مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

عصمت از گناه

نقل است كه ابراهيم ادهم گفت: شبها فرصت مي جستم تا كعبه را از طواف خالي يابم و حاجتي بخواهم؛ ولي فرصتي نمي يافتم. تا شبي باران زيادي آمد. من فرصت را غنيمت شمردم، به طرف كعبه رفتم، آنجا را خلوت يافتم. طواف كردم و دست در حلقه زدم و عصمت از گناه خواستم. ندايي شنيدم كه گفت: تو عصمت از گناه مي خواهي و همه خلق اين را از من مي خواهند.اگر به همه عصمت دهم، درياي غفاري و غفوري، رحيمي و رحماني من كجا رود به چه كار آيد؟ پس گفتم:« الهم اغفرلي ذنوبي»

تشرّف حضرت آيت الله بافقي و رسيدن چهارصد عبا براي طلاب
مرحوم آيه الله آقاي حاج شيخ محمد تقي بافقي رحمه الله به قدري در ارتباط با حضرت ولي عصر عج الله تعالي فرجه الشريف قوي بود و در اين جهت ايمانش كامل بود كه هر زمان حاجتي داشت فوراً به مسجد جمكران مشرّف مي شد و حوائجش را از امام زمان عليه السلام مي گرفت.
صاحب كتاب گنجينه دانشمندان از قول يكي از علماء حوزه ي علميه قم نقل مي كند كه:
حضرت آيت الله حاج سيد محمدرضا گلپايگاني فرمودند كه: در عصر آيت الله آقاي حاج شيخ عبدالكريم حائري چهارصد نفر طلبه در حوزه قم جمع شد بودند. آنها متحداً از مرحوم حاج شيخ محمد تقي بافقي كه مقسم شهريه مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائري بود عباي زمستاني خواستند. آقاي بافقي به مرحوم حاج شيخ عبدالكريم جريان را مي گويد.
حاج شيخ عبدالكريم مي فرمايد: « چهارصد عبا را از كجا بياوريم؟
آقاي بافقي مي گويد: از حضرت ولي عصر ارواحناه فداه مي گيريم.
حاج شيخ عبدالكريم مي فرمايد: من راهي ندارم كه از آن حضرت بگيرم.
آقاي بافقي مي گويد: من ان شاءالله از آن حضرت مي گيرم.
شب جمعه اي آقاي بافقي به مسجد جمكران رفت و خدمت حضرت رسيد و روز جمعه به مرحوم حاج شيخ عبدالكريم گفت:« حضرت صاحب الزمان عج الله تعالي فرجه الشريف وعده فرمودند فردا روز شنبه چهارصد عبا مرحمت بفرمايند.
روز شنبه ديدم يكي از تجار چهارصد عبا آورد و بين طلاب تقسيم كرد.(كتاب عنايات حضرت وليعصر عجل الله تعالي فرجه الشريف، ص37. ارواح مهربان، ص 34.

فقط در ناملایمات است که فضایل انسان به اوج می رسد. در غیاب باد یک توده پنبه مانند یک کوه استوار است. (مثل هندی)
روزی یک مبلغ مذهبی که در یکی از روستاهای برزیل کار می کرد، هنگام اتمام تعطیلاتش و بازگشت به روستا با خود یک ساعت آفتابی آورد. او می خواست با کمک این ساعت، تعیین زمان و ساعت دقیق شبانه روز را به روستاییان یاد بدهد. ساعت خریداری شده را پیش کدخدا می برد و پیشنهاد می کند که آن را در مرکز روستا نصب کنند.
روستاییان با دیدن ساعت آفتابی به وجد و سرور می آیند. هیچ یک از آنان پیش از آن، در عمر خود چنین ساعتی را ندیده بودند. دفعه بعد او هنگام بازگشت به روستا، با منظره عجیبی روبرو می شود. اهالی روستا درو هم جمع شده بودند و برای حفظ ساعت از گزند آفتاب بر روی آن، یک سقف محکم ساخته بودند.
شاید به روستاییان بخندید، امّا بسیاری از ما همان کاری را با خود می کنیم که روستاییان با ساعت آفتابی می کنند. برای حفاظت از خود از گزند حوادث ترجیح می دهیم در منطقه راحتی و آسایش خود بمانیم و آن را ترک نکنیم، امّا متوجه نیستیم با این کار، علّت وجودی خود را از دست می دهیم، به جای رشد و بالندگی، امنیت را انتخاب می کنیم و با این انتخاب، از رسالت واقعی خود دور می شویم.
می گویند: کشتی ها در بندر از امنیت خاص برخوردارند امّا کشتی ها برای آن ساخته نشده اند که در بندر بمانند.

بدحجابي و ماشين ‍ژيان!
يكي مي گفت: مهم هدف انسان است و گرنه حجاب نقشي در زندگي ندارد.
دوستش پاسخ داد: براي رسيدن به هدف بايد از وسيله مناسب استفاده كرد. اگر هدف جلوه گري و مشغول كردن فكر ديگران به خود و برهم زدن آسايش خانواده هاست، وسيله آن بدحجابي است؛ اگر هدف پيشرفت و زندگي آرام و احترام به حقوق ديگران است وسيله آن پوشش مي باشد. چرا كه در صورت بدحجابي تضميني براي رسيدن به هيچكدام از اهداف ذكر شده وجود ندارد. نمي شود براي رسيدن به فضا از ماشين ژيان استفاده كرد بلكه بايد سوار بر سفينه فضايي شد.

محقق اردبيلي

محقق اردبيلي(ره) در گران سالي، همه طعام خود را با فقرا تقسيم مي كرد و براي خودش نيز مثل سهم يك فقير برمي داشت، به طوري كه روزي زوجه اش برآشفت و با پرخاش گفت:« در مثل چنين سال فرزندان خود را بي آذوقه مي گذاري كه محتاج به سوال مردم باشند؟!»
محقق چيزي نگفت و طبق معمول براي اعتكاف به مسجد كوفه رفت. در دومين روز اعتكاف، مردي آرد و گندم خوبي به خانه اش آورد و گفت: صاحب خانه اين را فرستاده است و خودش هم در مسجد كوفه در حال اعتكاف به سر مي برد. وقتي محقق - كه اصلاً از قضيّه بي اطلاع بود- به خانه آمد و از ماجرا آگاه شد، دانست كه از جانب خداست و به حمد و شكر الهي پرداخت.1
—————–
1. گزيده سيماي فرزانگان، ص 258