مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

اهمیت عفت کلام از منظر امام صادق علیه السلام

امام صادق علیه السلام دوستی داشت که همیشه همراه آن حضرت بود. روزی امام علیه السلام از بازار کفاش ها عبور می کرد. او مثل همیشه همراه آن حضرت بود. غلام او که از اهل سند بود، پشت سر او می آمد. ناگاه آن مرد به پشت سر خود نگاه کرد و غلام را ندید. سه مرتبه به عقب برگشت و او را ندید. با رچهارم که او را دید، گفت: زنازاده، کجا بودی؟ امام صادق علیه السلام دست خود را بلند کرد و به پیشانی خود زد و فرمود:« سبحان الله، مادرش را به زنا متهم می کنی؟ من خیال می کردم تو پارسایی. اکنو ن می بینم که پارسایی نداری؟ او عرض کرد: قربانت گردم، مادرش زنی سندی و مشرک است؟ امام صادق فرمود:« هر ملتی برای خود ازدواجی دارد و به وسیله ی آن از زنا جلوگیری می کند. از من دور شود. راوی حدیث می گوید: دیگر او را ندیدم که همراه امام صادق علیه السلام باشد تا آن گاه که مرگ میان آنها جدایی انداختو( اصول کافی، ترجمه ی مصطفوی ج4، ص16)

امیر المؤمنان علیه السلام از سلام کردن به زن جوان کراهت داشت و می فرمود:ـ« می ترسم آهنگ صدای خانم جوان در من اثر کند و گناه سلام بیشتر از ثوابش شود».( کافی، ج2، ص 648)

آیت الله صافی گلپایگانی در مورد سلام بر نامحرم می فرماید:« در محیط های جمعی، سلام بر جمع مانعی ندارد؛ ولی بهتر است از سلام های خصوصی که نوعاً زمینه ساز فتنه است اجتناب شود».( ماهنامه مبلغان، ش4)