مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

مواظبت بر زيارت عاشورا
حضرت صادق عليه السلام- به صفوان فرمود: اين زيارت و دعا را بخوان و از آن مواظبت كن! به درستي كه من چند را براي خواننده ي آن تضمين مي كنم:
• زيارتش قبول شود.
• سعي و كوشش او مشكور باشد.
• حاجات او از طرف خداوند بزرگ برآورده شده و نااميد از درگاه خدا بر نگردد.
• اي صفوان، من اين زيارت را به اين ضمان از پدرم يافتم، پدرم از پدرش علي بن الحسين، او از امام حسين و ايشان از برادرش امام حسن و ايشان از پدرش اميرالمؤمنين علي عليه السلام آن حضرت از رسول خدا- صلي الله عليه و آله و سلم- و ايشان از جبرئيل و جبرئيل از خداي متعال، اين زيارت را با اين ضمان نقل كرده اند: و خداوند عزوجل به ذات اقدس خود قسم خورده كه هر كس حسين عليه السلام را اين زيارت ، زيارت كند( از نزديك يا دور) و دعا كند، زيارت ودعاي او را قبول مي كنم و خواسته اش را برآورده مي سازم. پس از درگاه من با نااميدي و زيان باز نمي گردد و او را بر آمدن حاجتش و رسيدن به بهشت و آزادي از دوزخ خرسند و خوشحال مي كنم و شفاعت او را در حق هر كس كه شفاعت كند مي پذيرم حضرت صادق عليه السلام فرمود: اي صفوان، هرگاه به خدا حاجتي داشتي. به وسيله اين زيارت به سوي آن حضرت توجه كن و از هرجا و مكاني كه هستي او را بخوان كه پرودگار حاجتت را برآورده خواهد كرد و خداوند از وعده خود تخلف پنخواهد نمود.1
———————-
1. بحارالانوار ج97 ص235 به نقل از فرحه الغري ، ص 96.

جاذبه ي حسيني
ما در شادي ها و اندوه ها، خنده ها و گريه ها، با رشد فكري مي توانيم يك مقدار خودمان را بالا بكشيم. يكي از شعراي بسيار خوش ذوق و با فضل عرب به نام اعثم كوفي، چند بيت درباره امام حسين- عليه السلام- دارد كه فقط يك بيت آن مورد بحث ماست. خطابش به امام حسين عليه السلام- است كه:
يابنَ النَّبي المُصطفي يَابنَ الوَليِّ المرتضي يابن البَتول الزّاكيه تبكيك عَيني لا
لأجلِ مَثوبَهٍ لِكنَّما عيني لأجلِكَ باكيه
اي پسر پيامبر، اي پسر علي مرتضي، چشمم گريه مي كند( براي تو ناله مي كنم، براي تو مي گريم) اما نه براي پاداش و نه براي اين كه ثوابي به دست آورم. ( با خودت كار دارم. روحم متوجه خود توست) گريه فقط براي خود توست.
اين رشد روحي يك انسان را نشان مي دهد كه حقيقت، او را در جاذبيت خود قرار بدهد، نه لذت و آلم، نه پاداش، نه ترس از مجازات. اين همه قله اعلي يا از قله هاي بسيار با عظمت رشد انساني است كه اگر كمي بالا برويم، مي فهميم كه معناي خداشناسي يعني چه؟ الله اكبر مي گويم فقط براي خودت. همان طور كه علي بن ابي طالب مي گفت: من تو را عبادت مي كنم، نه به طمع بهشت، نه براي ترس از جهنم، بلكه تو را شايسته عبادت مي بينم و مي پرستم. آيا حسين نمي تواند انسان ها را به جاذبه ربوبي بكشد؟
ما در ساليان عمرمان، عاشوراها ديده ايم. در اين ساليان عمر، در ايام عاشورا وقتي كه منقلب و متوجه شده بوديم، به كجا متوجه شده بوديم؟ به بهشت يا به خود حسين - عليه السلام اگر گفتيم به خود حسين عليه السلام - روح ما واقعاً در حال ارتباط با حسين به درجه اعلاي اوج خودش رسيده است. به جهت اين كه ارتباط ما با يك انسان تكامل يافته بوده است.
گريه، آن هم از اعماق روح، مستند به عميق ترين احساس است، چنين گريه اي براي داشتن پاداش مادي بر نمي آيد. اين نمي شود كه كسي بگويد: من گريه كردم براي حسين عليه السلام خدايا پاداش آن را به فلان بهره ي مادي قرار بده! گريه هاي سوزاني كه از اعماق دل آدميان براي حسين برآمده است، مقدس تر از همه اينها بوده است.
حسين! فقط براي تو گريه مي كنم،« تبكيك عيني لا لاجل مثوبه». اي پسر فاطمه، اي پسر علي ، چشمم براي تو گريه مي كند. اشك مي ريزم، اما فقط براي خودت. من تو را اين طور مي بينم. من شايسته مي بينم كه فقط با دريافت جمال و عظمت تو، مقدس ترين اشك ها را به رخسارم جاري كنم.
حال اگر انسان اين را بگيرد و بالا برود، به اين جا مي رسد كه مي گويد: اياك نعبد: فقط تو را دارم و فقط تو را مي پرستم. چون در مرحله پايين تر از خدا، حسين عليه السلام و روح خداپرست حسين عليه السلام را ملاحظه كرده است و گفته است: من براي تو گريه مي كنم. در مرحله بالاتر مي گويد: خدايا فقط تو را مي پرستم.
اين درس حسين عليه السلام است. حسين عليه السلام اين را به ما تعليم داد. بلي، مي توان گفت: اياك نعبد. مثل ايم كه مي گوييم: اياك ابكي. اي حسين، فقط براي خود تو گريه مي كنم.*
——-
* برگرفته از امام حسين عليه السلام، محمد تقي جعفري باتلخيص.

