مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

تمدن سازي نوين اسلامي در مفهوم سبك زندگي اسلامي
ما اگر پيشرفت همه جانبه را به معناي تمدن سازي نوين اسلامي بگيريم،… دو بخش دارد: يك بخش، بخش ابزاري است؛ يك بخش ديگر، بخش متني و اصلي و اساسي است. كه قسم اخير، متن زندگي ما را تشكيل مي دهد؛ كه همان سبك زندگي است. اين بخش حقيقي و اصلي تمدن است؛ مثل مسأله ي خانواده، سبك ازدواج، نوع مسكن و لباس، الگوي لباس، رفتار ما در محل كار و دانشگاه و مدرسه و … رفتار با پدر و مادر، رفتار با همسر و فرزند، سفرهاي ما، نظافت و طهارت، رفتار ما با دوست و دشمن و بيگانه و… اين ها آن بخش هاي اصلي تمدن است كه متن زندگي انساناست كه در آن رفتار اجتماعي و سبك زندگي تابع تفسير ما از زندگي است: هدف زندگي چيست؟ هر هدفي كه ما براي زندگي معين كنيم، براي خودمان ترسيم كنيم، به طور طبيعي ، متناسب با خود، يك سبك زندگي به ما پيشنهاد مي شود. يك نقطه ي اصلي وجود دارد آن ايمان است. به هدف ترسيم شده - هدف زندگي - بايد ايمان پيدا كنيم. بدون ايمان، پيشرفت در اين بخش ها امكان پذير نيست؛ كار درست انجام نمي گيرد.
معظم له در بحث تمدن سازي نوين، شرط رسيدن به اين امر را اينگونه عنوان كردند كه به شدت بايد از تقليد پرهيز كنيم تقليد از آن كساني كه سعي دارند روش هاي زندگي و سبك و سلوك زندگي را به ملت ها تحميل كنند اين تحول و پيشرفت همه جانبه بايد ما را به سمت هدف هاي اسلامي حركت دهد ؛ بايد جامعه را به سبك زندگي حقيقتاً اسلامي پيش ببرد؛ بايد بتواند در ما خصلت هاي والاي انساني را به وجود بياورد.( از بيانات معظم له در ديدار با جوانان استان خراسان، 23/07/1391

روشن شد از عيد، جهان تاريك    يا رب بنما ظهور مهدي نزديك

در گلشن زهرا، گل نرگس بشكفت    شد نيمه ي شعبان، به محمّد تبريك

تشرّف حضرت آيت الله بافقي و رسيدن چهارصد عبا براي طلاب
مرحوم آيه الله آقاي حاج شيخ محمد تقي بافقي رحمه الله به قدري در ارتباط با حضرت ولي عصر عج الله تعالي فرجه الشريف قوي بود و در اين جهت ايمانش كامل بود كه هر زمان حاجتي داشت فوراً به مسجد جمكران مشرّف مي شد و حوائجش را از امام زمان عليه السلام مي گرفت.
صاحب كتاب گنجينه دانشمندان از قول يكي از علماء حوزه ي علميه قم نقل مي كند كه:
حضرت آيت الله حاج سيد محمدرضا گلپايگاني فرمودند كه: در عصر آيت الله آقاي حاج شيخ عبدالكريم حائري چهارصد نفر طلبه در حوزه قم جمع شد بودند. آنها متحداً از مرحوم حاج شيخ محمد تقي بافقي كه مقسم شهريه مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائري بود عباي زمستاني خواستند. آقاي بافقي به مرحوم حاج شيخ عبدالكريم جريان را مي گويد.
حاج شيخ عبدالكريم مي فرمايد: « چهارصد عبا را از كجا بياوريم؟
آقاي بافقي مي گويد: از حضرت ولي عصر ارواحناه فداه مي گيريم.
حاج شيخ عبدالكريم مي فرمايد: من راهي ندارم كه از آن حضرت بگيرم.
آقاي بافقي مي گويد: من ان شاءالله از آن حضرت مي گيرم.
شب جمعه اي آقاي بافقي به مسجد جمكران رفت و خدمت حضرت رسيد و روز جمعه به مرحوم حاج شيخ عبدالكريم گفت:« حضرت صاحب الزمان عج الله تعالي فرجه الشريف وعده فرمودند فردا روز شنبه چهارصد عبا مرحمت بفرمايند.
روز شنبه ديدم يكي از تجار چهارصد عبا آورد و بين طلاب تقسيم كرد.(كتاب عنايات حضرت وليعصر عجل الله تعالي فرجه الشريف، ص37. ارواح مهربان، ص 34.

