مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

آمرزش به خاطر فرزند صالح

حضرت عیسی علیه السلام از کنار قبری گذر کرد که صاحب آن را عذاب می کردند. اتفاقاً سال دیگر گذرش بر آن قبر افتاد. دید که عذاب برداشته شده و صاحب قبر در شکنجه نیست. عرض کرد:

- خدایا! سال گذشته از کنار این قبر گذشتم، صاحبش درعذاب و شکنجه بود و امسال عذاب ندارد. علتش چیست؟

خداوند به آن حضرت وحی فرمود:

- یا روح الله! این شخص فرزند صالحی داشت که وقتی بزرگ شد و تمکن یافت راهی اصلاح کرد و یتیمی را پناه داد و من او را به خاطر کار کا ر نیک پسرش آمرزیدم.1

—————————————–

1. بحارالانوار، ج6، ص220،ج14، ص287، ج 75، ص 2 و 496

یک اندرز

مردی با اصرار بسیار از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله وسلم، جمله ای به عنوان اندرز خواست، حضرت به او فرمود: اگر بگویم به کار می بندی؟

- بلی یا رسول الله!

- اگر بگویم به کار می بندی؟

- بلی یا رسول الله!

- اگر بگویم به کار می بندی؟

- بلی یا رسول الله !

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله وسلم پس از اینکه سه بار از او قول گرفت و وی را متوجه اهمیت مطلبی که می خواهد بگوید کرد، به او فرمود:

« هر گاه تصمیم به کاری گرفتی، اول در اثر و نتیجه و عاقبت آن کار فکر کن و بیندیش؛ اگر دیدی نتیجه و عاقبتش صحیح است، آن را دنبال کن و اگر عاقبتش گمراهی و تباهی است، از تصمیم خود صرف نظر کن.1

—————————————————

1. مرتضی مطهری، داستان راستان، داستان 79.

ادب آداب دارد

روزی عالمی به شاگردش گفت:« چند سال است که نزد من تعلیم می بینی؟ گفت: 33 سال. عالم گفت :« بگو ببینم در این چند سال از من چه آموخته ای؟ پاسخ داد:« من هشت موضوع از تو فرا گرفته ام. عالم گفت:« انالله و انا الیه راجعون! اگر چنین باشد ، زندگی من تباه شده است. من عمر خود را در راه تعلیم تو سپری کرده ام و حالا تو می گویی که فقط هشت موضوع از من آموخته ای؟ گفت:آری، چیز دیگری نیاموخته ام و دروغ هم نمی گویم. گفت: پس آن علوم را بر من بشمار. گفت: علاقه به کارهای نیک؛ مقابله با خواسته های نفسانی، دادگری و پرواپیشگی؛ عدالت و تقوا؛ گرایش به حق و راستی؛ کینه ورزی با شیطان؛ اطاعت از خالق؛ خود را در برابر خلق به خاطر دنیا خوار نکردن و توکل به خداوند یگانه . این سخنان، عالم را به شگفت آورد و با تعجب گفت: خدا تو را موفق بدارد. من در تمامی کتاب های مقدس تحقیق کردم و به این حقیقت رسیده ام که همه ی معارف الهی بر محور این هشت مسأله می گردد.حکایات برگزیده، ص36.

مطالعه و تنهایی

حکایت کرده اند، روزی شاعری مشغول مطالعه بود. نادانی نزد او رفت. سلام کرد و گفت:« استاد تنها نشسته ای؟» او گفت: « از وقتی تو آمدی، تنها شدم، زیرا باعث شدی دیگر مطالعه نکنم»

صحبت ابلهان چو دیگ تهی است        اندرون خالی و برون سهی است (جوامع الحکایات)

ماهی و آب

مثل معروفی است که ماهیی که هیچوقت ازآب بیرون نیامده بود غیر آب چیزی ندیده بود، بفکر افتاد که این آب که اینقدر از او تعریف می کنند و می گویند مایه ی حیات است چیست و کجاست؟ چرا من او را نمی بینم؟ دنبال کسی می رفت که آب را به او نشان بدهد. تا اینکه روزی از آب بیرون افتاد و در تب و تاب قرار گرفت آن وقت فهمید که آب چیست و چه اثری برای او داشته و زندگی اش وابسته به او بوده. یکی از شعرا این مثل را به نظم آورده می گوید:

بدریای، شناور، ماهیی بود

                   که فکرش را چو من کوتاهیی بود

نه از صیاد تشویشی کشیده

                       نه رنجی از شکنج دام دیده

نه جان از تشنگی در اضطرابش

                  نه دل سوزان ز داغ آفتابش

در این اندیشه روزی گشت بیتاب

                      که می گویند مردم: آب، کو آب؟

کدامست آخر آن اکسیر جان بخش

              که باشد مرغ و ماهی را روان بخش؟

 گر آن گوهر متاع این جهان است

                 چرا یا رب ز چشم من نهان است؟

جز آبش در نظر شام و سحر، نه

           در آب آسوده، از آبش خبر، نه

مگر از شکر نعمت گشت غافل

                 که موج افکندش از دریا به ساحل

بر او تابید خورشید جهان تاب

               فکند آتش به جانش دوری آب

زبان از تشنگی بر لب فتادش

           به خاک افتاد و آب آمد بیادش( بیست گفتار، ص307)