مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

یقیناً امام حسین علیه السلام کشته ی اشک است؛ هیچ مؤمنی او را یاد نمی کند مگر آنکه می گرید…

1.      امام صادق علیه السلام فرمودند:« امام حسین بن علی علیه السلام فرمودند: من کشته ی اشکم و در حال غم و اندوه کشته شدم و برای خداوند شایسته و سزاوار است که هیچ غمگین و اندوهناکی به زیارت من مشرف نشود مگر آنکه او را با سرور و خوشحالی نزد اهل و عیالش بارگرداند».

بیان: منظور از کشته ی اشک ممکن است این باشد که کشته ایست که قتل او سبب اشک و گریه است. نیز ممکن است به معنای کشته شدن در حال اشک و حزن و اندوه و در سختی زیاد باشد. البته معنای اول قوی تر به نظر می رشد.(کامل الزیارات، ص 109 و ص 167، عنه بحارالانوار ، ج44 ، ص 279 و ج 98،ص45).

2.      امام صادق علیه السلام فرمودند:« امام حسین علیه السلام [سبب] اشک هر مؤمنی است.( کامل الزیارات ، ص 108؛ بحارالانوار ، ج44 ، ص280

3.      امام صادق علیه السلام فرمودند:« امام حسین بن علی علیه السلام فرمودند: من کشته ی اشکم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند مگر آنکه خود گریان ».( کامل الزیارات ، ص 108؛ بحارالانوار ، ج44 ، ص279.)

4.      امام صادق علیه السلام فرمودند:« در زیارت اربعین همان که آفتاب بالا بیاید این گونه به امام حسین علیه السلام عرض سلام کنید: سلام بر تو ای ولی خدا و محبوب او،… سلام بر تو ای گرفتار غم ها و اندوه های سنگین و کشته ی اشک ها…»( تهذیب الاحکام، ج 6، ص 113)

آثار سجده بر تربت سید الشهدا علیه السلام

یکی از شیوه هایی که اهل بیت از آن استفاده کردند تا به مردم اطلاع دهند که سید الشهدا علیه السلام مورد ظلم و ستم واقع شده است، و دشمنان او کسانی هستند که از سنت خدا و دین الهی فاصله گرفته اند، این بود که: امر کردند تا مسلمانان برای سجده در نمازها از تربت امام حسین علیه السلام استفاده کنند. اهل بیت با این شیوه می توانستند به مسلمانان اعلام کنند که : نهضت امام حسین علیه السلام موجب تحکیم دعوت پیامبر شد و راه بندگی و دینداری را برای آنها هموار ساخت.

یکی از مهم ترین اسراری که سجده بر تربت دارد این است که: وقتی نمازگزار هنگام نمازهای پنجگانه سربر سجده می گذارد، به یاد می آورد که روح پیامبر و اهل بیت عزیز و یاران بزرگوارش را قربانی کردند و مصائب بسیار سنگینی بر او تحمیل نمودند، ولی حضرت با صبر و بردباری ای که حتی موجب شگفتی فرشتگان آسمان شد، آنها را پذیرفت و به جان خرید.

نمازگزار هم چنین یادآور آن می شود که این تربت با خون حسین مظلوم و خون پاک اهل بیت و یاران او آمیخته شده است. به تعبیر امیرالمؤمنین علیه السلام آنها سرور همه ی شهیدان هستند و از ابتدای خلقت، تا روز قیامت، هیچ کس به مقام و درجه ی آنها نخواهد رسید. با این وجود، به یقین دل این نمازگزار  دوستدار اهل بیت خواهد سوخت و اشک چشمانش جاری خواهد گشت و احساس بیزاری از دشمنان امام حسین علیه السلام و پیروان آنها  کسانی که آن مصائب را به وجود آوردند به او دست خواهد داد.[و از دیگر سو، موجب پیوند روحی او با حضرت سیدالشهدا و آرمان های مقدسش خواهد بود].

علاوه بر آن، برای او و نسل های بعدی آشکار خواهد شد که نهضت عاشورا بت های ظلم و ستم را در هم شکست. آنها پی خواهند برد که دشمنان فرزند رسول خدا، که عزیزترین انسان ها بود در راه عقیده و ایمانش مورد اهانت قرار گرفت .

اهل بیت علیه السلام از شیوه ی دیگری نیز برای آگاهی مردم از مظلومیت سید الشهدا، و نهضت او استفاده کردند و مردم را سفارش کردند تا از تربت سید الشهدا تسبیح درست کنند  با آن ذکر بگویند.

این دو شیوه ی تبلیغی آن قدر مؤثر و مهم می باشد که حتی در صورت پی نبردن مسمانان، به اسرار آن، اهل بیت به آن سفارش فرموده اند.

