مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

سير مطالعاتي آثار شهيد مطهري
طرح مطالعاتي آثار شهيد مطهري، اولين بار در دانشگاه امام صادق عليه السلام تهران بر مبناي آسان به مشكل طراحي شده. پس از چند دوره اجراي موفقيت آميز، در قالب واحد درسي دانشگاهي ارائه گرديد. ولي معظم فقيه در جلسه و ديداري با برگزار كنندگان و اساتيد اين طرح، ضمن عنايتي به آن ها به تعريف و تمجيد اين طرح و آثار و شخصيت شهيد مطهري پرداختند و فرمودند: من اين كار را كاري ذي قيمتي مي دانم… از هر كجا كه شروع كرده باشيد فكر مي كنم اين كار آينده خوبي خواهد داشت… يك وقتي من به دوستان طلبه توصيه مي كردم كه اگر كسي فقط آثار وي را با دقت و به طور كامل بخواند كافي است كه او را به يك سطح راقي از معارف اسلامي برساند… .
بعد از راه اندازي دبيرخانه طرح مطالعاتي آثار شهيد مطهري در دانشگاه امام صادق عليه السلام به نام دبيرخانه بينش مطهر، مراكز مختلفي در سراسر كشور با عناوين گوناگون” انديشه مطهر، حكمت مطهر، انتظار مهر، انديشه ناب و …” به مخاطبين دبيرخانه بينش مطهر پيوسته و به راه اندازي طرح پرداخته اند . حوزه علميه قدسيه بهشهر از جمله آنهاست كه از مهر ماه سال 1390با پذيرش 30 انديشه جو فعاليت خويش را آغاز نموده كه هم اكنون زير نظر دبيرخانه انديشه ناب استان مازندران به فعاليت خويش ادامه مي دهد.
انديشه جويان اين مركز تاكنون 15 اثر را در اين دوره به صورت گروهي مطالعه كرده و در آزمون اين آثار شركت كرده اند. اين كلاس ها به صورت مستمر و دائمي هفته اي يك بار غير از ايام تعطيل و تابستان در اين مركز برگزار مي شود.
برنامه اين كلاس ها به اين صورت است كه مقرري از هفته قبل تعيين و مشخص شده، توسط انديشه جويان در منزل مطالعه شده، بعد از مباحثه گروهي، در كلاس در حضور مربي به بحث و تبادل نظر گذاشته مي شود.
لازم به ذكر است كه اين سير مطالعاتي در 4 سطح طراحي شده كه انديشه جويان مركز حوزه قدسيه تاكنون سطح يك را پشت سر گذاشته و در سايه لطف الهي از مهرماه 1392 وارد سطح دو شدند.
از مهمترين ويژگي هاي اين طرح اين است كه كتاب هاي استاد شهيد مطهري با چينش منطقي آسان به مشكل و متناسب با موضوع كه زير نظر دانشگاه امام صادق تنظيم و برنامه ريزي شده است. مطالعه مي شود.
هدف از برگزار اين طرح افزايش معرفت و معلومات ديني، شناخت عميق تر دين و مهم تر از همه تربيت مربيان آگاه و توانمند و دغدغه مند براي تبليغ دين و ترويج معارف ناب الهي مي باشد.
علاقه مندان ، جهت شركت در اين طرح مطالعاتي مي توانند با مربي مربوطه تماس حاصل نمايند.
شماره تماس: 09360707289
پست الكترونيك :somayehgh5@gmail.com

پيشينه يا زمينه سازي بعثت جهاني
ايجاد تحول روحي و فرهنگي و تغيير اعتقادات جامعه كارساز بسيار سخت است. و به سادگي تحقق نمي يابد. انسان به عقيده خويش حق يا باطل پاي بند است:« كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ؛ هر فرقه اي به باورهاي خويش پاي بند و به آن مسرور هستند».1 « َلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا ؛براي همگان جهت و مرامي است كه خداي سبحان به آن سو، سوق دهنده است».2 انسان نه تنها به باور خويش پاي بند است، بلكه در تكاپو است تا ديگران را نيز به مسكل خويش هماهنگ كند و پيرو خود گرداند؛ يهود و نصاري از تو هنگامي خشنود مي شوند كه دين آن ها را بپذيري.3
انبياء بزرگترين مسئوليت اجتماعي بشر را به عهده دارند. آنان معماران عقيدتي شدند كه بايد رسوبات و خرابه هاي باطل را ويران ساخته، انبار زيباي توحيد را در جان و انديشه انسان ها بنيان نهند.