حضرت آيت الله خامنه اي( مدظله العالي)
انتظار، يعني سازندگي علمي و عملي
ما نبايد فكر كنيم كه چون امام زمان خواهد آمد و دنيا را پُر از عدل و داد خواهد كرد، امروز وظيفه اي نداريم؛ نه، به عكس، ما امروز وظيفه داريم در آن جهت حركت كنيم تا براي ظهور آن بزرگوار آماده شويم. شنيده ايد، در گذشته كساني كه منتظر بودند، سلاح خود را هميشه همراه داشتند. اين عمل نمادين است و بدين معناست كه انسان از لحاظ علمي و فكري و عملي بايد خود را بسازد و در ميدان هاي فعاليت و مبارزه، آماده به كار باشد.1
——————–
1. بيانات در ديدار با مردم به مناسبت نيمه شعبان30/07/1381

جواني، فضيلت ناشناخته
در متون اسلامي، افزون بر رواياتي كه مضمون آن ها ارزشمندي دوره جواني و از اين رو، توصيه به غنيمت شمردن آن است، رواياتي وجود دارد كه به صراحت از ارزشمندي اين دوره و البته عدم درك انسان ها از اين مهم، سخن مي گويد. اميرالمؤمنين عليه السلام مي فرمايد:« شيئان لا يعرف فضلهما الاّ من فقدهما: الشباب والعافيه؛ دو چيز است كه كسي ارزش اهميت آن را نمي شناسد، مگر وقتي كه آن را از دست بدهد: جواني و سلامتي»1 تصريح به فضيلت دوره جواني تصويري است كه در اين روايت ارائه شده است. فضيلت داشتن چيزي، افزون بر اين كه بر ارزشمندي نفس آن شي دلالت دارد، به نوعي ناظر به برتري آن در مقايسه با ديگر امور نيز مي باشد؛ از اين رو، نه تنها جواني ذاتاً ارزشمند است، بلكه بر ديگر دوره هاي عمر آدمي نيز برتري دارد، و برتري داشتن آن بر ديگر دوره هاي عمر انسان از جهت هاي گوناگوني است كه در آينده آن را بازگو خواهيم كرد؛اما آنچه في الجمله مي توان گفت اين است كه توان بدني و شادابي و نشاط روحي و رواني وتوان فكري انسان در اين دوره به حد اعلاي رشد خود مي رسد و شخصيت انسان در پرتو همين رشد تعين مي يابد.
از سوي ديگر به تصريح اين روايت، جواني« فضيلت ناشناخته» است؛ به بيان ديگر، فضايل بر دو دسته اند: فضايل شناخته شده و فضايل ناشناخته و جواني از قسم دوم است؛ البته اين ناشناختگي براي كسي است كه در اين دوران بسر مي برد، و گرنه بزرگ سالان كه خود اين دوره گران قدر از عمر خويش را پشت سر نهاده اند، مي دانند كه جواني چه سرمايه ارزشمندي است. بديهي است اين تصوير خود بيانگر تكليف و وظيفه مربيان در مقام تربيت نيز مي باشد و آن آشنا كردن جوانان با اهميت و فضيلت اين دوره از عمر است؛ زيرا تا زماني كه اين امر ناشناخته باشد، انسان قدر آن را نمي داند و آن را به بطالت و بيهودگي مي گذراند، يا دست كم چنان كه بايد و شايد از آن بهره نمي برد. روشن است اگر جوان به حال خود رها شود و هيچ گونه آگاهي بخشي نسبت به او صورت نگيرد، تنها هنگامي كه اين فرصت ارزشمند را از دست دهد، درخواهد يافت كه چه گوهر گران بهايي داشته است.2
————————
1. آمدي، غررالحكم، ج 4، ص183، ش5764
2. بررسي مسائل تربيتي جوانان در روايات، ص 17.