مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

دعای شریف احتجاب

سید بن طاووس در کتاب شریف مهج الدعوات از امیرالمؤمنین علیه السلام این دعا را با فضایل و فواید زیادی نقل می کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم قسم یاد کردند که اگر کسی خدا را به اسماء موجود در این دعا بخواند دعایش مستجاب است و برای هر حاجتی ازجمله آمرزش گناهان، رفع غم و اندوه و ظلم و تعدّی و کفایت از ظالمان ، شفای مجنون و آسانی وضع حمل، رفع گرسنگی و تشنگی ، و حفظ خانه از آتش سوزی، بسیا ر مؤثر است و … دعای احتجاب از ادعیه ای است که اولیا همتی تمام در خواندن آن داشتند. مرحوم آیت الله سید عبدالکریم کشمیری رحمه الله می فرمودند:« پدرم به من گفت اگر خواندن این دعا را ترک کنی تو را عاق می کنم و خود ایشان به آن مقید بودند و گاهی در روز ، هفت بار آن را می خواندند و سزوار است که در هر مرتبه خواندن دعا صدقه مختصری بپردازند».

• ” اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْئَلُكَ يَا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعَاعِ نُورِهِ عَنْ نَوَاظِرِ خَلْقِهِ‏ يَا مَنْ تَسَربَلَ بِالْجَلَالِ وَ الْعَظَمَةِ وَ اشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ فِي قُدْسِهِ يَا مَنْ تَعَالَي بِالْجَلَالِ وَ الْكِبْرِيَاءِ فِي تَفَرُّدِ مَجْدِهِ يَا مَن اِنقَادَتِ الْاُمُورُ بِاَزِمَّتِهَا طَوْعاً لِاَمرِهِ يَا مَنْ قَامَتِ  السَّمَاوَاتُ وَ الْاَرَضُونَ مُجِيبَاتٌ لِدَعوَتِهِ يَا مَنْ زَيَّنَ السَّمَاءَ بِالنُّجُومِ الطَّالِعَةِ وَ جَعَلَهَا هَادِيَةً لِخَلْقِهِ يَا مَنْ اَنَارَ الْقَمَر الْمُنِيرَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ يَا مَنْ اَنَارَ الشَّمْسَ الْمُنِيرَةَ وَ جَعَلَهَا مَعَاشاً لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَهَا مُفَرِّقَةً بَيْنَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ بِعَظَمَتِهِ يَا مَنِ اسْتَوْجَبَ الشُّكْرَ بِنَشْرِ سَحَائِبِ نِعَمِهِ‏ اَسئَلُكَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَي الرَّحْمَةِ مِنْ كِتَابِكَ وَ بِكُلِّ اِسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ اَوِ اسْتَاثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ وَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ اَنزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ اَوْ اَثْبَتَّهُ فِي قُلُوبِ الصَّافِّينَ الْحَافِّينَ حَوْلَ عَرْشِكَ فَتَرَاجَعَتِ الْقُلُوبُ إِلَى الصُّدُورِ عَنِ الْبَيَانِ بِإِخْلَاصِ الْوَحْدَانِيَّةِ وَ تَحْقِيقِ الْفَرْدَانِيَّةِ مُقِرَّةً لَكَ بِالْعُبُودِيَّةِ وَ اَنَّكَ  اَنتَ اللَّهُ  اَنتَ اللَّهُ   اَنتَ اللَّهُ   لَا إِلَهَ إِلَّا اَنتَ وَ اَسئَلُكَ بِالْأسْمَاءِ الَّتِي تَجَلَّيْتَ بِهَا لِلْكَلِيمِ عَلَى الْجَبَلِ الْعَظِيمِ فَلَمَّا بَدَا شُعَاعُ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهَاءِ الْعَظَمَةِ خَرَّتِ الْجِبَالُ مُتَدَكْدِكَةً لِعَظَمَتِكَ وَ جَلَالِكَ وَ هَيْبَتِكَ وَ خَوْفاً مِنْ سَطْوَتِكَ  رَاهِبَةً مِنْكَ‏   فَلَا إِلَهَ إِلَّا أنتَ   فَلَا إِلَهَ إِلَّا أنتَ    فَلَا إِلَهَ إِلَّا أنتَ وَ  أسئَلُكَ بِالاِسمِ الَّذِي فَتَقْتَ بِهِ رَتْقَ عَظِيمِ جُفُونِ عُيُونِ النَّاظِرِينَ الَّذِي بِهِ تَدْبِيرُ حِكْمَتِكَ وَ شَوَاهِدُ حُجَجِ اَنبِيَائِكَ يَعْرِفُونَكَ بِفِطَنِ الْقُلُوبِ وَ اَنتَ فِي غَوَامِضِ سَرِيرَاتِ الْغُيُوبِ  اَسئَلُكَ بِعِزَّةِ ذَلِكَ الاِسْمِ اَن تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَصْرِفَ عَنِّي جَمِيعَ الْآفَاتِ وَ الْعَاهَاتِ وَ الْاَعرَاضِ وَ الْاَمْرَاضِ وَ الْخَطَايَا وَ الذُّنُوبِ وَ الشَّكِّ وَ الشِّرْكِ‏ وَ الْكُفْرِ وَالنِّفَاقِ وَ الشِّقَاقِ وَ الْغَضَبِ وَ الْجَهْلِ وَ الْمَقْتِ وَ الضَّلَالَةِ وَ الْعُسْرِ وَ الضِّيقِ وَ فَسَادِ الضَّمِيرِ وَ حُلُولِ النَّقِمَةِ وَ شَمَاتَةِ الْاَعدَاءِ وَ غَلَبَةِ الرِّجَالِ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ لَطِيفٌ لِمَا تَشَاءُ وَ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ يا اَرحَمَ الرّاحِمين. “