معمولاً تصور مي شود كه پيامبران، آموزگاران الهي هستند كه براي تعليم و آموزش مردم برانگيخته شده اند. همان طور كه كودك در سير تحصيلي خود در دبستان و دبيرستان، دانشكده و دانشگاه از آموزگاران و دبيران و استادان مطالبي را فرا مي گيرد.
هم چنين ، مردم در مكتب انبياء مسائلي را فرا مي گيرند، و به موازات تعاليم پيامبران ، اخلاق و روش هاي اجتماعي آنان رو به تكامل مي گذرد.
ولي ما تصور مي كنيم كه پيامبران مربيان مردم اند، و شغل و وظيفه ي اساسي آنان تربيت مردم است نه تعليم آنان، و اساس شريعت آن ها سخن تازه و ارمغان نو نيست، و هرگاه براي فطرت انحرافي پيش نيامده بود، و پرده هاي جهل و ناداني ، روي آن سايه نيافكنده بود، خلاصه ي آيين الهي روشن مي گشت.
البته اساس اين سخن از پيشوايان بزرگ اسلام است. امير مؤمنان در نهج البلاعه درباره ي هدف پيامبران چنين مي فرمايد: از ميان اولاد آدم پيامبراني برگزيد و از آنان براي رساندن وحي و تبليغ رسالت عهد و پيمان گرفت. تا آن پيمان فطري را از مردم مطالبه كنند، و نعمت فراموش شده را يادآوري نمايند و به وسيله ي تبليغ بر آنان اتمام حجت بنمايند و گوهر هاي عقولي كه در خزائن فطرتشان پنهان مانده است استخراج كنند.4
فلسفه بعثت پيامبر خاتم از نگاه حضرت علي عليه السلام : تا اين كه خداي سبحان، براي وفاي به عهد خود و كامل گردانيدن دوران نبوت، حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم را مبعوث كرد، پيامبري كه از همه ي پيامبران پيمان پذيرش نبوت او را گرفته بود، نشانه هاي او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارك بود. در روزگاري كه مردم روي زمين داراي مذاهب پراكنده، خواسته هاي گوناگون و روش هاي متفاوت بودند عده اي خدا را به پديده ها تشبيه كرده و گروهي نام هاي ارزشمند خدا را انكار و به بت ها نسبت مي دادند و برخي به غير خدا اشاره ميكردند پس خداي سبحان، مردم را به وسيله ي محمد صلي الله عليه و‌آله و سلم از گمراهي نجات داد و هدايت كرد و از جهالت رهايي بخشيد. سپس ديدار خود را براي پيامبر برگزيد و آن چه نزد خود داشت براي او پسنديد و او را با كوچ دادن از دنيا گرامي داشت، از گرفتاري ها و مشكلات رهايي بخشيد و كريمانه قبض روح كرد.5
————————————————
1. روم/ 32.
2. بقره/48
3. بقره/120
4. نهج البلاغه، خطبه 1
5. نهج البلاغه، خطبه 1، ص 25.

منشور زندگي جمعي
يكي از يادگارهاي زيبا و مهمي كه از امام رضا عليه السلام به پيروان خويش رسيده است، پيامي است كه عبدالعظيم حسني آن را روايت كرده است.
روزي حضرت رضا عليها السلام چند نكته مهم به او آموختند و به او يادآور شدند تا آن را به شيطان و ياران ابلاغ كند. اين پيام كه مي توان آن را منشور زندگي جمعي ناميد بدين شرح است:
عبدالعظيم، سلام مرا به دوستانم برسان و به آن ها بگو: شيطان را به دل هاي خويش راه ندهند. در گفتار خويش راست گو باشند و امانت را ادا كنند. خاموشي پيشه خود سازند. از جدال و نزاع بيهوده اي كه سودي برايشان ندارد، دوري كنند.
