مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

سه روز آخر شعبان

روزه اين سه روز براي كسي كه تمام اين ماه را روزه نگرفته، فضيلتي دارد كه سزاوار نيست آن را ترك كند. از امام صادق عليه السلام روايت است كه :« هر كس سه روز آخر شعبان را روزه بدارد و آنها را به ماه رمضان متصل كند خداوند براي او پاداش روزه دو ماه پياپي را مي نويسد».*

———

*وسائل الشيعه، ج7، ص 375

دوستي ، با تمام ويژگي هاي رفاقت

« الحمدلله لذي هدانا لهذا و ما كنّا لِنهتدي لولا ان هدانا الله»

اگرتمام عالم را جست و جو كني، دوستي همچون امام عصر عليه السلام نمي يابي كه :

هر چند به يادش نباشي، تو را از ياد نبرد؛

هر چند او را رها كني، تو را رها نكند؛

هر چند در حقش دعا نكني، به درگاه خداوند برايت دعا كند؛

هر چند از او گريزان باشي؛ از تو روي بر نگرداند؛

هر چند موجبات رنجش او را فراهم كني، رنجوري تو را برنتابد؛

هر چند به او سربلندي نيفزايي، او سبب افتخار و بزرگي تو باشد؛

اگر از حال او بي خبر باشي، از احوال تو بي خبر نماند؛

اگر تو حضور او را درك نكني، هميشه و هر جا همراه تو باشد؛

اگر از ارتباط با وي خودداري كني، خود به تو پيغام دهد؛

اگر از او دفاع نكني، تو را بي پناه مگذارد؛

اگر هزاران مرتبه قلبش را شكسته باشي، باز عذرت را بپذيرد؛

اگر بارها نقض ميثاق كرده باشي، راه بازگشت به سوي تو نبندد؛

اگر تو او را دوست نداري، او تو را دوست داشته باشد؛

اگر تو امانت داري شايسته برايش نباشي، او امين و راز نگهدار تو باشد؛

اگر تو او را ياري نرساني، او پشتيبان و ياور تو باشد؛

اگر كوچگ ترين خدمتت را به رخش كشي، بزرگترين لطفش را به رويت نياورد؛

اگر تو حريمش را پاس نداشتي ، او تو را حمايت و محافظت كند؛

اگر تو او را طرد كني، او كهف حصين و پناهگاه امن تو باشد،

اگر سهم او را از مالت نپردازي، باز هم روزي خويش را مديون او باشي؛

اگر تو فرزندي خطاكار و سربه هوا گشتي، او پدري بزرگوار و شفيق باقي بماند؛

اگر تو حق برادري اش را ادا نكردي، او همچنان برادري مهربان براي تو باشد،

اگر تو او را در سختي ها تنها گذاشتي، او در تنگناها تو را تنها نمي گذارد و شايد رهايي بخش تو باشد؛

… و اين ها همه در حالي است كه هيچ نيازي به تو ندارد و به عكس ، تو سراپا نياز و احتياج به اويي!

آخرين جمعه شعبان

در كتاب عيون از عبدالسلام بن صالح هروي نقل شده كه مي گويد:« در آخرين جمعه شعبان به ديدن ابي الحسن علي بن موسي الرضا عليه السلام رفتم، حضرت فرمودند: اي ابوصلت! بيشتر شعبان گذشته است و اين، آخرين جمعه از آن است؛ پس در آنچه از آن مانده، كوتاهي هايت را در آنچه گذشته است، جبران كن. به كاري روي آور كه برايت مفيد باشد و آنچه را بيهوده است و به تو مربوط نيست، واگذار . زياد دعا و استغفار و تلاوت قرآن داشته باش و از گناهانت به درگاه خدا توبه كن، تا در حالي ماه خدا سوي تو آيد كه براي خدا خالص شده باشي. هيچ امانتي را بر عهده خويش باقي نگذار، مگر آن كه ادا كرده باشي و هيچ كينه اي را در دلت نسبت به مومني نگاه مدار، مگر آن كه از دل به در آورده باشي، و هيچ گناهي را كه مرتكب مي شدي، رها مكن، مگر اين كه از آن، دست برداشته باشي.

از خدا پروا كن و در نهان و آشكار كارت، بر او توكل كن؛ و هر كس بر خدا توكل كند، او برايش بس است. خداوند، فرمان خويش را پيش خواهد برد. به يقين خداوند براي هر چيزي اندازه اي قرار داده است. و در باقي مانده اين ماه، زياد بگو:« خدايا ! اگر ما را در آنچه از شعبان گذشته است، نيامرزيده اي، پس ما را در باقيمانده آن ببخشاي!» .

همانا خداوند متعال، در اين ماه به احترام ماه رمضان، بسياري را از آتش آزاد مي كند.1

———————

1. عيون اخبار الرضا عليه السلام، 198/51/2.

مهم تر از دعا براي فرج

حضرت آيت الله محمد تقي بهجت:« مهم تر از دعا براي تعجيل فرج حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه الشريف، دعا براي بقاي ايمان، ثبات قدم در عقيده و انكار نكردن حضرت تا ظهور او است.1 تا رابطه ما با ولي امر، امام زمان عج الله تعالي فرجه الشريف، قوي نشود، كار ما درست نخواهد شد و قوت رابطه ما با ولي امر عج الله تعالي فرجه الشريف هم در اصلاح نفس است.2

—————–

1. در محضر بهجت، ج2، ص 101

2. فيض از وراي سكوت، ص65.

ابوعُبَيده حَذّا

نام او، زياد بن عيسي، زيادبن رجا، زياد بن ابي رجا و زياد بن اَََحزم (احرم) ذكر شده است. نام ابو رجا نيز منذر است. ابوعبيده ، رواي ثقه و صحيح است. از اصحاب امام باقر و امام صادق عليه السلام بود و خواهرش حماده بنت رجا و به قولي بنت الحسن از امام صادق عليه السلام حديث روايت كرده است. ابو عبيده در نزد خاندان محمد صلي الله عليه و آله و سلم از منزلت والايي برخوردار بود. وي در سفر امام باقر عليه السلام به مكه، هم كجاوه ي ايشان بود. او كتابي دارد كه علي بن رئاب ، آن را روايت مي كند. از جمله ي آنچه در شأن و منزلت او روايت شده، اين است كه امام صادق عليه السلام پس از خاكسپاري ابوعبيده، بر سر قبر او رفت و فرمود:« بارخدايا ! بر ابوعبيده آسان گير. با رخدايا! قبر او را نوراني گردان. بار خدايا! او را به پيامبرش ملحق كند».

وا‍ژه « حذّاء» در لغت به معناي كفاش است، وي از امام باقر و امام صادق عليه السلام روايت كرده است و فضيل بن عثمان، جميل بن صالح، ابوايوب ابراهيم بن عثمان، علي بن زيد، هشام بن حكم، حمّادبن عيسي، هشام بن سالم و شماري ديگر، از قول او روايت كرده اند. ابوعبيده در زمان حيات امام صادق عليه السلام از دنيا رفت.*

—————————-

* اهل بيت در قرآن و حديث، ص 1144