مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

پوچ گريزي

لهو و لعب و بازي و سرگرمي هاي پوچ ، جز به بيهودگي و بي راهگي راه نمي برد. انساني كه مي داند از كجا آمده است، در كجا مي زيد و ره به كجا مي سپارد، هيچ گاه زمان ارزشمند خود را به پوچي نمي گذارند، آموزه هاي روشن كننده قرآن، از صفات مومن مي گويند و دور شدن را از بي هدفي از مهم ترين آنها مي داند:

امام علي عليه السلام در اين باره مي فرمايند:

« لم يعقل من وله باللعب و استهتر باللهو و الطرب؛ خردمند نيست كسي كه سرگرم و شيفته بازيچه ها شود و به خوش گذراني و امور بيهوده روي آورد».1

«أفضل العقل مجانبه اللهو؛ برترين خردمندي، دوري از امور پوچ و سرگرم كننده است».2

بدبختانه، برخي از افراد چنان در پوچي و لهو و لعب فرو مي روند كه اصل  و ارزش خويش را از ياد مي برند و به چيزهاي كم ارزشي مانند مدل و رنگ مو و كفش و لباس و خانه و خوراك سرگرم مي شوند و هرگز درباره هدف هاي بزرگ نمي انديشند. اين سرگرداني و بيهودگي آنان را به سراب مي كشاند و تنها بر تشنگي آنان مي افزايد و سرمايه هاي مادي و معنوي آنان را از ميان مي برد. امام علي عليه السلام مي فرمايند:« ليس َ لِلعاقلِ أن يَكون َ شاخصاً الاّ في ثلاث خطوة في معاد او مرمهٍ لِمعاشٍ او لذةِ في غير محرم؛ سزاوار نيست كه انسان خردمند جز براي سه چيز گام بردارد، كاري كه معاد او را سامان دهد يا معاش زندگي اش را تأمين كند و يا براي تفريح و لذت حلال».3

———————————————–

1. غررالحكم، ج1، ص 62

2. همان. ص 54

3. همان، ص55.

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4

atentStyles DefLockedState="false” LatentStyleCount="156″>

احترام و تكريم فرزند

فرزندان در هر سني كه باشند براي خود شخصيت و احترام قائلند، دوست دارند به شخصيت آنان توجه شود و مورد احترام و تكريم قرار گيرند؛ ازاين رو، سزاوار است كه پدر و مادر به اين گرايش فطري توجه كنند و روحيه ي كودكان را با عزت نفس و اعتماد به نفس ، تربيت و تحكيم كنند: در مهماني ها و ديدارهاي خانوادگي و عمومي، آنان را همانند ديگران گرامي بدارند و به شيوه اي خردمندانه تحسين كنند و از هرگونه تحقير و تمسخر و به رخ كشيدن عيب ها و لغزش هاي فرزندان خويش بپرهيزند و حتي در محيط درون خانه نيز اين نكته را از ياد مبرند.

روح كودك چون گل، بسيار ظريف و حساس است و ممكن است با كوچك ترين حركت ناهنجار پژمرده شود. برخي از پدران و مادران به غلط تصور مي كنند كه چون پدر و مادر شده اند پس حق هر گونه اعمال نظر جابرانه و سلطه جويانه را بر فرزندان خود دارند و مي توانند با آنان به هر گونه كه بخواهند رفتار كنند، در صورتي كه در اين ميان حد و مرزهاي باريكي است و موازين شرعي و تربيتي و اخلاقي دقيقي وجود دارد كه نشان ميد هد اگر پدر و مادر حكومتي بر فرزندان خود دارند، حكومتي است كه خير و صلاح همه اعضاي تحت پوشش آن را در بر مي گيرد و چيزي جز حاكميت عشق و محبت و معرفت و تربيت والاي انساني نيست.

