مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

بي تو
دلم قرار نمي گيرد از فغان، بي تو
سپندوار زكف دادم عنان، بي تو
زتلخكامي دوران نشد دلم فارغ
زجام عيش لبي تر نكرد جان، بي تو
چون آسمان مه آلوده ام زتنگدلي
پر است سينه ام از اندُه گران، بي تو
نسيم صبح نمي آورد ترانه ي شوق
سر بهار ندارند بلبلان ، بي تو
لب از حكايت شب هاي تار مي بندم
اگر امان دهم چشم خونفشان، بي تو
چو شمع كشته ندارم شراره اي به زبان
نمي زند سخنم آتشي به جان، بي تو
زبيدلي و خموشي چو نقش تصويرم
نمي گشايدم از بي خودي، زبان، بي تو
از آن زمان كه فروزان شدم زپرتو عشق
چو ذرّه ام به تكاپوي جاودان، بي تو
عقيق صبر به زير زبان تشنه نهم
چو يادم آيد از آن شكّرين دهان، بي تو
گزاره ي غم دل را مگر كنم چو امين
جدا از خلق به محراب جمكران ، بي تو
حضرت آيه الله سيد علي خامنه اي

اين تذهبون؟
جماعت!
كجا مي رويم؟
چرا به زمين و آسمان بد مي گوييم؟
چرا از روزگار گله مي كنيم ؟
چرا تحمل خودمان را نداريم؟
چرا با لبخند بيگانه ايم؟
چرا غصه ها به جانمان چنگ انداخته ؟
چرا از يكديگر خسته ايم؟
چرا به آب و آسمان نگاه نمي كنيم ؟
چرا انتظار بهار را نمي كشيم؟
چرا ديگر صورت هامان(ناضره ) نيست؟
چرا چشم هامان« الي ربك ناظره» نيست؟
مگر فراموشمان شده زمين از آن خداست و «يورثها من يشاء من عباده»؟
مگر فراموشمان شده «و العاقبه للمتقين»؟
چرا دل هايمان را به «إنّ الارض يرثها عبادي الصالحون» خوش نمي كنيم ؟
چرا منتظر« الساعه» كه قريب است نيستيم؟
چرا براي يوم الخروج روز شماري نمي كنيم ؟
چرا به «والله متم نوره » يقين نداريم؟
جماعت!
باور بياوريد به وعده خداوند؛«ليستخلفنّهم في الارض» دروغ نيست.
«ليظهره علي الدين كله» جدّي است، اگر چه مشركان را خوش نيايد.
جماعت!
« انشق القمر» در پيش است.
« اقترب الساعه » چشم بر هم زدني طول نمي كشد.
« يوم الفتح» از راه مي رسد و خدا نكند در آن روز از كساني باشيم كه ايمان به دردمان نخورد.
جماعت!
نمازهايتان را با «أمن يجيب المضطر» ختم كنيد.
و به ياد داشته باشيد منت خدا را « الذين استضعفوا في الارض»
او همه تشنگان را «ماء معين» سيراب مي كند.
جماعت!
خداوند اراده كرده است كه ما قوي باشيم كه او را دوست بداريم و او دوستمان بدارد.
خداوند به «اقاموالصلوه» ما افتخار مي كند.
«اتوالزكوه» ما را به رخ دنيا طلبان مي كشد.
از « امروا به معروف و نهوا عن المنكر» ما حظ مي كند.
جماعت!
ما تنها نيستيم.
«أينما تكونوا يأت بكم الله جميعاً » دست به سر كردن ما نيست.
چرا نويد« بقيه الله خير لكم» را به يكديگر نمي دهيم؟
به خدا قسم، زمين مرده نمي ماند؟
به خدا قسم« جاء الحق » آمدني است!
«زهق الباطل» شدني است!
و واي به حال ما اگر از مفلحون « حزب الله » نباشيم.

زن و «نفس واحده»
چرا در قرآن كريم آمده :« ما شما را از (نفس واحده) آفريديم كه همان حضرت آدم است، در حالي كه «زن» را ناديده گرفته و حتي گفته شده«حوا» را از آن نفس واحده آفريديم؟!!

