مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

سیره رفتاری پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم

مهربانی و تکریم کودکان

هنگامی که پیامبر (ص) از سفر باز می گشت ، کودکان گرد ایشان را می گرفتند و ایشان به خاطرشان می ایستاد. سپس از آنان می خواست که بالا بیایند. برخی از آنان، از جلو وا ز پشت ایشان، بالا می رفتند و از همراهان خود می خواست که دیگر کودکان را آنان حمل کنند. چه بسا پس از این ماجرا، کودکان افتخار می کردند و به هم می گفتند: پیامبر خدا مرا در آغوش خود برد و تو را بر پشت خود برد.(المحجه البیضاء، ج3، ص366).

نظم

امام حسین علیه السلام می فرماید:« از پدرم درباره زندگی داخلی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سؤال کردم.پدرم فرمود:« ورود ایشان به هر خانه ای ، به خاطر اجازه ای که از همسران و کسان خود داشت، در اختیار خودش بود. هر گاه به خانه می رفت ، وقت خود را سه قسمت می کرد: یک قسمت برای خداوند تبار ک وتعالی، یک قسمت برای خانواده و یک قسمت برای خود. سپس، قسمت خود را بین خود و مردم تقسیم می کرد واول، خواص وارد می شدند و پس از آن ، سایر مردم و چیزی از وقت خود را از مردم، دریغ نمی نمود و درباره قسمت امت، روش او این گونه بود که اهل فضل را با اجازه دادن به آنها اندازه فضل شان در دین، بر دیگران ترجیح می داد. بعضی از آنان(مردم)، یک حاجت داشتند، بعضی دو حاجت و بعضی بیشتر.(بحارالانوار، ج16، ص150، ح4)

نماز

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هر گاه به نماز می ایستاد، از ترس خدای متعال رنگ چهره اش تغییر می کرد و سینه اشت، آوایی چون آواز جوشش دیگ داشت(فلاح السائل، ص 161)امام علی علیه السلام نقل می کند: پیامبر خدا، شام و یا کار دیگری را بر نماز مقدم نمی داشت و هنگامی که وقت نماز فرا می رسید(از شدت اشتیاق به آن به گونه ای رفتار می کرد که گویا خانواده و دوست را نمی شناسد .(تنبیه الخواطر، ج2، ص78)