مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

ماه مبارك رمضان هميشه براي من، اين كمترين بنده ات، هم چون بركه اي يود، زلال، كه با پاي برهنه خواستم قدم به آن بگذارم كه هم لذتي ناشناخته برايم داشت و هم ترس و واهمه اي به دلم چنگ مي انداخت و حالا روز اول است و من همان كمترين بنده تو، اول راهم و دعاي روز اول ماهت پيش رويم!

“اللهمَّ اجعل صِیامی فیهِ صِیامَ الصائِمین، وَ قِیامی فیهِ قِیامَ القائِمین، وَ نَبِّهنی فیهِ عَن نَومَةِ الغافِلین، وَ هَب لی جُرمی فیهِ یا اِلهَ العالَمین، وَاعفُ عَنّی یا عافِیاً عَنِ المُجرِمی".

منزلت زن در جهان خلقت

زن و مرد دو عضو جدايي ناپذير در جامعه ي بشري هستند. خالق مطلق، هر يك از زن و مرد را براي مأموريت و اجراي طرح بزرگي آفريده است. در خلقت، جايگاه و نقش زن بسيار مهم بود ه و از آغاز پيدايش زمين، نيز نقش بسيار با شكوهي ايفا نموده است. آفريدگار دو شخصيت متضاد از لحاظ جسماني و عقلاني را خلق نموده تا نيازهاي چند جانبه ي اين دنياي شگفت انگيز را نمايان كند. زن به عنوان نيمي از پيكره ي بشريت محسوب مي شود. بنابراين هر طرحي از آن، كه بدون شركت زن طراحي شده باشد، عاري از عيب و نقص نخواهد بود. خداوند، زن را با حرفه ي ظريف و حساس مادرانه يعني قدرت تكثير، تغذيه و تربيت بشر آفريده است و در حقيقت هويت و نقش واقعي زن در انجام اين فريضه ، قابل مشاهده است. اما علي رغم نقش بسيار مهمي كه زن در جهان آفرينش دارد، براي مدت ها در معرض شكنجه ، انقياد، بدرفتاري و غفلت بوده است. درباره ي نقش و موقعيت زنان در جهان، امام(ره) مي فرمايند:« زن، مظهر تحقق آمال بشر است. زن، پرورش دهنده ي زنان و مردان ارجمند است».1

ايشان، زنان را به عنوان نگهبانان بشريت معرفي كرده، مي فرمايند:« تنها زنان هستند كه قادرند چنين انسان هايي تحويل جامعه دهند، از دامن زن مرد به معراج مي رود».2 در تمامي رويدادهاي تاريخي، از ابتداي خلقت تاكنون، همواره يك زن د ركنار مرد بوده است. در قرآن به «بلقيس» به عنوان زن مدير و مدبري اشاره مي شود و جمله اي از قول او با اين مضمون آورده مي شوند،كه هر جا كه پادشاهان وارد مي شوند،  فساد بر آن سرزمين وارد خواهد شد . سال ها بعد تئوري پردازان انقلاب اسلامي ما، آن را فرا روي حركت خود قرار دادند. شروع بعثت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم با همراهي خديجه سلام الله عليها بود. در تاريخ از زينتب سلام الله عليها سخن به ميان آمده است كه نه در مردان و نه در زنان طول تاريخ مانند او يافت نمي شود.3

—————————-

1. صحيفه ي نور، ج 2، ص188.

2. همان، ج6، ص194.

3.بهشتي، سرشت، محسن، همايش زن در جهان اسلام، 1385.

راه درست

دوچرخه سوار كه حواسش به همه جا بود جز به خياباني كه از آن عبور مي كرد، علامه طباطبايي ره را نديد و با وي برخورد كرد كه بر اثر اين برخورد، پاي ايشان زخمي شد. يكي از عابران كه اين ماجرا را ديد، علامه را به مغازه اي برد و روي صندلي نشاند. آن دوچرخه سوار كه علامه را نمي شناخت، وقتي ديد ايشان هيچ واكنش تندي ا زخود نشان نمي دهد، پيش دستي كرد و گفت:« درست راه برو عموجان!» علامه هم در پاسخ فقط گفت:« خداوند همه ي ما را به راه راست هدايت كند».*

_____________________

* درس زندگي، ص35.

سنگ بر راه« او» نينداز

مادرش به او آموخته بود كه اگر نماز اول وقت بخواني، مثل آن است كه پشت سر امام زمان عج الله تعالي فرجه الشريف نماز خوانده اي.

مدت ها بود كه نمازش را اول وقت مي خواند. سوم ابتدايي بود … شايد هم دوم…

در آن اتاق كوچك خانه ي سه طبقه كوچه ي چهاردهم خيابان سميه ي قم، آقاي حق جو داشت مصاحبه ي ورودي حوزه مي گرفت. تاريخش بر مي گردد به سال 1378 دوازده سال پيش.

نوبتش كه شد در اتاق را باز كرد و وارد شد. ظهر بود و هوا بسيار گرم… باد كولر آبي نوي مدرسه، موها و صورتش را نوازش مي داد.

سلامي كرد و نشست روبه روي آقاي حق جو.

آقاي حق جو برايش يك ليوان شربت پرتقال ريخت و گفت:

- پسرم براي چي آمدي حوزه؟

ليوان شربت پرتقال را يك نفس سر كشيد و همان طور كه با آستين پيراهن سفيد يقيه شيخي اش دهانش را پاك مي كرد، گفت:

- مي خوام طلبه بشم، كاري كنم كه ظهور امام زمان عج الله صد سال جلو بيفته!

آقاي حق جو بغضش گرفت، عينك بزرگ نه استكاني اش را در آورد و لبخندي زد، پارچ را برداشت و يك ليوان ديگر شربت پرتقال برايش ريخت.

دوازده سال از آن ماجرا مي گذرد. چشمانش مي افتد به تابلويي بزرگ از آقاي بهجت(رحمه الله عليه) زيرش به نقل از ايشان نوشته شده است:« سبب غيبت امام زمان عج الله تعالي فرجه الشريف خود ما هستيم».

تازه مي فهمد «او» به خاطر گناهان «او» نيامده است.

دليل نبودن«او» بودن« او» ست.

بايد نباشد تا بيايد.

همين كه گناه مي كند ، مي شود دليل نبودنش.

براي ظهورش كاري كه نكرد هيچ، با وجودش باعث شده تا «او» نباشد.

كسي نيست بگويد طلبه ي عاقل! حق و باطل يك جا جمع نمي شوند كاري نمي كني ، لااقل گوشه اي بايست و سنگ بر راه« او » نينداز.*

—————

* ماهنمامه فرهنگي و اجتماعي حاشيه، شماره 5، ص92.

جواهر الكلام

ازدواج بهتر است يا خلوت براي عبادت؟

اقوال:

1. قول قوي تر: ازدواج.

2. خلوت براي عبادت.

3. تفصيل: بين كسي كه عبادتش از اعمال است. ازدواج از آن بهتر است؛ و كسي كه عبادتش تحصيل علوم ديني است، اين عبادت تحصيلي بهتر از ازدواج است.

مناقشه ي صاحب جواهر: نزاع در تفاضل طبيعت عبادت و نكاح است، بدون اعتبار خصوصيتي و فقط با نظر به جنس آنها و متبادر از عبادت نيز از جنس اعمال است( نه تحصيل علوم ديني). پس مخلا به طبع بودن براي تحصيل علم هرگز در نزاع داخل نمي شود ( و گرنه بدون شك از ازدواج بهتر است).

جواهر الكلام، ج29، ص26-33