در آيه اول سوره ي نساء آمده است:
« يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالا كَثِيرًا وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالأرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا؛ اي مردم! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهيزيد، همان كسي كه همه ي شما از يك انسان آفريد، و همسر او را نيز، از جنس او خلق كرد. و از آن دو، مردان و زنان فراواني (در روي زمين) منتشر ساخت. و از خداي بپرهيزيد كه (همگي به عظمت او معترفيد و) هنگامي كه چيزي از يك ديگر مي خواهيد، نام او را مي بريد. و نيز از قطع رابطه با خويشاوندان خود، پرهيز كنيد! زيرا خداوند ، مراقب شماست».
برخي مفسران1 با دقت در اين آيه شريفه گفته اند:
«نفس واحده» يك مفهوم عام دارد كه بيانگر حقيقت واحد و مشترك همه انسان هاست و يك مصداق خاص دارد كه بيانگر حضرت آدم عليه السلام به عنوان پدر همه انسان هاست . به همين جهت اين آيه از يك سو به حقيقت مشترك همه انسان ها اشاره دارد كه «حوا» نيز از همان حقيقت مشترك مي باشد و نشان از آن دارد كه زن و مرد از يك گوهر مشترك مي باشند.
از سوي ديگر در اين آيه شريفه يك لطافت عاطفي و تربيتي نيز وجود دارد و آن اينكه همگي انسان ها را متوجه سرآغاز وجودشان كرده كه همگي از يك ريشه و از يك پدر و مادر هستند لذا دليلي ندارد كه اختلاف داشته باشند بلكه لازم است تقواي الهي را رعايت كنند.
علامه طباطبايي نيز فرموده است كه اين آيه درصدد بيان اين نكته است كه همسر حضرت آدم از جنس خود او آفريده شده است و هر دو تشابه در نوعيت دارند، ولي اين كه همسر حضرت آدم از بدن و عضو او آفريده شده باشد، هرگز آيه بر آن دلالت ندارد.2
بنابراين نه تنها در اين آيه نقش زن ناديده گرفته نشده است، بلكه باصراحت و روشني تمام، بعد از بيان خاستگاه خلقت آدم و حوّا و گسترش نسل انساني توسط زن و مرد، در ذيل آيه ضمن اشاره به «ارحام» به نقش ممتاز زن در توليد نسل تأكيد مي ورزد چون« ارحام» اشخاصي هستند كه از طريق «رحم» به يكديگر مرتبط مي باشند كه در فارسي به آن خويشاوند مي گوييم. بنابراين هم از دلالت انفرادي آيه اول نساء و هم از دلالت مجموعي آيات مشابهه به دست مي آيد كه هرگز قرآن نقش زن را در گسترش نسل بشر ناديده نگرفته است.
——————————-
1. ر. ك : درس هاي تفسير آيه الله جوادي آملي ، سوره ي نساء.
2. طباطبايي، الميزان، ص136-137.

توسل به حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه الشريف
حضرت آيت الله سيد علي خامنه اي :« توسلاتي كه در زيارات مختلف وجود دارد و بعضي از آنها هم سندهاي معتبري دارد. بسيار باارزش است. توسل، توجه و انس با آن بزرگوار از دور است. اين انس به معناي اين نيست كه كسي ادعا كند من خدمت حضرت مي رسم يا صداي ايشان را مي شنوم؛ ابداً اين طور نيست. غالب آنچه در اين زمينه گفته مي شود، ادعاهايي است كه يا دروغ است، يا تصور و تخيل آنها آدم هاي دروغگويي نبودند، اما خيال مي كردند، تصور مي كردند و تخيلات خودشان را به عنوان واقعيت براي اين و آن نقل مي كردند! نبايستي تسليم اين ها شد. راه درست و منطقي آن توسل از دور است؛ توسلي كه امام را از ما مي شنود و ان شاءالله مي پذيرد؛ ولو اينكه ما با مخاطب خودمان از دور داريم حرف مي زنيم؛ اشكالي ندارد. خداي متعال سلام سلام دهندگان و پيام پيام دهندگان را به آن بزرگوار مي رساند. اين توسلات و اين انس معنوي بسيار خوب و لازم است.1
——————————
1. بيانات معظم له در ديدار اساتيد و فارغ التحصيلان تخصصي مهدويت 1390/04/18

نام نويسي طلاب حوزه علميه خواهران قدسيه بهشهر در سايت خادمين افتخاري راهيان نور(http://www.khadem.koolebar.ir) به منظور تجديد ميثاق با آرمان هاي امام راحل و شهداي عزيز.