مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

عنوان پایان نامه: جهانی شدن و مهدیوت

استاد راهنما: آقای سید حسینعلی محمدی متکازینی

استاد ارزیاب: ام لیلا عباسی

محقق: فاطمه بزرگزاده حسین آبادی

بهار 1387

چکیده: موضوع این تحقیق مهدویت و جهانی شدن است. جهانی شدن ازمهم ترین مسائل عصر حاضر می باشد و آثار و پیامدهای بسیاری را با خود به همراه دارد که بشر امروز را درگیر خود نموده است، به طوری که او خود را در میان جهانی پیشرفته و مدرن تنها حس نموده و جای خالی عدالت و معنویت در زندگییش موج می زند. این تحقیق دارای چهار فصل که فصل اول آن شامل کلیات تحقیق م باشد. در مقدمه این فصل سؤالی با این مضمون آمده است که آیا جهانی شدن بر پایه ی غربی می تواند برای عرصه های مختلف جهانی پاسخ گوی مناسبی باشد یا خیر؟ و حکومت جهانی حضرت مهدی(عچ) چگونه ریشه ی ظلم و بیداد را نابوده نموده و سراسر جهان پر از عدل و داد می نماید؟

فصل دوم که جهانی شدن نام دارد. به توضیح پیرامون این مقوله حساس عصر حاضر می پردازد و زوایای متفاوت آن را باز نموده و به طرح دیدگاه های متفاوت اندیشمندان جهانی در مورد جهانی شدن می پردازد. در فصل سوم که عنوانش جهانی شدن و اسلام است رابطه ی دین با مقوله ی جهانی شدن و ویژگی های یک دین مناسب با عصر حاضر بیان می گردد و در ادامه ی آن با استناد به عقل و آیات قرآن اثبات می شود که اسلام برترین و کامل ترین دین حاضر در جهان است که می تواند پاسخ گوی تمامی نیازها و خواسته های بشر امروز که در منجلاب از مادیات غوطه ور شده است باشد. فصل چهارم و آخر این پایان نامه، با عنوان مهدویت و جهانی شدن از منجی آسمانی که همه ی ادیان الاهی و حتی غیر الاهی بدان معتقدند. سخن می گوید. این منجی که دین مبین اسلام ایشان را حضرت مهدی عج و دوازدهمین امام شیعه معرفی می کند. پس از ظهور خویش حکومتی ایجاد خواهد نمود که سراسر آن پر از عدل و داد خواهد بود و تمامی ظالمان و فاسدان عالم در آن حکومت نابود خواهد شد. در انتهای این فصل با مقایسه ی بین جهانی شدن حاکمان امروز دنیا و حکومت جهانی حضرت مهدی عج به سؤالی که در فصل اول آمده است پاسخ داده می شود. به طور کلی در این تحقیق علاوه بر پرداختن به مسئله ی مهم جهانی امروز یعنی همان جهانی شدن و پیامدها و آثار مربوط به آن ، دنیای امروز را تشنه ی حکومتی می داند که هیچ ظلمی در آن نباشد، چرا که بشر امروز که در عصر ارتباطات و تکنولوژی زندگی می کند به تنها چیزی که شدیداً بدان نیازمند است جهانی پر از معنویت و عدالت است، که این ها نیز، جز در سایه ی سار حکومت مهدوی ایجاد نخواهند شد. و حال مسلمانان و کشورهای اسلامی در این دنیای مدرن و در حال جهانی شدن چه پایگاه و وظایفی دارد، در این تحقیق بدان پاسخ داده می شود.

این پایان نامه در کتابخانه مدرسه علمیه قدسیه خواهران بهشهر موجود می باشد

زیبایی، معیار ازدواج

بیشتر ازدواج ها فقط به واسطه ی زیبایی ظاهری انجام می گیرد. پدر و مادر یا دواطلب ازدواج همین که دیدند طرف، ظاهری مقبول و جذابی دارد، او را می پسندند و صدها شرط مهم دیگر را یا اصلاً نادیده می گیرند و یا اگر درباره ی برخی تأمل روا بدارند، به قدری سطحی است که فایده نمی بخشد حال آن که زیبایی صورت خیلی زود دست خوش زمان و صر صر خزان می گردد و کسالت، بیماری و گذران سال رونق آن را می برد و آن چه باقی می ماند، سیرت، شخصیت و طرفین ازدواج است. زیبایی چون به تملیک درآید، جذابیت و فریبندگی خود را از دست می دهد، مگر این که همراه آن ، زیبای باطنی و ملکات فاضله باشد که در آن صورت اگر زیبایی ظاهری هم زایل گردد، زیبایی واقعی بر جا خواهد ماند؛ زیرا استرضای احتیاج همیشه، لذت را از بین می برد و چیزی که مدت ها در طلب آن هستیم، چون به دست آید بی ارزش می شود. از طرف دیگر، انسان در اثر یک نگاه به جایی می رسد که حتی پدر و مادر خویش را- که یک عمر زحمت او را کشیده اند- فدای هوس بازی خود می کند.1

————————

1. نگاه پاک، ص 170

مهر خدایی

خدای من! خواندمت، پاسخم گفتی؛ از تو خواستم، عطایم کردی، به سوی تو آمدم، آغوش رحمت گشودی، به تو تکیه کردم، نجاتم دادی؛ به تو پناه آوردم، حمایتم کردی، خدایا! از خیمه گاه رحمتت، بیرونمان نکن؛ از آستان مهرت، نومیدمان نساز؛ آرزوها و انتظارهایمان را به رخمان نکشان و از درگاه خویش، ما را نران.( گاهنمامه قدسیه) بابایی

