مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

مطالعه و تنهایی

حکایت کرده اند، روزی شاعری مشغول مطالعه بود. نادانی نزد او رفت. سلام کرد و گفت:« استاد تنها نشسته ای؟» او گفت: « از وقتی تو آمدی، تنها شدم، زیرا باعث شدی دیگر مطالعه نکنم»

صحبت ابلهان چو دیگ تهی است        اندرون خالی و برون سهی است (جوامع الحکایات)