غزل بي انتهاي عشق
خورشيد اولين روز ماه محرم كه ظهور مي كند قلب هاي خسته به شور مي آيند و فاصله دل ها و چشم ها كم مي شود.
زنجيرهاي سينه زني كه از صندوقچه ماتم زده را براي دل هاي گرفته به ارمغان مي آورد. آنچه در اين روزهاي نخست بر قلب ها مي بارد شكوه ماتمي است كه باران اشك را بر ديدگان هويدا مي سازد.
محرم ماه درد و داغ شيعه است. كدام دل است كه داغ محرم را بفهمد و از طلوع خورشيد اولين روز، نگران نباشيد. مگر نه اين است كه شيعيان آفتاب از باقي مانده گل وجود آل الله هستي يافته اند. مگر نه اين است كه نور ولايت در جان هاي پيروان فرزندان علي عليه السلام نهادينه شده است؟ پس بايد داغ محرم هواي گرفته غم را براي اين دل ها به ارمغان بياورد. اين روزها آغاز مصيبت است، مصيبت داغي سترگ كه بر شانه هاي تشيع سنگيني مي كند.
محرم فرصتي است براي انسان تا يك بار ديگر خدا را در چند قدمي خود ببيند و بين چشم هايش با ملكوت پل بزند، پلي به استواري آل الله، اما مصيبت ديگر كه با آمدن محرم بر دل ها مي نشيند داغ صاحب داغداري هاست. داغ اوست كه اين روزها بر عالم افلاك مي بارد تا نقطه رهايي انسان باشد.
عزاداري حسين عليه السلام از آن لحظه اي آغاز شد كه پيامبر ايستاده در حجره خواست تا كودك تازه متولد شده را بياورند. اسماء عرض كرد: هنوز پاكيزه اش نكردم.
در وصله اي پشمينه، پيچيده و آوردند. نگاه اولي كه به حسين عليه السلام كرد فرمود: عزيز علي عزيز علي يا اباعبدالله … كودك را به سينه بر گونه هاي او مي باريد فرمود:« مالي و ليزيد» اين اولين آيين عزاداري حسين عليه السلام بود كه در لحظات آغازين ولادت بر تارك تاريخ ثبت شد و اين گونه بود تعزيه بر حسين عليه السلام تا هميشه … داغداري پيامبر جانسوزترين تعزيه حسيني است. آن روز كه پيشاني او را مي بوسيد و گريه مي كرد، گودي گردنش را مي بوسيد و گريه مي كرد، سينه اش را مي بوسيد و گريه مي كرد و همواره مي فرمود: جاي شمشيرها را مي بوسم.