رفتار حضرت علی علیه السلام با فرزندان خود
شیوه و رفتار علی علیه السلام با فرزندانش، بر همان مبنایی استوار بود که خود بر آن اساس، از جانب پیامبر(ص) تربیت شده بود. به عبارت دیگر، نوع تربیت و آموزشی را که قرآن و سنت برای فرزندان مقرر ساخته بود، به کار می بست و تصریح می کرد که فرزند را بر پدر و پدر را بر فرزند حقوقی متقابل است: حق فرزند بر پدر آن است که بر او نامی نیک بگذارد. ادب نیکو و پسندیده بیاموزد و قرآن را به او آموزش دهد و در برابر، حق پدر به فرزند آن است که از پدر فرمان برد، جز آن جا که اطاعت از پدر، در مسیر سرپیچی از فرمان خداوند باشد.1 او در سخنی زیبا، به حسن(ع) و حسین(ع) فضیلت ها و ارزش های متعالی در زندگی را چنین می آموزد:
« تقوا پیشه سازید، در پی دنیا و مظاهر آن نباشید؛ حتی اگر دنیا به شما روی آورد بر هر چه از مواهب دنیایی است وا ز دست می دهید، تأسف نخورید، به حق سخن بگویید. برای پاداش الهی کار و کوشش کنید. دشمن ستمگر و یا رستمدیده باشید. در کارهایتان نظم داشته باشید. برای ایجاد صلح و آشتی بین مردم بکوشید. حال یتیمان را رعایت کنید و نگذارید نابود شوند. همسایگان خود را مراعات کنید مبادا در عمل به قرآن، دیگران بر شما پیشی گیرند. همواره مواظب نماز باشید. امر به معروف و نهی از منکر از هرگز ترک نکنید که در آن صورت، بدان بر شما مسلط شده ،دعایتان مستجاب نخواهد شد. بر شما باد همبستگی و از تفرقه و پشت کردن به یکدیگر بپرهیزید».2
در این سخنان، هر آن چه باید پدری به فرزندان خویش در امور دینی و دنیایی و در نوع رفتار فردی و اجتماعی بیاموزد، آمده است، هر یک از فرزندانش که متولد می شد، روز هفتم تولدش قربانی می کرد و عقیقه می داد و می فرمود:« در روز هفتم تولد نوزادتان عقیقه و قربانی کنید، و چون موی سر آنها را تراشیدید، به وزن آن، نقره صدقه دهید»3
در مورد چگونگی تربیت آنان نیز می فرمود:« من کان له ولد صبا؛ هر کس فرزند کودکی داشت، کودکی کند»4. حضرت در این سخن ارزشمند، رکنی اساسی و حکمت آمیز را مطرح ساخته که با هر کس باید به زبان خود وی سخن گفت و رفتار کرد؛ زیرا فاصله ی زمانی و فاصله ی فکری و فرهنگی بین افراد، مانع از آن است که بتوانند همدیگر را خوب و درست درک کنند.
در سفارشی آموزنده و پر از حکمت در مورد رعایت موقعیت زمانی کودکان و فرزندان و فاصله ی میان دو نسل می گوید:« لا تفسروا أولادکم علی آدابکم فإنهم مخلوقون لزمان غیر زمانکم؛ فرزندان خویش را به آداب و نوع تربیت خویش محدود نسازید؛ زیرا آنان برای روزگاری غیر از روزگار شما آفریده شده اند».5
رعایت نکردن فاصله ی سنی و زمان و اقتضائات زمانی و بی توجهی به پیشرفت زمان و تغییر آداب و رسوم، در امر تربیت فرزندان، نه تنها مفید نیست، بلکه ضررهای جبران ناپذیر و فراوانی را به بار خواهد آورد. امام علی علیه السلام با توجه به این مسائل، در نامه ای که به فرزند دلبند خویش، امام حسن علیه السلام شیوه و نوع رفتار و اصول تربیتی و پرورشی خویش را که در مورد فرزندش اعمال کرده، به تفصیل برای وی نوشته اس.6 آن حضرت نه تنها به لحاظ نظری به تعلیم و تربیت فرزندان خود می پرداخت، بلکه در مرحله ی عمل نیز به این امر توجه می کرد و در زندگی اجتماعی به آنان مسؤولیت می داد و از آنان انتظار داشت که به آموزه هایش پاسخ شایسته دهند. نمونه هایی از این مسؤولیت دادن ها و وارد کردن آنها به مسائل اجتماعی ، به این شرح است:
حضرت علی(ع) برای این که به فرزند خویش شخصیت و مسؤولیت دهد، داوری مردی را که برای رهایی بی گناهی از قصاص، به قتل اعتراف کرد، به امام حسن علیه السلام واگذاشت و امام حسن علیه السلام فرمود چون با حضور خویش و اعتراف به قتل، بی گناهی را از مرگ نجات داد و خداوند می فرماید:« هر کس مرد بی گناهی را از مرگ نجات دهد، مثل این است که جهانیان را از مرگ نجات داده»7 دیه ی او را از بیت المال بدهید و هر دو را آزاد کنید! حضرت علی علیه السلام داوری فرزندش را پسندید و قضاوت او را تأیید کرد.8 همچنین امام علی علیه السلام در جنگ صفین، ده هزار نفر از سپاهیانش را تحت فرماندهی امام حسین علیه السلام قرار داد.9
———————————
1. نهج البلاغه، حکمت 400
2. همان، نامه ی 47
3. حرانی، ابن شعبه، تحف العقول، ص72
4. حر عاملی، وسائل الشیعه،ج15، ص 203
5. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج20، ص 267.
6. نهج البلاغه، نامه ی 47.
7. مائده، 32
8. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج7، ص289
9. نهج البلاغه، خطبه ی 181