مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

سبك زندگي مهدوي

فرازي از بيانات حجت الاسلام والمسلمين دكتر سيد حسين اسحاقي

آگاهي كامل از جزئيات و دستاوردهاي عصر ظهور براي كسي كه پيش از ظهور زندگي مي كند بسيار دشوار مي نمايد. تنها در پرتو روايات معصومين عليهم السلام و بر اساس استنباط علماي سلف و خلف از احاديث مي توان تا حدودي از اين شاخصه ها و واقعيت ها پرده برداشت. و نيز خرد و باور انسان سرانجام به نقطه اي مي رسد كه پذيراي حكومت سياسي، اجتماعي و عدالت گستر مهدوي خواهد بود و به مديريت كلان او رضا خواهد بود. البته هدف كلي آفرينش نيز اجراي اوامر و نواهي الهي در سراسر هستي است و اين با حكومت واحد جهاني همساز است.

در عصر ظهور، آساني ها و خرسندي ها رخ مي نمايد، زمين و طبيعت از هيچ نعمتي دريغ نمي ورزد و آسمان پياپي آهنگ رحمت دارد و فرشتگان نيز بارش مدام خير و بركت و سلام را با خود مي آورند. در آن روزگار خرم بنياد، نيل به رستگاري، دادگري، مساوات، راستي، عزت و افتخار، عمراني و آبادني، كمال و معرفت، قضاوت توام با عدالت، وصول به فن آوري نوين و رفاه و آسايش دست يافتني خواهد بود.

در حكومت واحد جهاني موانع كمالي برداشته شده، شياطين و رهروانشان بساط خويش را بر مي چينند و راه روشن كمال و سعادت آشكار مي شود و آموزه هاي ناب شريعت رسول ختمي مرتبت به وسيله ي بقيه بي مثالش، جهانگير مي گردد.

بانگ توحيد و اقرار به نبوت و ولايت از هر كوي و برزني طنين انداز خواهد شد. نظامي بنا نهاده مي شود كه از حيث اعتقادي، منطقي و عقلاني، خدامحور و معادباور، همراه با اعتدال اخلاقي و توازن اقتصادي ، داراي ساستي صائب و روابطي مترقي، برخوردار از نظام جامع تربيتي و آموزشي و بهره مند از نظام مستحكم قضايي است.

در آن روزگار كمتر كسي در ناداني ، عمر خود را ري مي كند چرا كه سياست خيرگرايانه حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه الشريف فضاي مستعد و مناسب علمي را براي همگان به خصوص زنان پديد آورده تا بتوانند به گنجينه ي علوم و دانش دست يابند. به طوري كه امام باقر عليه السلام دربازه ي توسعه و جمال معرفتي بانوان در عصر ظهور مي فرمايد:« و توتون الحكه في زمانه، حتي أن المراه لتقضي في بيتها بكتاب الله تعالي و سنه رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم؛( كمال الدين، ج 2، ص372 )در زمان مهدي عج الله تعالي فرجه الشريف حكمت و حقيقت خواهند آموخت تا آنجا كه زنان مسلمان در خانه ها با آگاهي از كتاب خدا و سنت پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم داوري خواهند كرد.

البته بازگشت زنان به دامان حكمت و دريافت عقلاني از جايگاه معرفتي اسلام، در حقيقت بازگشت نسل ها و فرزندان يك جامعه در سبك زندگي به مدار حق طلبي است. چرا كه چه در سيماي يك همسر و چه در مقام يك مادر سبب معراج انسان ها مي گردد.

عصاره كلام اين است كه در نظام معنايي مهدوي، آنچه كه در سبك زندگي اسلامي مورد توجه است رشد يافتگي اعتقادي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي بر مدار اسلام ناب محمدي صلي الله عليه و آله و سلم به ثبوت و اثبات مي رسد. و برنامه ها نيز بر محور خدابيني ، معادباوري و عدالت گستري انجام مي گيرد و نظام بي طبقه توحيدي شكل مي گيرد. و آن روز موعود، چندان دور نيست و صبح ظفر نزديك است.

