مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

اهميت و فضيلت اعتكاف در قرآن
اعتكاف در لغت به معنای حبس و توقف و رو کردن به چیزی است با تعظیم و تکریم؛ و در اصطلاح، به معنای توقف و ماندن سه روز و بیشتر از آن در مسجد جامع می باشد.1
قرآن کریم در آیاتی به مسئله اعتکاف اشاره کرده است؛ از جمله به حضرت ابراهیم و اسماعیل علیهما السلام فرمان می دهد که خانه خدا را برای طواف کنندگان و معتکفان و نمازگزاران آماده سازید، آنجا که فرمود:« وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ؛ و[ به خاطر بیاورید] هنگامی که خانه کعبه را محل بازگشت و مرکز امن برای مردم قرار دادیم، و [برای تجدید خاطره] از مقام ابراهیم، عبادتگاهی برای خود انتخاب کنید، و ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که : خانه ی مرا برای طواف کنندگان و معتکفان و رکوع کنندگان و سجده کنندگان پاک و پاکیزه است».2.
این آیه شریفه به صراحت از اعتکاف د رمسجد الحرام سخن به میان آورده است، ولی از آنجا که همه مساجد خانه های خداوند در روی زمین هستند،3 اعتکاف در هر یک از آنها در صورت جامع بودن مورد توجه خداوند است و دارای پاداش فراوان؛ البته با حفظ مراتب و درجات مساجد.3
در آیه ای دیگر به یکی از احکام اعتکاف در مسجد پرداخته می فرماید:« وَلا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ؛ و در حالی که در مساجد به اعتکاف پرداخته اید، با زنان آمیزش نکنید. این مرزهای الهی است؛ پس به آن نزدیک نشوید! خداوند این چنین آیات خود را برای مردم روشن می سازد، باشد که پرهیزگار گردند».4
آیه فوق علاوه بر بیان یکی از احکام اعتکاف، این مسئله را بیان می کند که اعتکاف اختصاص به مسجد الحرام و یا مسجد النبی ندارد، بلکه در مساجد دیگری نیز می توان اعتکاف کرد.
———————-
1. راغب اصفهانی، المفردات، ص 343. مجمع البحرین؛ ج7، ص103.
2. بقره/125
3. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار،ج83،ص383.
4. بقره/187.

انتفاضه

حکومت جهانی امام مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف مشروط است به اینکه انسان ها خودشان بدون تکیه به دسته و گروه و سازمانی، جوشش پیدا کنند و خود انسان های محروم وارد معرکه بشوند. اگراین کار شد، دیگر مستکبران نمی توانند محرومان را عقب نگه دارند. آن گاه ورق بر می گردد. قیام مردم محروم جهان باید همگانی و همه جایی باشد. اگر یک عده حرکت و قیام کنند و دیگران همراهی نکنند، چنین قیامی زمینه ساز ظهور نیست. عده ای را زندانی کنند یا بشکند بقیه هم از بین می روند. این گونه قیام ها که همگانی نیستند زمینه ساز ظهور نیستند.

حرکت ها باید خودجوش باشد؛ مثل آب چاه که وقتی یک سطل آب از آن بر می داری، دوباره جایش آب می آید. عرب به این گونه جوشیدن آب، انتفاضه می گوید؛ یعنی خودجوش. الان به قیام مردم فلسطین شورش و مبارزه نمی گویند، بلکه نهضت و انتفاضه می گویند؛ یعنی سطح آب بالا آمده و جوشیده است. دانش آموز فلسطینی را کسی سازماندهی نکرده است. خود کودک فلسطینی با فکر خود به این نتیجه رسیده که زندگی تحت حکومت اسرائیل، از مرگ بدتر است و مرگ در راه مبارزه با اسرائیل، پیروزی و حیات است. او وقتی از کلاس و خانه اش بیرون می آید، برای نشان دادن مخالفت خود با اسرائیل ، به سوی سربازان صهیونیست سنگ می زند. این گونه اقدامات، کار یک گروه و سازمان نیست تا اسرائیل رئیس آن گروه را دستگیر کند و به قتل برساند. اگر یک سازمان یا حزب مردم را حرکت دهد، با متلاشی شدن آن سازمان، این حرکت چندین سال است که کودکان فلسطینی؛ زنان؛ مردان، کوچک و بزرگ هر روز تظاهرات و مبارزه می کنند، هر روز مجروح و شهید می دهند و هنوز هم این برنامه ها ادامه دارد.