کسانی[وهابی ها] که استفاده از تربت را برای مهر و تسبیح ، بدعت و گمراهی می دانند، اولاً از اسرار این کار حکیمانه غافلند، ثانیاً آیه شریفه ی ( جعلت لی الأرض مسجداًو طهوراً) و این که مهر تربت همان خاک پاک است که با آب مخلوط شده و از مصادیق همین آیه است را نفهمیده اند.( مقتل الحسین علیه السلام، عبدالرزق مقرم، ترجمه قربانعلی مخدومی، قم، نصایح، 1387، ص 129)

کرامت زائر امام حسین علیه السلام

زایر امام حسین علیه السلام مانند کسی است که خدا را زبارت کرده است.

امام رضا علیه السلام فرمودند:« کسی که قبر امام حسین علیه السلام را در کنار رود فرات زیارت کند، مانند کسی است که خدا بر روی عرشش زیارت کرده است».( ثواب الاعمال، ص 85؛ عنه بحارالانوار،ج98، ص69.)

بیان: یعنی مانند کسی است که خدا را آنجا عبادت کرده است، یا [مراد این است که] : به منزله ی کسی می ماند که انبیاء و اوصیایشان را در آنجا ملاقات کرده است. چرا که زیارت آنهاا مثل زیارت خداست. یا [ ممکن است مقصود این باشد که] : مرتبه و درجه ای از تقرب به خدا برایش حاصل می شود، مانند کسی که از تخت پادشاه بالا می رود و او را زیارت می کند.

امام رضا علیه السلام فرمودند:« کسی که قبر امام حسین علیه السلام را بامعرفت[ به اینکه امام معصومی هستند که پیروی از ایشان بر ما لازم است] زیارت کند ، از زمره ی کسانی خواهد بود که خداوند در بالای عرش خود با ایشان سخن می گوید» سپس این آیه را قرائت فرمود:» اهل تقوی در باغ ها و نهرها در جایگاه صدق در نزد پادشاه مقتدر ) می باشند. ( کامل الزیارات، ص 141؛ عنه بحارالانوار ،ج98، ص 73.

اعجاز اربعین حسینی

اربعین، حجت بالغه الهی است که آرمان شهر یک خیال خام نیست؛

اربعین، نشان که جامعه موعود ، خیلی هم دور از دسترس نیست؛

اربعین، نمونه ایی کوچک اما موفق است از گم گشته دیرین بشری،

چقدر انسان ها به هم نزدیک می شوند؛

برادری و انسانی چه اوجی می گیرد؛

و الگویی مثال زدنی از آن که مهدویت صرفاًیک شعار نیست؛

اربعین، انسان را تا عصر ظهور به پیش می آورد؛

آنانی که به دنبال جلوه ای از حکومت مهدوی اند اربعینی شوند؛

در اربعین چقدر، دل هوای مهدویت می کند؛

گوشه گوشه و قدم به قدم اربعین جلوه گاه رخ یار است؛

یعنی که رخ یار به هر جای توان  دید؛

دیوانه منم من که روم خانه به خانه.

اربعین برای فردا

اربعین، میعادگاه آینده سازان؛

اربعین ، مجال آینده نگری و آینده پژوهی؛

اربعین فرصت امید به آینده، تفکر برای آینده ترسیم آینده و ساختن آینده؛

اربعین، وقت اندیشیدن به راهبرده ای حرکت به آینده مطلوب؛

اربعین، زمان تأمل بر چالش ها و فرصت ها و ظرفیت های کلان حال و آینده؛

اربعین؛ مجال فرهنگ سازی و تمدن سازی؛

اربعین قطعه ای متکی بر تاریخ، بهره مند از امروز و شتابنده به سوی آینده ای درخشان؛

اربعین؛ امیدبخش و نشاط آفرین؛

اربعین، احیاگر حیرت انگیز اسلام؛

اربعین، فردا در آینه امروز.

اربعین و خلأ رسانه ای

اربعین دردناک ترین سانسور رسانه ای و بایکوت خبری دنیای معاصر است؛

راه حل، آن است که هر کسی که می تواند، کاری بکند؛

همه باید رسانه باشیم؛

حقیقتاً اربعین، مانند صاحبش مظلوم است؛

ولی به فضل خدا اربعین را از مظلومیت خارج می کنیم؛

وجدان های بیدار و فطرت های پاک فراوانند که شنوای اربعین باشند؛

لحظه لحظه این راهپیمایی بزرگ سوژه است و خبر و تحلیل؛

جفای بزرگی است اگر اربعین را به همت خود عالم گیر نکنیم؛

خطای بزرگی است اگر به داشته ها بسنده کنیم؛

اربعین؛ لسان گویا و برنده ماست علیه همه اسلام هراسی و شیعه هراسی ها؛

اربعین زمانی تمدنی می شود که با هنر و ذوق و رسانه در آمیزد؛

بدون رسانه هر حرکت تمدنی ابتر خواهد بود؛

و این تقدیر خداست که اربعین ابتر نمی ماند اربعین؛ کوثر حسینی است

همه بکوشیم تا اربعین را عالم گیر کنیم.