ان شاءالله و تا آن روز فرخنده به انتظار مي مانيم اي يگانه سبز.

——-

گردآورنده: الهه رضايي طلبه سطح 2 مدرسه علميه قدسيه بهشهر، چاپ شده در نشريه قدسيه شماره 4، ص40

تشرّف حضرت آيت الله بافقي و رسيدن چهارصد عبا براي طلاب
مرحوم آيه الله آقاي حاج شيخ محمد تقي بافقي رحمه الله به قدري در ارتباط با حضرت ولي عصر عج الله تعالي فرجه الشريف قوي بود و در اين جهت ايمانش كامل بود كه هر زمان حاجتي داشت فوراً به مسجد جمكران مشرّف مي شد و حوائجش را از امام زمان عليه السلام مي گرفت.
صاحب كتاب گنجينه دانشمندان از قول يكي از علماء حوزه ي علميه قم نقل مي كند كه:
حضرت آيت الله حاج سيد محمدرضا گلپايگاني فرمودند كه: در عصر آيت الله آقاي حاج شيخ عبدالكريم حائري چهارصد نفر طلبه در حوزه قم جمع شد بودند. آنها متحداً از مرحوم حاج شيخ محمد تقي بافقي كه مقسم شهريه مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائري بود عباي زمستاني خواستند. آقاي بافقي به مرحوم حاج شيخ عبدالكريم جريان را مي گويد.
حاج شيخ عبدالكريم مي فرمايد: « چهارصد عبا را از كجا بياوريم؟
آقاي بافقي مي گويد: از حضرت ولي عصر ارواحناه فداه مي گيريم.
حاج شيخ عبدالكريم مي فرمايد: من راهي ندارم كه از آن حضرت بگيرم.
آقاي بافقي مي گويد: من ان شاءالله از آن حضرت مي گيرم.
شب جمعه اي آقاي بافقي به مسجد جمكران رفت و خدمت حضرت رسيد و روز جمعه به مرحوم حاج شيخ عبدالكريم گفت:« حضرت صاحب الزمان عج الله تعالي فرجه الشريف وعده فرمودند فردا روز شنبه چهارصد عبا مرحمت بفرمايند.
روز شنبه ديدم يكي از تجار چهارصد عبا آورد و بين طلاب تقسيم كرد.(كتاب عنايات حضرت وليعصر عجل الله تعالي فرجه الشريف، ص37. ارواح مهربان، ص 34.

حضرت آيت الله خامنه اي( مدظله العالي)
انتظار، يعني سازندگي علمي و عملي
ما نبايد فكر كنيم كه چون امام زمان خواهد آمد و دنيا را پُر از عدل و داد خواهد كرد، امروز وظيفه اي نداريم؛ نه، به عكس، ما امروز وظيفه داريم در آن جهت حركت كنيم تا براي ظهور آن بزرگوار آماده شويم. شنيده ايد، در گذشته كساني كه منتظر بودند، سلاح خود را هميشه همراه داشتند. اين عمل نمادين است و بدين معناست كه انسان از لحاظ علمي و فكري و عملي بايد خود را بسازد و در ميدان هاي فعاليت و مبارزه، آماده به كار باشد.1
——————–
1. بيانات در ديدار با مردم به مناسبت نيمه شعبان30/07/1381