گفتار و كردار معصومين عليهم السلام درباره فرزندان خود، بزرگترين و ظريف ترين درس هاي تربيتي را به ما تعليم مي دهد: اين كه چگونه به شخصيت فرزندان خويش عظمت ببخشيم و با دميدن حس خوديابي و خودباوري در وجود آنها، خط سير تكاملي آنها و خودباوري ميان جامعه و پيوندهاي اجتماعي، روشن و استوار گردانيم.

پيامبر بزرگوار اسلام مي فرمايد:« أكرموا أولادكم، و أحسنوا آدابهم يغفر لكم؛ فرزندان خود را احترام كنيد، و آدبشان را نيكو گردانيد كه مورد رحمت و بخشش قرار خواهيد گرفت».1

———–

1. وسائل الشيعه، ج15، ص195- مكارم الاخلاق، ص222

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4

رابطه ي غذاي حرام با دين فروشي

در احوال قاضي، شريك بن عبدالله نخعي نوشته اند كه او در عبادت و زهد و تقوا معروف بود. روزي مهدي عباسي او را دعوت كرد و از او استدعا كرد كه يكي از سه امر را بپذيرد؟

1. قضاوت 2. معلمي فرزندان خليفه 3. ضيافت و مهماني خليفه.

شريك اول هيچ كدام را قبول نكرد. ولي با اصرار خليفه مهماني را كم ضررتر و موافق احتياط دانست و آن را قبول كرد. خليفه به آشپز دستور داد از ان غذاهاي حرامي كه خود خوب مي دانست در زدودن روح تقوا چقدر اثر دارد ، تهيه كند.

شريك وقتي از آن غذاها خورد، هم قضاوت و هم معلمي كودكان خليفه را قبول كرد. يك روز مي خواست حواله حقوق خود را از صراف بگيرد، صراف كمي دير كرد. شريك گفت: زود باش. صراف گفت: مگر روغن فروخته اي كه اين قدر عتاب مي كني؟ شريك گفت: روغن چيست؟ من در مقابل اين پول دينم را فروخته ام كه از هر چيزي عزير تر است.1

————————————-

1. مردان علم در ميدان عمل، ص54 به نقل از روضات الجنات، ج4، ص102

نادر شاه افشار (حسن ظن به خدا)

مي گويند : نادرشاه افشار وقتي مي خواست براي فتح هندوستان حركت كند. همان روز اول كه از لشكرگاه بيرون آمد چشمش افتاد به يك پسر بچه كه خيلي تند با قرآن زير بغلش به مكتب مي رفت. نادر شاه پسربچه را صدا زد و گفت: اسمت چيست؟

گفت: فتح الله.

نادر شاه ، فال خوبي زد و گفت:

فتح خدا، بارك الله.

پسر اسم پدرت چيست؟

گفت: نصر الله.

نادرشاه گفت: به به نصر خدا هم كه هست!

خب، امرزو چه مي خوانيد؟!

گفت: سوره ي ( انا فتحناك فتحاً مبينا) .1

شاه باز فال خوبي زد و يك سكه طلا به بچه داد.

بچه شروع كرد به گريه كردن!

نادر گفت: براي چه گريه مي كني؟

گفت: گريه ام براي اين است كه الان كه به منزل بروم مادرم مي گويد سكه را از كجا آورده اي؟

- خب بگو اعلي حضرت داده اند.

- من مي گويم ولي باور نمي كنند و مي گويد: شاه اگر بخشش كرده بود يك كيسه طلا مي بخشد ، اين بخشش مال شاه نيست. شاه خنديد و تعجب كرد و يك كيسه طلا به او بخشيد.« خاك بر فرق من و تمثيل من» اگر شنيديد خداوند به يك صلوات اينقدر مي بخشد تعجب نكنيد، يا فلان نماز را آنقدر ثواب داده تعجب نكنيد، اگر كم داد تعجب كنيد.2

———————————

1. فتح، آيه 1.

2. در كتاب شريف اصول كافي جلد سوم باب حسن ظن به خداي عزوجل چهار حديث در اين خصوص نقل شده ، ص 114.