مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

عذاب در قبر

سید جلیل و عارف گرانقدر سید محمد علی عراقی، از معدود کسانی می باشد ه خدمت حضرت صاحب الامر علیه السلام رسیده است. ایشان می گویند:« در ایام جوانی، در یکی از روستاهای عراق ساکن بودم. در آن ایام شخصی که او را می شناختم وفات نمود، او را در مقبره ای که در نزدیکی خانه ی ما بود، دفن کردند. از همان شبی که او را دفن کردند به مدت چهل شب، در وقت مغرب آتشی از قبر او نمایان می شد و ناله جانسوزی از آن قبر به گوشم می رسید. در یکی از شب ها چنان ناله و فزع آن شخص پیدا کرد که از شدت ترس، لرزه بر اندام من مستولی شد، به گونه ای نتوانستم خود را نگه دارم و نزدیک بود که حالت غش بر من عارض شود. بعضی از بستگانم که از حال من مطلع شدند، مرا برداشته و به خانه دیگری بردند. و پس از مدت زمانی به خود آمدم.از این حالتی که از آن شخص دیده شده بود، بسیار متعجب بودم، زیرا او کسی بود که وظایف شرعیه خود را انجام می داد. مقداری جستجو و تفحص کردم تا علت این عذاب را بفهم ، تاآن که معلوم شد آن شخص در زمان حیاتش مدتی مباشر عمل دیوانی محله خود بود و از شخص سیدی که در آن محله بود وجه تحمیلی دیوانی می خواست و چون سید قدرت مالی برای پرداختن نداشت، مدتی او را حبس کرده، برای دریافت آن مدتی او را به سقف خانه خود آویخته بود.( گناهان کبیره، ج2، ص49).