مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

وحدت؛ رمز پویایی مراکز تحول ملت
وحدت حوزه و دانشگاه در شمار اصیل ترین شعارهای راهبردی انقلاب اسلامی، از جنبه های گوناگون اعتقادی، سیاسی و فرهنگی در کانون توجهات بنیانگذار عظیم الشأن انقلاب(قدس سره) و در نقطه ی عطف رهنمودهای مقام معظم رهبری (دام ظله العالی) قرار گرفته و طی بیش از سه دهه از آغاز پیروزی انقلاب تاکنون دغدغه های جدی دولت مردان را بر انگیخته، تا آن جا که امروزه این امر به صورت یک رسالت ملی در آمده است. مفهوم واقعی وحدت حوزه و دانشگاه را باید در آرمان های امام(رضوان الله علیه ) و شهدای بزرگواری چون دکتر مفتح و استاد مطهری جستجو کرد. از طرفی، تحقق این رسالت خطیر را باید با الهام از منویات آن امام راحل و اندیشه های آن شهدای گرانقدر و با استناد به عنایات ویژه ی رهبر معظم انقلاب و اقدامات خالصانه و عالمانه ی استادان برجسته ای چون آیت الله مصباح یزدی، در راه اندازی (دفتر همکاری حوزه و دانشگاه) و تاسیس مراکز حوزوی- دانشگاهی چون بنیاد فرهنگی باقرالعلوم علیه السلام و موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (قدس سره) میسر دانست.حوزه و دانشگاه نماد فکر و اندیشه و شعور اعتقادی، فرهنگی و سیاسی ملت ما به شمار می روند . از این رو وحدت این دو نهاد عظیم آموزشی - تربیتی در حقیقت به مثابه ی تجلی یکپارچگی، انسجام و اتحاد ملی تلقی می گردد. با این وصف، هنوز حق وحدت حوزه و دانشگاه آن گونه که باید و شاید ادا نشده است و حوزویان و دانشگاهیان آن گونه که می سزد هنوز مسئولیت عظیم خود را در این راستا به انجام نرسانده اند. هر دو نهاد در هر صورت باید برای تحقق آن دست از آرمان ها و اهداف متعالی انقلاب و نظام اسلامی که تنها در پرتو و خدمت حوزه و دانشگاه دست یافتنی است، تلاش کنند و با برنامه ریزی دقیق در صدد تحقق آن اهداف و آرمان ها بر آیند.
امام راحل (رضوان الله علیه) با آگاهی و اشراف کامل نسبت به اصل خدشه ناپذیر و حدت حوزه و دانشگاه، خود شخصاً و مستقیماً به ارشاد و هدایت حوزویان و دانشگاهیان پرداختند و آنان را نسبت به ساز و کارها، شرایط، امکانات و چالش های پیش روی وحدت حوزه و دانشگاه آگاه و هشیار ساختند، تا آنان هر چه بهتر و بیشتر به اهمیت جایگاه حوزه و دانشگاه پی برده، زمینه های وحدت متعالی این دو نهاد را در پناه دین و ولایت فراهم آوردند. مروری بر اندیشه های امام کافی است تا نظرها و همت را به سمت و سوی اجرایی کردن وحدت حوزه و دانشگاه جلب کند و فرهیختگان حوزوی و دانشگاهی را برای تحقق این مهم برانگیزاند. فرازهایی از این رهنمودها را از نظر می گذارنیم باشد تا راهنمای راه ما در این مسیر سرنوشت ساز قرار گیرد.
« حال که می بینید یک تحولی پیدا شده است، دانشگاهی متمایل شده است به روحانی، روحانی متمایل شده است به دانشگاهی ، با هم هستند که روحانی را از یک طرف بکوبند و دانشگاهی را از یک طرف، و فساد کنند بین این دو تا، به آن ها بگویند این ها چطورند، به این ها بگویند آن ها چطورند. چشم هایتان را باید خیلی باز کنید، در این زمان چشم و گوش ها باید خیلی باز باشد که یک وقت می بینید از داخل خود دانشگاه و از داخل خود فیضیه شما رابه فساد می کشانند، شما را به تفرقه می کشانند. این ها نمی توانند ببینند، این هایی که نمی خواهند این کشور یک کشور صحیح و سالم باشد و ارباب های آن ها که از اول هم نمی خواستند نمی توانند ببینند شما با هم مجتمع شده اید و می خواهید با هم کار کنید. آن ها عواقب این امر را برای خودشان می دانند».( صحیفه نور، ج13، ص212)