اربعین و انتظاری موفق

همیشه ؛دو نوع انتظار داشتیم ، انتظار سازنده و انتظار ویرانگر ؛

اربعین ، تمرین عملی است برای انتظاری آبادگر و سازنده؛

اربعین؛  لبریز از مجاهدت ها، تلاش ها و از خود گذشتگی ها و ایثارها؛

اربعین سراسر اقدام است و عمل؛

اربعین ؛ با برنامه ریزی و تدبیر و آمادگی، سامان می یابد؛

شکوه اربعین سال های اخیر با نشستن و دعا کردن و حرف زدن به دست نیامده است.

اربعین ، محصول عزم و اراده و حرکت است؛

میلیون ها عاشق، دست به کمر گذاشته و پای در راه نهاده اند؛

و در انبوهی از مخاطرات به میدان کارزار وارد شده اند؛

و این گونه است که شیعه ، عزت و آبرو می یابد و اسلام، رفیع و منیع می گردد؛

اربعین، ساختن دنیای آرمانی است در مقایسی کوچک؛

اربعین تمرین حقیقی انتظار موفق است.

« جون» غلام سياه امام حسين عليه السلام
جون از شخصيت هايي مي باشد كه در نهضت عاشورا حضور داشتند. او بنده ي سياهي بود كه اميرمؤمنان ، وي را به 150 خريد و به ابوذر بخشيد. او همراه ابوذر بود تا وقتي كه ابوذر در سال 32ه.ق در بيابان بي آب و علف « ربذه» در حال تبعيد از دنيا رفت.
« جون» از آن به نزد امام علي عليه السلام بازگشت و افتخار خدمت گزاري آن امام همام را داشت. سپس در خدمت امام حسن عليه السلام و بعد از آن در خدمت امام حسين عليه السلام و سرانجام در خانه حضرت سجاد عليه السلام بود و همراه با ايشان به سفر كربلا رفت.
هنگامي كه در كربلا، در روز عاشورا، تنور جنگ گرم شد و دل سفيد آن غلام سياه از ديدن غربت و مظلوميت اباعبدالله عليه السلام آزرده و ملول گرديد. به نزد حضرت عليه السلام آمد و اجازه ميدان رفتن خواست.
حضرت فرمود: من به تو اجازه بازگشت مي دهم ؛ زيرا تو براي آسايش و عافيت با ما همراه و همگام شدي، نه براي جنگ و درد سر و زحمت. پس لازم نيست قدم به راه ماگذاري .
آن سياه ، سفيد بخت خود را به قدم هاي حسين بن علي عليه السلام انداخت و در حالي كه پاهاي آن حضرت را مي بوسيد . چنين گفت: اي پسر پيامبر ! آيا من در حال نعمت و آسايش ، همراه شما باشم؛ ولي در حال سختي و گرفتاري شما را رها كنم؟ به خدا سوگند !بوي بدنم ناخوش و اصل و تبارم پست و رنگ پوستم سياه است: نه به خدا، هرگز از شما جدا نمي شوم تا آنكه خون سياهم با خون شما آميخته گردد.
سرانجام« جون» از امام عليه السلام اجازه گرفت و به ميدان رفت و با شجاعت و دلاوري، سخت جنگيد تا آنكه جام شهادت را سر كشيد.
بالاترين لذت براي ياران اباعبدالله عليه السلام اين بود كه در لحظه هاي آخر عمرشان وقتي چشم مي گشودند، چهره دلرباي حسين عليه السلام را دركنار بالين خود تماشا مي كردند و با ديدن آن« بهشت نقد» مرگر در كامشان چون عسل شيرين و گوارا مي گشت.
گر طبيبانه بيايي به سر بالينم به دو عالم ندهم لذت بيماري را
حضرت به بالين« جون» آمد و فرمود:« اللهم بيض وجهه و طيّب ريحه و احشره مع الابرار و عرّف بينه و بين محمد و آل محمد؛ خدايا: صورتش را سفيد و بويش را خوش نما و با نيكان محشورش ساز و بين او و محمد صلي الله عليه و آله و سلم و خاندانش پيوند آشنايي برقرار سازد.( بحارالانوار ، ج 45، ص32)
اين دعاي امام عليه السلام دعايي مستجاب بود كه اثر آن در دنيا نيز آشكار گرديد؛ چون حضرت باقر عليه السلام در حديثي از پدر بزرگوارش چنين نقل مي كند:« وقتي مردم براي به خاك سپردن شهيدان كربلا آمدند، بدن« جون» را پس از ده روز در حالي كه بوي مشك از ان به مشام مي رسيد، يافتند». (بحارالانوار، ج45، ص32)