مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4

atentStyles DefLockedState="false” LatentStyleCount="156″>

شش نفر از پيامبران دو نام داشتند

عبد اللَّه بن احمد طائى از پدرش و او از امام رضا (ع) و او از پدرانش نقل مى‏كند كه على بن ابى طالب (ع) در مسجد جامع كوفه بود كه مردى از اهل شام‏ برخاست و سؤالاتى كرد كه از جمله آنها اين بود كه گفت: به من خبر بده از شش پيامبرى كه دو نام داشتند؟ فرمود: يوشع بن نون كه همان ذو الكفل است و يعقوب كه همان اسرائيل است و خضر كه همان حلقيا است و يونس كه همان ذو النون است و عيسى كه همان مسيح است و محمد كه همان احمد است، صلوات خدا بر همه آنان باد.

________________________________________
ابن بابويه، محمد بن على - جعفرى، يعقوب، الخصال  ج1، ص471/ ترجمه جعفرى، 2جلد، نسيم كوثر - قم، چاپ: اول، 1382ش.

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4

پوچ گريزي

لهو و لعب و بازي و سرگرمي هاي پوچ ، جز به بيهودگي و بي راهگي راه نمي برد. انساني كه مي داند از كجا آمده است، در كجا مي زيد و ره به كجا مي سپارد، هيچ گاه زمان ارزشمند خود را به پوچي نمي گذارند، آموزه هاي روشن كننده قرآن، از صفات مومن مي گويند و دور شدن را از بي هدفي از مهم ترين آنها مي داند:

امام علي عليه السلام در اين باره مي فرمايند:

« لم يعقل من وله باللعب و استهتر باللهو و الطرب؛ خردمند نيست كسي كه سرگرم و شيفته بازيچه ها شود و به خوش گذراني و امور بيهوده روي آورد».1

«أفضل العقل مجانبه اللهو؛ برترين خردمندي، دوري از امور پوچ و سرگرم كننده است».2

بدبختانه، برخي از افراد چنان در پوچي و لهو و لعب فرو مي روند كه اصل  و ارزش خويش را از ياد مي برند و به چيزهاي كم ارزشي مانند مدل و رنگ مو و كفش و لباس و خانه و خوراك سرگرم مي شوند و هرگز درباره هدف هاي بزرگ نمي انديشند. اين سرگرداني و بيهودگي آنان را به سراب مي كشاند و تنها بر تشنگي آنان مي افزايد و سرمايه هاي مادي و معنوي آنان را از ميان مي برد. امام علي عليه السلام مي فرمايند:« ليس َ لِلعاقلِ أن يَكون َ شاخصاً الاّ في ثلاث خطوة في معاد او مرمهٍ لِمعاشٍ او لذةِ في غير محرم؛ سزاوار نيست كه انسان خردمند جز براي سه چيز گام بردارد، كاري كه معاد او را سامان دهد يا معاش زندگي اش را تأمين كند و يا براي تفريح و لذت حلال».3

———————————————–

1. غررالحكم، ج1، ص 62

2. همان. ص 54

3. همان، ص55.

نادر شاه افشار (حسن ظن به خدا)

مي گويند : نادرشاه افشار وقتي مي خواست براي فتح هندوستان حركت كند. همان روز اول كه از لشكرگاه بيرون آمد چشمش افتاد به يك پسر بچه كه خيلي تند با قرآن زير بغلش به مكتب مي رفت. نادر شاه پسربچه را صدا زد و گفت: اسمت چيست؟

گفت: فتح الله.

نادر شاه ، فال خوبي زد و گفت:

فتح خدا، بارك الله.

پسر اسم پدرت چيست؟

گفت: نصر الله.

نادرشاه گفت: به به نصر خدا هم كه هست!

خب، امرزو چه مي خوانيد؟!

گفت: سوره ي ( انا فتحناك فتحاً مبينا) .1

شاه باز فال خوبي زد و يك سكه طلا به بچه داد.

بچه شروع كرد به گريه كردن!

نادر گفت: براي چه گريه مي كني؟

گفت: گريه ام براي اين است كه الان كه به منزل بروم مادرم مي گويد سكه را از كجا آورده اي؟

- خب بگو اعلي حضرت داده اند.

- من مي گويم ولي باور نمي كنند و مي گويد: شاه اگر بخشش كرده بود يك كيسه طلا مي بخشد ، اين بخشش مال شاه نيست. شاه خنديد و تعجب كرد و يك كيسه طلا به او بخشيد.« خاك بر فرق من و تمثيل من» اگر شنيديد خداوند به يك صلوات اينقدر مي بخشد تعجب نكنيد، يا فلان نماز را آنقدر ثواب داده تعجب نكنيد، اگر كم داد تعجب كنيد.2

———————————

1. فتح، آيه 1.

2. در كتاب شريف اصول كافي جلد سوم باب حسن ظن به خداي عزوجل چهار حديث در اين خصوص نقل شده ، ص 114.

پايداري در راه هدف

بدون ترديد پشتكار و پايداري در راه هدف، از عوامل پيروزي و توفيق انسان به شمار مي رود. كساني در زندگي به خواسته ها و آرزوهاي خود نائل گشته اند كه در اه آن نهايت تلاش و استقامت را نموده اند. امام صادق عليه السلام يكي از مهمترين نشانه هاي شيعه را استقامت در اه حق مي داند و رسيدن به سعادت حقيقي را در گروه اين خصيصه ي پسنديده قلمداد مي كند و مي فرمايد:« اگر شيعيان ما در راه استقامت ورزند فرشتگان آسمان با آنان دست مي دهند، ابرهاي (رحمت) بر سر آنان سايه مي افكنند و سيمايشان همانند روز روشن مي درخشد و از زمين و آسمان روزي مي خورند و هيچ خواسته اي از خداوند نخواهند داشت مگر اينكه خداي متعال به آنان عطا مي كند».1

——————————–

1. تحف العقول، ص 302