مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

ابوعُبَيده حَذّا

نام او، زياد بن عيسي، زيادبن رجا، زياد بن ابي رجا و زياد بن اَََحزم (احرم) ذكر شده است. نام ابو رجا نيز منذر است. ابوعبيده ، رواي ثقه و صحيح است. از اصحاب امام باقر و امام صادق عليه السلام بود و خواهرش حماده بنت رجا و به قولي بنت الحسن از امام صادق عليه السلام حديث روايت كرده است. ابو عبيده در نزد خاندان محمد صلي الله عليه و آله و سلم از منزلت والايي برخوردار بود. وي در سفر امام باقر عليه السلام به مكه، هم كجاوه ي ايشان بود. او كتابي دارد كه علي بن رئاب ، آن را روايت مي كند. از جمله ي آنچه در شأن و منزلت او روايت شده، اين است كه امام صادق عليه السلام پس از خاكسپاري ابوعبيده، بر سر قبر او رفت و فرمود:« بارخدايا ! بر ابوعبيده آسان گير. با رخدايا! قبر او را نوراني گردان. بار خدايا! او را به پيامبرش ملحق كند».

وا‍ژه « حذّاء» در لغت به معناي كفاش است، وي از امام باقر و امام صادق عليه السلام روايت كرده است و فضيل بن عثمان، جميل بن صالح، ابوايوب ابراهيم بن عثمان، علي بن زيد، هشام بن حكم، حمّادبن عيسي، هشام بن سالم و شماري ديگر، از قول او روايت كرده اند. ابوعبيده در زمان حيات امام صادق عليه السلام از دنيا رفت.*

—————————-

* اهل بيت در قرآن و حديث، ص 1144

تربيت نسل جديد براي حفظ انقلاب

تشكيل هويت نسل جديد به دست معلم است، يعني حتي نقشي پررنگ تر از نقش خانواده و پدر و مادر . خود شما هم فرزندان مدرسه يي داريد و مي بينيد كه گاهي اوقات فرمايش آقا معلم يا خانم معلم براي بچه وحي منزل است؛ به خانه مي آيد، كاري را انجام مي دهد يا كاري را انجام نمي دهد، يا ساعتي مي خوابد يا ساعتي ورزش مي كند، يا كار ديگري مي كند؛ چون اينها را معلم گفته. پدر و مادر كه بارها اين حرف ها را مي گويند ، تأثير ندارد؛ اما حرف معلم تأثير دارد. در اكثر موارد حرف معلم بر حرف پدر و مادر در ذهن كودك و نوجوان ترجيح پيدا مي كند. اين است نقش معلم.

اگر مي خواهيم نسلي به وجود بيايد كه اعتماد به نفس و انظباط اجتماعي داشته باشد، يك نسل مسئوليت پذير و با عرضه و با كفايت براي كارهاي بزرگ، يك نسل داراي ابتكار، يك نسل مهربان و بدون احساس انتقام گيري در درون خانواده ي بزرگ جامعه، يك نسل فداكار، يك نسل پركار، يك نسل كم اسراف و درو از اسراف؛ اگر مي خواهيم فرهنگ عمومي جامعه به اين سمت حركت كند، راه و كليدش آموزش و پرورش است. براي تربيت چنين نسلي، آموزش و پرورش بايد مهيا و مناسب باشد.*

———————————

* بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار فرهنگيان و معلمان كرمان 12/02/1384

بقاي امر دين

آيه الله العظمي بهجت: خوشا به حال كساني كه بفهمند انجام كار آخرتي سخت است. طلاب بايد ازهر فرصت و فراغت استفاده كنند و سعي كنند و سعي كنند درس بخوانند قبل از آن كه روزي بيايد كه ديگر نتوانند به تحصيل خود ادامه دهند. طلاب بايد بدانند كه روزي بيايد كه ديگر نتوانند به تحصيل خود ادامه دهند. طلاب بايد بدانند كه وقت گذشته، هر كس در ايام فراغت درس خواند، خواند، و گرنه اگر اندك شورشي در اين ممالك اسلامي به وجود بيايد، ديگر به واسطه ي وجود موانع نمي توانند درس بخوانند. اگر جلوي درس خواندن طلاب را گرفتند، كار اسلام و مسلمانان تمام است؛ زيرا بقاي امر دين و احياي مذهب به بقاي طلاب علوم ديني است، و بقاي آن ها به درس خواندن و كتاب ها و درس هاي طلاب موجب بدبيني مردم به ظالمين و ستمگران است،لذا اگر دسترسي پيدا كنند و بتوانند ، از آن جلوگيري مي كنند.*

————————————-

*در محضر آيت الله بهجت، ج1، ص323.

نه مايه جلال باشيد، نه ذوالجلال

از سفارشان حضرت آيه الله العظمي مرحوم حاج سيد احمد زنجاني (پدر حضرت آيه الله سيد موسي شبيري زنجاني) به فرزندانش چنين است:

« در زندگاني هر چه مي توانيد آزاد و راحت باشيد تا روزگار به خوشي و راحتي بگذرانيد، زيرا يكي از افرادي را كه گرفتار بيماري كبر و غرور بود ديدم كه از اوضاع دروني خود شكايت داشت و مي گفت: شب ها خوابم نمي برد، فكر نمي گذارد خواب به چشم بيايد( كدام فكر؟ همين فكر موهومات، كه فلاني چرا بالاتر از من بنشيند و يا جلوتر از من برود. اين گونه غصه و اندوه خواب را بر چشم من حرام كرده است) لذا سفارش من اين است كه اين گونه افكار و موهومات را بر خود راه ندهيد، بگذاريد كه هر كه ميل دارد كه بالاتر از تو بنشيند بنشيند، اگر خواست جلوتر از تو راه برود، برود، در بند اين گونه مسائل مباشيد. البته اين هم ناگفته نماند كه گرچه گفتم در زندگاني آزاد باشيد، ولي با اين وجود از فروع آزادي يكي هم اين است كه نه مايه ي جلال باشيد و نه ذوالجلال . مايه ي جلال به اين است كه دنبال كسي راه نيفتيد كه مايه جلال و جبروت او شويد و منظور از ذوالجلال اين است كه اجازه ندهيد كسي به دنبال شما راه بيفتد. اگر به اين روش رفتار كنيد زندگاني خوبي خواهيد داشت».*

—————————-

*آفات الطلاب، ص 142، نقل از مجله نور علم.

زهد و قناعت بزرگان

آيت الله العظمي بهجت: براي شيخ انصاري (ره) روزي يك پول از دزفول مي آمد. معلوم نيست آيا پولش نانش مي شد نا خير. اتفاقاً آن نيز سه روز برايش نيامد، خدا مي داند چه ابتلائاتي برايش پيش آمد. با آن همه عايله از وضع خود پشيمان هم نمي شدند. آقازاده اي از پدرش كه بعدها به مقام مرجعيت رسيد- نقل مي كرد: زماني كه در نجف اشرف مشغول تحصيل بوديم، روزي مي شد كه يك دانه تخم مرغ آب پز نموده ، نصف آن را ظهر با نان مي خورديم و نصف ديگر را مي گذاشتيم براي شب. از بعضي نيز نقل شده كه چهل روز نان خالي مصرف مي كردند. حال، نان با ماست، و يا نان و آبگوشت به مذاق ما چگونه است؟!1

—————————–

1. در محضر آيه الله بهجت، ج1، ص39.