خداوندا؛همانا درخواست ميكنم ترا اى كسيكه به سبب پرتو نور خود از نظرهاي مخلوقاتش پنهان است،اى كسيكه پوشيده است لباس جلال و بزرگى را و مشهورشده به صاحبيّت جبروت درمنزّه بودنش،اى كسيكه بلندمرتبه است به سبب جلالت و بزرگوارى در تنهائى شرفش، اى كسيكه اطاعت نموده‏اند از چيزها به تمامى اطاعت كردن مر فرمان او را، اى كسى كه آسمان‏ها و زمين‏ها به پاى ايستاده‏اند در حالى كه خواندن او را جواب دهنده‏اند،اى كسيكه زينت بخشيده است آسمان رابه ستاره‏هاى طلوع‏كننده وآنهارا راهنمائى براى مخلوقات خود گردانيده است،اى كسيكه ماه روشن را در سياهى شب تاريك به لطف خود روشن كرده است،اى كسيكه آفتاب روشن را نورانى گردانيده است و آن را سبب زندگانى براى خلق خود گردانيده و آنرا جداكننده ميان شب و روز گردانيده به بزرگى خود، اى كسيكه سزاوار است شكر را به سبب پهن نمودن ابرهاى نعمت‏هاى خود.  درخواست ميكنم ترا به مواضع انعقاد عزّت از عرش تو و به منتهاى شفقت از كتاب تو و به هر نامى كه آن از براى تو است كه به آن خود را ناميده‏اى يا آن را در علم پنهان نزد خود اختيار كرده‏اى و به هر نامى كه آن از براى توست كه نازل نموده‏اى تو آن را در كتاب خود يا ثابت نموده‏اى تو آن را در دلهاى صف كشندگان و طواف‏كنندگان دور عرش تو  پس برگشته‏اند دلها به سوى سينه‏ها از تفحّص نمودن به خالص نمودن يگانگى ترا و تحقيق نمودن بى‏همتائى ترا در حالى كه به بندگى تو اقرار دارند و به آن كه تو خدائى، تو خدائى، تو خدائى، نيست خدائى مگر تو و درخواست ميكنم ترا به نامهائى كه ظاهر نموده‏اى تو آنها را براى موسى بر كوه بزرگ، پس چون ظاهر شد شعاع روشنى حجاب‏هاى تو از روشنى بزرگى تو كوه‏ها از هم پاشيدند در حالى كه هموار گرديدنداز جهت بزرگى و جلال تو و دور باشى تو و از جهت ترس از قهر تو در حالى كه از تو ترسانند پس نيست خدائى مگر تو پس نيست خدائى پس نيست خدائى مگر تو، و درخواست مى‏كنم ترا به نامى كه به بركت آن به هم چسبيدن شديد پلك‏هاى چشم‏هاى نگاه‏كنندگان را گشوده‏اى، آنچنان نامى كه تدبير دانش تو و شاهدان دليلهاى پيغمبران تو به اوست،ايشان ترا به زيركى دل‏هاى خود مى‏شناسند و حال آن كه تو در پوشيده‏هاى نهانى‏هاى غيوب هستي. درخواست مى‏كنم ترا به عزّت آن نام كه رحمت فرستى بر محمّد و بر آل محمّد و آن كه بازدارى از من همه آفتها و بلاها وعارضه‏ها و بيماريها و خطاها و گناهان و شك و شرك‏ و كفر و عداوت و نفاق و گمراهى و نادانى و بغض و غضب و پريشانى و تنگدستى و بدى اعتقاد و وارد شدن عقوبت و سرزنش دشمنان و مسلّط شدن مردان را ، بدرستى كه تو شنواى دعائى، براي آنچه كه خواهى ، مهربانى و درود فرست بر محمّد و بر آل محمّد ، اي مهر بان ترينِ مهربانان.(بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ج91، ص402).