مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

اهانت به مؤمن

امام باقر علیه السلام فرمود: « چون پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به آسمان سیر دادند، عرض کرد ای پرودگار من، جایگاه مؤمن نزد تو چگونه است؟ خداوند فرمود: ای محمد! هر کس به دوست من اهانت کند، آشکارا وارد جنگ با من شده است، و من سریع ترین کس در یاری دوستانم هستم، من در هیج کاری به اندازه گرفتن جان مؤمن، تردید نمی کنم، او از مرگ خوشش نمی آمد، و من ناراحتی او را خوش ندارم ، پاره ای از بندگان مؤمن من هستند که جز توان گری و ثروت، آنان را اصلاح نمی کند، اگر به حال دیگری او را در آورم، هلاک می شود، و برخی از بندگان مؤمن من هستند که جز فقر و تهی دستی اصلاحش نمی کند، اگر او را به حالتی دیگر در آورم هلاک می شود، هیچ یک از بندگانم به عملی محبوب تر از آنچه به او واجب کرده ام، به من تقرب نمی جوید به وسیله نمازهای مستحب به گونه ای به من نزدیک می شود، که دوستش دارم، اگر من کسی را دوست داشته باشم ، گوش او می شود که با آن بشنود و چشم او می شوم که بان ببیند، زبان او می گردم که به آن سخن گوید، دست او می شوم که به وسیله آن کار کند. اگر مرا بخواند، جوابش را می دهم و اگر چیزی از من طلب کند، به او عطا می کنم.( اصول کافی، ج4، ص54-55