مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

سفارش به اهل منبر در محرم
خود عاشورا را و ماجراي حسين بن علي را در خلال منبر، در خلال روضه خواني كه بايد روضه خواني بشود، روضه خواني به همان شكل سنتي … يعني واقعه خواني ، وقايع خواني. شب عاشورا اين جور شد. روز عاشورا اين جور شد، صبح عاشورا اين جور شد، شما ببينيد يك حادثه ي بزرگ به مرور از بين مي رود. حادثه عاشورا با جزئياتش باقي است به بركت همين خواندن ها، فلان كس اين جوري آمد با امام حسين وداع كرد. اين جوري رفت توي ميدان، اين جوري جنگيد، اين جوري شهيد شد. اين كلمات را بر زبان جاري كرد؛ البته متقن در آن حدي كه مي شود. مثل در حدود لهوف ابن طاووس و ارشاد مفيد و امثال اين ها. نه چيزهاي من در آوردي. واقعه خواني بشود ، روضه خواني بشود. در خلال روضه خواني ، در خلال سخنراني، در خلال مداحي، در شعرهاي مصيبت، در خلال خواندن نوحه ي سينه زني ، در خلال سخنراني هاي آموزنده، ماجراي امام حسين و هدف امام حسين عليه السلام بيان بشود… هدف امام حسين بيان بشود. حالا ممكن است انسان يك حديث اخلاقي اي هم به فرض بخواند، خيلي هم خوب است. يا سياست كشور را يا سياست دنيا را تشريح كند اين ها لازم است، خيلي هم خوب است اما در خلال سخن حتما جوري صحبت بشود كه تصريحا، تلويحاً مستقلاً، ضمناً ماجراي عاشورا تبيين بشود، مكتوم و مخفي نماند.( سخنراني مقام معظم رهبري3/3/1374)