مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

عرفات
سرزمين مقدس عرفات با مساحتي حدود 18 كيلومتر مربع در مشرق مكه قرار دارد و خارج از محدوده حرم است. حدود عرفات با تابلوهاي بزرگ زرد رنگ با عنوان« بدايه عرفات» و «نهايه عرفات» مشخص شده است. وجه تسميه عرفات به چند شكل نقل شده است.
در نقلي، گفته شده كه وقتي جبرئيل مناسك حج را به حضرت ابراهيم آموخت، به او گفت:«عرفت؟» آيا شناختي ؟
در نقل ديگر آمده است كه آدم و حوا بعد از هبوط در روز زمين و پس از مدتي جدايي، در اين سرزمين يكديگر را يافتند و شناختند . به همين جهت عرفات نام گرفت.
در روايت ديگري از امام صادق عليه السلام است كه فرمود: جبرئيل در ظهر عرفه به ابراهيم گفت: اي ابراهيم به گناهان خود اعتراف كن و مناسك را بشناس . لذا بدين جهت كه جبرئيل گفت« اعتراف» نام اين سرزمين عرفات شد.
در عرفات مسجد بزرگي وجود دارد كه بخشي از آن در عرفات نيست. روايت هاي متعددي از اين مسجد ، كه اكنون حدود 18 هزار متر مربع مساحت دارد، نقل شده است. مشهود است كه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نماز ظهرو عصر را به جمع در اين مسجد خوانده اند.
در قسمتي از اين سرزمين مقدس كوهي وجود دارد به نام « جبل الرحمه» كه امروزه با يك ستون سنگي كه به رنگ سفيد در فاز آن قرار دارد مشخص شده است. در روايت آمده است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم خطبه حجه الوداع را بر فراز اين كوه ايراد كرد.
حجاج بيت الله در راستاي انجام اعمال سيزده گانه حج تمتع، پس از اولين عمل( احرام در مكه) دومين عمل خود را در اين سرزمين انجام مي دهند و در روز عرفه از ظهر تا مغرب وقوف مي كنند. وقوف عرفات كلاس تكميل شناسي حق و پيمودن مدارج عرفان و معرفت است؛ زيار معرفت، انگيزه و اساس كليه حركات و شناخت هاست. پس شناسايي آدم عليه السلام با حوا و شناسايي ابراهيم، وظيفه و مناسك از پرتو همين شناخت حق است و نيز در سايه همين شناخت است در اين مكان بايد همه مسلمين گرد هم جمع شوند تا يكديگر را بشناسند و به حقوق و حوايج يكديگر آشنا گردند، سپس دشمنان حوزه اسلام را شناخته و وظيفه خود را از هر جهت انجام دهند.
وقوف براي اين است كه آدمي خود را نيز بشناسد و برخود واقف شود. در اقيانوس فكر و انديشه فرور رود، تا بداند از كجا آمده؟ كجا هست؟ و به كجا مي رود؟ روز عرفه، خداوند حاجي را خواسته است در اين سرزمين تا اقرار كند به گناهان خود و احضار شده است كه بخواهد و بخشيده شود.
عمل عرفات وقوف است، يعني درنگ كوتاه و زودگذر، يعني آدمي در اين دنيا دمي بيش نيست. آغاز وقوف از ظهر است؛ يعني آغاز آن از روشنايي و نور و آگاهي است و خورشيد كه غروب كرد عرفات پايان مي پذيرد . اين تمثيل عمر توست در اين زمان كوتاه. همه نور است، دنبال ظلمت نرو، بار سنگين گناه را بر ندار و آرزويت را دراز نكن. عرفات يادآور روز قيامت و نمونه صحراي محشر است.
اما خصوصيت ديگر اين سرزمين است كه خاطره اي از امامامن معصوم عليهم السلام دارد، از حسين و دعاي عرفه اش و امام سجاد و زمزمه عارفانه اش تا مهدي آن يار غايب از نظر، كه در هر سال در روز عرفه در اين سرزمين وقوف دارد. لذا بجاست در اين سرزمين چند فراز از دعاي روز عرفه امام حسين قرائت شده و بياد مولا صاحب الزمان زمزمه شود.

من عاشق روي توأم* دل داده كوي توأم
لطفي نما مولا به من* يابن الحسن يابن الحسن
عشق تو را ديوانه ام* از هر كسي بيگانه ام
شمع ترا پروانه ام* يابن الحسن يابن الحسن
سوز و گداز من تويي* راز و نياز من تويي
اي حجت ثاني عشر* يابن الحسن يابن الحسن
آقا به جان مادرت* آن مادر غم پرورت
ما را مراني از درت * يابن الحسن يابن الحسن