جواني، فضيلت ناشناخته
در متون اسلامي، افزون بر رواياتي كه مضمون آن ها ارزشمندي دوره جواني و از اين رو، توصيه به غنيمت شمردن آن است، رواياتي وجود دارد كه به صراحت از ارزشمندي اين دوره و البته عدم درك انسان ها از اين مهم، سخن مي گويد. اميرالمؤمنين عليه السلام مي فرمايد:« شيئان لا يعرف فضلهما الاّ من فقدهما: الشباب والعافيه؛ دو چيز است كه كسي ارزش اهميت آن را نمي شناسد، مگر وقتي كه آن را از دست بدهد: جواني و سلامتي»1 تصريح به فضيلت دوره جواني تصويري است كه در اين روايت ارائه شده است. فضيلت داشتن چيزي، افزون بر اين كه بر ارزشمندي نفس آن شي دلالت دارد، به نوعي ناظر به برتري آن در مقايسه با ديگر امور نيز مي باشد؛ از اين رو، نه تنها جواني ذاتاً ارزشمند است، بلكه بر ديگر دوره هاي عمر آدمي نيز برتري دارد، و برتري داشتن آن بر ديگر دوره هاي عمر انسان از جهت هاي گوناگوني است كه در آينده آن را بازگو خواهيم كرد؛اما آنچه في الجمله مي توان گفت اين است كه توان بدني و شادابي و نشاط روحي و رواني وتوان فكري انسان در اين دوره به حد اعلاي رشد خود مي رسد و شخصيت انسان در پرتو همين رشد تعين مي يابد.
از سوي ديگر به تصريح اين روايت، جواني« فضيلت ناشناخته» است؛ به بيان ديگر، فضايل بر دو دسته اند: فضايل شناخته شده و فضايل ناشناخته و جواني از قسم دوم است؛ البته اين ناشناختگي براي كسي است كه در اين دوران بسر مي برد، و گرنه بزرگ سالان كه خود اين دوره گران قدر از عمر خويش را پشت سر نهاده اند، مي دانند كه جواني چه سرمايه ارزشمندي است. بديهي است اين تصوير خود بيانگر تكليف و وظيفه مربيان در مقام تربيت نيز مي باشد و آن آشنا كردن جوانان با اهميت و فضيلت اين دوره از عمر است؛ زيرا تا زماني كه اين امر ناشناخته باشد، انسان قدر آن را نمي داند و آن را به بطالت و بيهودگي مي گذراند، يا دست كم چنان كه بايد و شايد از آن بهره نمي برد. روشن است اگر جوان به حال خود رها شود و هيچ گونه آگاهي بخشي نسبت به او صورت نگيرد، تنها هنگامي كه اين فرصت ارزشمند را از دست دهد، درخواهد يافت كه چه گوهر گران بهايي داشته است.2
————————
1. آمدي، غررالحكم، ج 4، ص183، ش5764
2. بررسي مسائل تربيتي جوانان در روايات، ص 17.

روش برخورد با دنيا
حضرت علي عليه السلام به فرزندش امام مجتبي عليه السلام خطاب كرد: چيزي ازدنياي حرام براي پس از مرگت باقي مگذار، زيرا آن چه از تو مي ماند نصيب يكي از دو تن خواهد شد، يا شخصي است كه آن را در طاعت خدا به كار گيرد، پس سعادتمند مي شد به چيزي كه تو را به هلاكت افكنده است و يا شخصي كه آن را در نافرماني خدا به كار گيرد. پس هلاك مي شود به آن چه كه تو جمع آوري كردي، پس تو در گناه او را ياري كرده اي، كه هيچ يك از اين دو نفر سزاوار آن نيستند تا بر خود مقدم داري. پس از ستايش پرودگار. آن چه از دنيا هم اكنون در دست تو است، پيش از تو در دست ديگران بوده، و پس از تو نيز به دست ديگران خواهد رسيد، و همانا تو براي دو نفر مال خواهي اندوخت، يا شخصي كه امول جمع شده ي تو را در طاعت خدا به كار گيرد، پس به آنچه كه تو را به هلاكت افكند سعادتمند مي شود، يا كسي است كه آن را در گناه به كار اندازد، پس با اموال جمع شده ي تو هلاك خواهد شد، كه هيچ يك از اين دو نفر سزاوار نيستند تا برخود مقدمشان بداري، و بار آنان را بر دوش كشي، پس براي گذشتگان رحمت الهي، و براي بازماندگان روزي خدا را اميدوار باشد.( نهج البلاغه، حكمت 416)