابسته به استقلال فرهنگي است.
ما اگر مكتب مستقل خودمان را ارائه نكنيم ، حتي با اين كه رژيم را ساقط كرده ايم و حتي با اين فرض كه استقلال سياسي و استقلال اقتصادي را به دست آورده ايم، اگر به استقلال فرهنگي دست نيابيم، شكست خواهيم خورد و نخواهيم توانست انقلاب را به ثمر برسانيم .(عدل الهي )

فلاني فسقش را ظاهر كرده است
به حضرت آية الله العظمي آخوند ملا علي همداني رحمة الله عليه گفتند، فلاني كه از شاگردان شما بود، به عنوان كارمند در دستگاه طاغوت استخدام شده به نحوي كه عمامه را برداشته و ريش خود را تراشيده و در تهران نوكر دولت طاغوت است، مدتي از اين جريان گذشت و آن شخص به همدان آمد و خدمت آية الله آخوند همداني رسيد و عرض كرد: شنيده ام كه حضرتعالي فرموده ايد: فلاني با اين عملش فاسق شده است.
مرحوم آية الله آخوند فرمودند: من نگفتم كه شما فاسق شده ايد، بلكه گفته ام فلاني فسقش را ظاهر كرده است.
حضرت آية الله مجتهدي مي فرمايند: منظور آية الله آخوند همداني اين است كه اين شخص از اول فاسق بوده و حالا فسقش را ظاهر كرده است و ما به خداوند و اهل بيت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم پناه مي بريم كه مبادا ماهم عاقبت به شر شويم و بعد از سال ها درس و بحث نتوانيم نفس امّاره را كنترل كنيم و او عاقبت ما را بدبخت و شرمنده امام زمان عج الله تعالي فرجه الشريف كند.( آداب الطلاب، ص 498)

نقش خودباوري در موفقيت جوانان

يكي از راه هاي موفقيت، داشتن روحيه خودباوري است.  خودباوري به معناي ايمان داشتن به توانايي ها و استعدادهاي باالقوه اي است كه خداوند در ذات انسان ها قرار داده تا با اتكا و اعتماد به آنها به هدف هاي والايي دست يابد. از دست دادن خودباوري، موجب فلج شدن فكر و روح انسان مي شود و انسان را مأيوس و وابسته به ديگران مي سازد.

«اميركبير» آشپززاده اي بيش نبود. او از ميان مردمي برخاست كه رنج فشار و استبداد حكام زمان خود را به خوبي چشيده بودند. تجربه ها و مشاهده هاي تلخ، از او مردي نيرومند و متكي به نفس ساخت.1

بنابراين، صرف داشتن خانواده اي پيروز و موفق، نمي تواند فرد را به پيروزي نزديك كند. بلكه تلاش، اراده و خودباوري نيز از رموزي هستند كه از درون فرد سرچشمه مي گيرند و مي تواند او را به قله هاي كاميابي رهنمون سازند.

——————————

1. رمز پيروزي مردان بزرگ، جعفر سبحاني، ص181.

رفتار كريمانه با تهي دستان
در دين مقدس اسلام، ملاك برتري بندگان خدا، تنها به تقواي آنهاست1 و از اين رهگذر، هيچ فرقي ميان سياه و سفيد و عرب و عجم نخواهد بود . اما افراد سطحي نگر، ثروت را ملاك و معيار برتري مي دانند و بر اين اساس، به تهي دستان با نگاه و نگرشي تحقيرآميز مي نگرند و به انها بي توجه مي شوند.
امام رضا عليه السلام، با سرزنش چنين رفتار ناپسندي مي فرمايند:« كسي كه فقيري مسلمان را ببيند و به او همان گونه كه به ثروتمندان سلام مي كند، سلام نكند، در روز قيامت، در حالي خداوند را ملاقات مي كند كه بر او غضبناك است».2
همچنين از امام صادق عليه السلام نقل است كه فرمودند:
« آيا گمان مي كنيد كسي كه به او مال داده شده ، كرامتي است از جانب خداوند به او و آن كه از مال محروم است، به اين وسيله مورد اهانت قرار گرفته؟ نه، هرگز چنين نيست، بلكه مال، مال خداست و آن را نزد انسان به امانت گذاشته و به او اجازه داده شده است كه بخورد و بياشامد و بپوشد و وسيله سواري داشته باشد و ازدواج كند، ولي با ميانه روي و اقتصاد، مازاد آن را به مؤمنان فقير برگرداند و وضع پريشان مؤمنان را با اين مال بهبود بخشد. كسي كه بدين گونه عمل كند، آنچه را بخورد و بياشامد و به مصارف ديگر برساند، حلال است و در غير اين صورت ، حرام.3
———————————
1.نك. حجرات، 13.
2. اقتصادنا، محمدباقر صدر، ص567.
3. البرهان في تفسير القرآن، ذيل آيه 31 سوره « اعراف».