به همديگر روي آورند و به ديدار و ملاقات هم بروند؛ زيرا اين كار موجب نزديكي به من است.
خود را به دشمني و بدگويي با يكديگر مشغول نسازند؛ زيرا با خود عهد كرده ام كه اگر كسي چنين كاري انجام دهد و دوستي از دوستانم را ناراحت كند و به خشم آورد، خداوند را بخوانم تا او را در دنيا با شديدترين عذاب ها مجازات كند و در آن سرا نيز از زيانكاران خواهد بود.
به ايشان بگو: همانا پرودگار نيكوكارشان را آمرزيده و از خطاي گنهكارانشان در گذشته است؛ مگر كساني كه به خدا شكر بورزد. يا دوستي از دوستانش را بيازارد يا كينه ي آن ها را به دل بگيرد. به دوستي كه خداوند او را نخواهد بخشيد تا آنكه از كردار ناشايست خويش دست بكشد. هرگاه از اين اعمال نادرست دوري گزيند، آمرزش خدا را شامل خد گردانده است؛ و گرنه روح ايمان از قلبش بيرون رفته و از “ولايت” ما خارج شده است و بهره اي از ولايت ما نخواهد برد. و اعوذُ بالله من ذلك.( الاختصاص ، ص247؛ بحارالانوار ، ج71، ص230) مجله قدسيه شماره 4 ، ص 11

منزلت طلبه و رسالت او
عظمت كار هر شخص در موضوع كار اوست. موضوع كار نجّار ، چوب، موضوع كار بنّا سنگ و آجر و موضوع كار طبيب جسم بيمار است. اما طلبه با روح انسان سرو كار دارد و به مداواي روح انسان مي پردازد و اين بخش پيچده انساني را سامان مي بخشد.
شاهدي درباره ي شهيد محراب، آيت الله مدني رحمه الله برايم گفت: هنگام تبعيد در خرم آباد در همسايگي آقاي مدني شخصي بود كه به موسيقي مبتذل گوش مي كرد. روزي آقا به در خانه وي رفتند. جواني در را باز كرد و از ديدن آقا بهت زده شد. اقا با مهرباني فرمودند: ما مدتي است همسايه شما هستيم، لطف كنيد و صداي موسيقي را آرام تر كنيد كه خودتان بشنويد، سپس از او خداحافظي نموده و به خانه بازگشتند. صداي موسيقي بطور كلي خاموش شد و من از روزهاي بعد جوان را در صف نماز جماعت كه توسط شهيد مدني برگزار مي شد، مي ديدم.
اين نجات يك نفر نيست،تربيت يك نسل است و اين است كه طلبه بايد قدر خود را بداند. ماگرچه از روش هاي گزينش معمول وارد حوزه مي شويم، اما حقيقت پنهان چيز ديگري است. حقيقتي كه در اين حكايت شگفت نهفته است:
آيت الله زنجاني از دوران طلبگي خود در مدرسه فيضيه خوابي را نقل نموده است و مي فرمايد: « من در حجره ي خود در طبقه ي بالاي فيضيه خوابيده بودم. در عالم رؤيا شنيدم كه پايين رفتم و ديدم امام عليه السلام كنار باغچه نشسته است. من بالاي سر ايشان ايستاده و نگاه كرده و فرمودند: مي داني چه مي كنم؟ من گفتم شما دانا هستيد. فرمود: اينها طلبه ها هستند. آنها را كاشته ام. بعد با دست خويش به انبوهي از گل ها اشاره كردند و گفتندك ببين! اين ها چه قدر خوب و با نشاطند و سپس دسته اي ديگر را نشان داده و فرمودند: و اين ها را هم ببين كه زرد و پژمرده اند و من از خواب بيدار شدم».( الكلام يجز الكلام( با اندك تغييري در نقل)
آري ! طلبه ها با عنايت همان بزرگواران براي سربازي مي آيند، اما عده اي خود را حفظ نموده و راه صحيح را در پيش مي گيرند و عده اي نيز قدر خود را نشناخته و بي ثمر مي مانند. ما بايد با عنايت همان بزرگواران را را طي كرده و از خداوند و آن ارواح پاك و ناظر مدد بجوييم.