در روایات آمده است که خدا امر او امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف را اصلاح کند. معنای اصلاح کار و زمینه چینی برای آن حضرت این است که مثلاً انتفاضه و جوشش به کشور ما محدود نباشد تا اگر امریکا کشور ما را در محاصره اقتصادی، سیاسی و نظامی قرار داد، بقیه هیچ اقدامی نکنند، بلکه باید شرایط به گونه ای شود که درون خود آنها هم جوشش پیدا شود و نهضت و انتفاضه از متن مردم آنها بجوشد.

عاقبت يك روز مغرب محو مشرق می شود

عاقبت غربی ترین دل نیز عاشق می شود.

نابغه ی دوران

در سال 1341 هجری قمری، جمعی از طلاب و روحانیون از محدث قمی خواستند در مدرسه ی «میرزا جعفرخان» مشهد ، مجلس درسی اخلاقی برای آنان برپا کند. محدث قمی سرانجام در برابر پافشاری آنان تسلیم و مجلس درسی در شب های پنج شنبه و جمعه برگزار شد. این جلسه هر بار حدود سه ساعت طول می کشید و نزدیک هزار نفر از دانشمندان و روحانیان شهر در آن حضور داشتند. وقتی محدث قمی بالای منبر می رفت، مباحث اخلاقی را به طور مستند و با بیان حدیث، روایت یا خبر مرتبط به آن، بیان و در تفسیر و توضیح آن کمال احتیاط را می کرد. این امر، شگفتی جمع را که خود، اهل دانش بودند و به مسائل آگاهی داشتند بر می انگیخت، به گونه ای که  تمام شنوندگان اثر عجیب آن گفتار دل نشین و پربار را بر روح و روان خود احساس می کردند و به حضور در پای منبر محدث مشتاق تر می شدند. با این حال و با همه استقبالی که از درس اخلاق محدث قمی صورت گرفت، این مجلس چند ماهی بیشتر برگزار نشد.

————————————–

1. رساله لب الباب، صص 92-96.

طلاییه

اینجا محور طلاییه، قرار گاه شهدای گمنام است. اینجا قرارگاه عاشقان بی سر و دستی است که جز پلاک های بی نشان ، جز خاطرات به یاد مانده از بی اسم و رسمی ها چیزی نمی بینی. اینجا سکوتی است در عین فریاد. اینجا مشهد عشق است. مشهد مشت های به هم گره خورده ای که نشان وحدت و یکپارچگی خود را تا آخرین لحظه با شهادت دسته جمعی شان به تاریخ سپردند. اینجا حدیث رویش جوانه های است که صبر و استقامت و ایثار را برای ما سرودند. اینجا فرقی میان اکبر و اصغر و قاسم علیه السلام نیست. اینجا همه دست ها بریده، همه سرها از تن جدا و همه ی فرق ها برای خدا شکافته اند. هرجا قدم می گذاری عشق است و وصل. هر کجا قدم می نهی آواز سلام ها و نگاه های معصومانه ای را به یاد می آوری که وضو گرفتنشان، دعا کردنشان و نماز خواندن و خندیدن و گریستنشان، دعا کردنشان، زمینی نبود و حتی دنیا را به خاطر خدا و رسیدن به او می خواستند.

بعد ما، شما چه کردید…

به تو و خونت مدیونم.

خدا خوب بهایت را شهادت قرار داد و می دانست که تو، خود را در او خلاصه می کنی و من هم زندگی ام را تا جاودانه بماند. حسین علیه السلام رفت ، آزادگی ماند و تو نیز رفتی تا بماند. تا عفت شهید نشود و بر عزت، در تکاپوی دوران، غبار فراموشی ننشیند. رفتی و اکنون، با گذشت نقطه چین روزها، چه غصه ها که در درون سینه ام نهفته است و غبار جهل، چه زود بر پیکر احساس نشسته است.