بدحجابي و ماشين ‍ژيان!
يكي مي گفت: مهم هدف انسان است و گرنه حجاب نقشي در زندگي ندارد.
دوستش پاسخ داد: براي رسيدن به هدف بايد از وسيله مناسب استفاده كرد. اگر هدف جلوه گري و مشغول كردن فكر ديگران به خود و برهم زدن آسايش خانواده هاست، وسيله آن بدحجابي است؛ اگر هدف پيشرفت و زندگي آرام و احترام به حقوق ديگران است وسيله آن پوشش مي باشد. چرا كه در صورت بدحجابي تضميني براي رسيدن به هيچكدام از اهداف ذكر شده وجود ندارد. نمي شود براي رسيدن به فضا از ماشين ژيان استفاده كرد بلكه بايد سوار بر سفينه فضايي شد.

عنوان تحقيق پاياني : عوامل تحكيم بنيان خانواده از منظر اسلام

استاد راهنما: سيده نرجس خاتون ساداتي اشرفي

استاد ارزياب: حجت الاسلام ابوالفضل اصغري

محقق: زهرا رياحي

سال دفاع: خرداد 92

مدرسه علميه قدسيه خواهران بهشهر

چکیده
تحقیق حاضر که با عنوان عوامل تحکیم بنیان خانواده است با هدف بررسی مفهوم خانواده، تحکیم، انگیزه تحکیم، عوامل تحکیم بنیان خانواده، عوامل از بین برنده استحکام خانواده نوشته شده است. خانواده در زبان فارسی به معنای دودمان، تبار، خاندان و اهل خانه آمده و با عنوان اسره در لغت عربی به سپر نگهدارنده و زره محکم معنا شده و بر عشیره و خاندان فرد به اعتبار اینکه از آن ها قدرت می گیرد اطلاق گردیده است. و در اصطلاح متشکل از افرادی است که از طریق پیوند زناشویی، هم خونی یا پذیرش فرزند با یکدیگر به عنوان زن، مادر، پدر، شوهر، برادر، خواهر و فرزند در ارتباط متقابل هستند؛ فرهنگ مشترک پدید می آورند و در واحد خاص زندگی می کنند. و تحکیم به معنای داوری کردن، حکم ساختن، استوار کردن، محکم ساختن. و در اصطلاح به معنای فراگیری اصل اعتدال میان همگان، حاکمیت اخلاق و حفظ حقوق همه‌ی اعضاست. و انگیزه تحکیم برای برپایی خانواده و حفظ پیوند میان اعضا به چند عامل عمده را شامل می شود که از جمله آن فطرت که انسان به طور طبیعی از انزوا و تنهایی گریزان است. و اخلاق که هیئتی رسوخ یافته در نفس است که باعث می شود انسان با سهولت، آسانی و بدون تأمل و اندیشه رفتار نماید. و شریعت که همواره به منزله‌ی یک معلم و مراقب در خانواده نقش موثر را ایفا کرده است. و عوامل تحکیم بنیان خانواده از نظر زیستی که شامل تغذیه‌ی سالم، درک موقعیت و جایگاه خانواده، ملایمت و مدارا و … و عاطفی مانند: وجود عشق، مهر و محبت میان اعضای خانواده، محبت ورزی، و معنوی از جمله فراموش نکردن خدا، دینداری و تعهدات الهی و … و اجتماعی مانند مشورت، حفظ حریم‌ها و احترام متقابل می باشد. و هم چنین عوامل از بین برنده‌ی استحکام خانواده که از شکستن واحد خانوادگی معنا می شود از جمله عدم شناخت و آگاهی به اصول زندگی مشترک، عدم صداقت و فریبکاری و … را می توان نام برد. که کانون مقدس خانواده را تهدید می کند و از بین می برد. روش تحقیق، کتابخانه ای است و مطالب جمع آوری شده در فیش، توصیف و تحلیل شده است و نوع تحقیق، کاربردی است.
کلیدواژه: خانواده، تحکیم، زوج، زوجه، فطرت، شریعت، اخلاق.

اين تحقيق در كتابخانه مدرسه موجود مي باشد.