اعتکاف
یکی از کارهای مستحب “اعتکاف” است و اعتکاف عبارت است از ماندن در مسجد برای عبادت خداوند با شرایطی که خواهد آمد…
شرایط اعتکاف
اعتکاف با شرایط زیر صحیح است و با نبود یکی از آنها اعتکاف باطل است :
1.معتکف بالغ و عاقل باشد.
2.به قصد قربت و اخلاص معتکف شود.
3. مدت اعتکاف از سه روز کمتر نباشد.
4.در مسجد معتکف شود.
5.معتکف از مسجد خارج نشود.
6.در مدت اعتکاف روزها را روزه بگیرد.
7. برای اعتکاف اجازه بگیرد.
نیت اعتکاف
1.اعتکاف همانند سایر عبادت ها باید با نیت و قصد قربت باشد و هرگونه ریا و خودنمایی آن را باطل می کند.
2.اعتکاف ب نیابت از دو یا چند نفر صحیح نیست ولی میتواند اعتکاف را به نیت خود به جا آورد و ثواب آن را به دیگران اهدا کند.
زمان اعتکاف
در طول سال هر زمانی که انسان بتواند حداقل سه روز در مسجد بماند و روزه بگیرد اعتکاف صحیح است اما بهترین زمان برای اعتکاف ماه مبارک رمضان به ویژه دهه آخر آن است.
مکان اعتکاف
1.اعتکاف در یکی از این مساجد صحیح است :
مسجد الحرام ، مسجد النبی(ص) ، مسجد کوفه ، مسجد بصره
و در غیر این چهار مسجد تنها در مسجد جامع هر شهر به قصد رجا مانع ندارد؛ و در سایر مساجد جایز نیست.
2.مسجد جامع مسجدی است که برای اجتماع همه اهل شهر ساخته شده است بدون اینکه اختصاص به گروه و قشر خاصّی داشته باشد.
اجازه اعتکاف
افراد زیر بدون اجازه ، نمیتوانند معتکف شوند :
ـ زن بدون اجازه شوهرش.
ـ فرزند بدون اجازه والدین (اگر موجب آزار آنان باشد.)
ـ کسی که در استخدام دیگری است.
محرمات اعتکاف
انسان در حال اعتکاف باید از این کارها پرهیز کند :
• بوییدن چیزهای خوشبو و عطریّات حتی گیاهان خوشبو ، همراه با لذت.
• خرید و فروش.
• سایر انواع تجارت ؛ مثل صلح و اجاره و غیر این ها.
• جدال در امور دینی و دنیوی برای غلبه بر دیگری و اظهار فضل و برتری بر او.
• امور جنسی.
مدّت اعتکاف
1. مدت اعتکاف حداقل سه روز است و کمتر از آن صحیح نیست.
2. این سه روز از طلوع فجر روز اول تا مغرب روز سوم است ؛ بنابراین اگر بعد از طلوع فجر هر چند، دقیقه ای با تاخیر به مسجد برسد، آن روز جزو اعتکاف به حساب نمی آید.
3. سه روز اعتکاف با شب های آن است که حداقل سه روز و دو شب در وسط است؛ بنابراین نمیتواند شب ها را از مسجد خارج شود.
4. رها کردن اعتکاف مستحب و اعتکافی که با نذر غیر معین واجب شده در روز های اوّل و دوّم اشکال ندارد؛ ولی اگر تا مغرب روز دوّم ماند واجب است روز سوم را نیز بماند.

گردآورنده : زهرا رضایی رستمکلایی
مدرسه قدسیه بهشهر (پایه اوّل)