مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

پوچ گريزي

لهو و لعب و بازي و سرگرمي هاي پوچ ، جز به بيهودگي و بي راهگي راه نمي برد. انساني كه مي داند از كجا آمده است، در كجا مي زيد و ره به كجا مي سپارد، هيچ گاه زمان ارزشمند خود را به پوچي نمي گذارند، آموزه هاي روشن كننده قرآن، از صفات مومن مي گويند و دور شدن را از بي هدفي از مهم ترين آنها مي داند:

امام علي عليه السلام در اين باره مي فرمايند:

« لم يعقل من وله باللعب و استهتر باللهو و الطرب؛ خردمند نيست كسي كه سرگرم و شيفته بازيچه ها شود و به خوش گذراني و امور بيهوده روي آورد».1

«أفضل العقل مجانبه اللهو؛ برترين خردمندي، دوري از امور پوچ و سرگرم كننده است».2

بدبختانه، برخي از افراد چنان در پوچي و لهو و لعب فرو مي روند كه اصل  و ارزش خويش را از ياد مي برند و به چيزهاي كم ارزشي مانند مدل و رنگ مو و كفش و لباس و خانه و خوراك سرگرم مي شوند و هرگز درباره هدف هاي بزرگ نمي انديشند. اين سرگرداني و بيهودگي آنان را به سراب مي كشاند و تنها بر تشنگي آنان مي افزايد و سرمايه هاي مادي و معنوي آنان را از ميان مي برد. امام علي عليه السلام مي فرمايند:« ليس َ لِلعاقلِ أن يَكون َ شاخصاً الاّ في ثلاث خطوة في معاد او مرمهٍ لِمعاشٍ او لذةِ في غير محرم؛ سزاوار نيست كه انسان خردمند جز براي سه چيز گام بردارد، كاري كه معاد او را سامان دهد يا معاش زندگي اش را تأمين كند و يا براي تفريح و لذت حلال».3

———————————————–

1. غررالحكم، ج1، ص 62

2. همان. ص 54

3. همان، ص55.