مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

دل بتکانیم یا خانه؟

خانه تکانی و تغییر دکوراسیون خانه، تأثیرات مثبتی بر روحیه ی انسان دارد و زندگی را از یک نواختی خارج می کند. تنوع و تمیزی محیط اطراف ما در پیشگیری از افسردگی نیز بسیار مؤثر است؛ بنابراین یک خانه تکانی ساده، سلامت روان فرد را تا حد زیادی تأمین می کند؛ اما اگر این تنوع و نو کردن منجر به زیر بار قرض رفتن و ایجاد استرس برای او شود. نتیجه ی عکس خواهد داشت و در واقع آرامش فرد را از او خواهد گرفت.

راستی شما دنبال کدام هستید، آرامش یا چشم و هم چشمی؟ اگر واقعاً دنبال آرامش هستید ، راه های بهتری هم هست، راه هایی که نه تنها آرمش دنیا ، که آرامش آخرت را هم به دنبال دارد، آن راه بهتر، دل تکانی است.

شرکت در مراسم ساختن مسجد

عده ای نزد علامه حسن زاده آملی آمدند و با پافشاری فراوان از ایشان خواستند، کلنگ مسجدی را که می خواهند احداث کنند، علامه به زمین بزند. سرانجام موفق شدند و ایشان را برای این کار با خود آوردند. جمعیت فراوانی که منتظر حضور علامه بودند، با ورود ایشان صلوات بلندی فرستادند. علامه جلو آمد و کلنگ را برداشت، ولی هر چه کوشید ، نتوانست به خود اجازه دهد کلنگ را بزند. از این رو، خطاب به مردم فرمود:« ای مردم! آیا نمی خواهید آدمی کلنگ شروع مسجد را بزند که خیال همه راحت باشد و دل همه آرام که او فردی پاک است و اهل کلک نیست و دل به دنیا نبسته است، حقه و فریب هم ندارد و خلاصه به لحظه قبول عهد و پیمان نخستین [نیز] نزدیک تر است؟ مردم سخن ایشان را تأیید کردند.

سپس علامه حسن زاده نگاهی به اطراف کردو دست پسر بچه ای را که کناری ایستاده بود، گرفت و آورد. کلنگ را به دست او داد و گفت:« بسم الله بگو و بزن!» همان طور که پسر بچه در حال کلنگ زدن بود، علامه برای سعات و اهل نماز بودن مردم آن روستا دعا کرد و جمعیت حاظر یک صدا آمین گفتند.1

—————————————–

1. درس زندگی، صص 129و 130.

قرآن و ظرف های کوچک ما

روزی شاگردی به اسادش گفت: « بعضی وقت ها قرآن را می خوانم ولی چیزی از آن به دست نمی آورم». استاد گفت:« چون قرآن خیلی مطلب دارد تو قادر به دریافت نیستی!». شاگرد حرف استاد را قبول نکرد. استاد برای اثبات سخن خود از شاگرد خواست تا لیوانی حاضر کند. سپس از او خواست تا لیوان را پر آب نماید. شاگرد لیوان را زیر شیر آب گرفت و آن را پر کرد. استاد این بار از او خواست که شیر آب را تا آخر باز کند و لیوان را پر نماید. شاگرد چینن کرد. این بار به دلیل فشار زیاد آب فقط موفق شد فقط مقدار خیلی کمی از لیوان را پر کند. استاد پرسید:« بگو ببینم شیر آب ندارد یا ظرف تو کوچک است؟» . شاگرد گفت: مقدار و فشار آب بالاست و ظرف من کوچک». استاد گفت:« محتوای قرآن بسیار بالاست و ظرف تو کوچک؛ لذا وقتی با ظرف کوچک خود سراغ فهم قرآن می روی چیزی گیر تو نمی آید!».1

————————

1. خانه ی خوبان 34؛ ص70

رعایت امانت و پرهیز از خیانت، نسبت به همه افراد ضروری است و این یکی از احکام بین المللی اسلام است و اختصاص به مسلمانان

ندارد. بر هر مسلمانی لازم است، امانت دیگران را حفظ کرده و به آن خیانت نورزد؛ خواه صاحب امانت مسلمان باشد، خواه نباشد.

امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: اگر کسی که حضرت علی علیه السلام را با شمشیر شهید نمود؛ مرا امین خود قرار دهد و از من

نصیحت بخواهد و با من مشورت کند و من امین او بشوم و امانت او را بپذیرم، امانت او را به او ادا خواهم نمود و در آن خیانت نخواهم کرد.

بنابراین لزوم رعایت امانت و پرهیز از خیانت، از اموری است که هر انسانی موظف است به میزان امانت داری خود بنگرد و آنگاه خود را متصف

به وصف مسلمانی کند.

منبع: راه و رسم منزل ها

فانوس برای کوری راه کم است

دیگر فانوس نمی خواهم. فانوس برای کوری راه کم است. بوی ریحان بر ثانیه های بی قرار می وزد و بُغض نابهنگام آسمان، باغچه را خیس می کند. بوی ریحان مرا دلتنگ تر می کند. وقتی یادم می آید که مادربزرگ سبدش را به نذر آمدنت پُر ازنان و پنیر و ریحان می کند و به بچه ها می دهد تا برای آمدنت دعا کنند. آیینه ،هر روز خواب خدا را می بیند. از او می پرسم چرا باید این همه دلتنگ شد. دیگر تا به کی صبوری؟ و او پاسخی نمی دهد. من هم مسیر دقایق، سردرگم، در کوچه های غمدار که راه را از بیراه نمی دانند و بی قرار می دوند تا به نمی دانم کجا برسند. عقربه ها می دانند که دیگر برگشتی نخواهند داشت. زمین به حدیث تنهایی خود خو گرفته و من که بی فاصله با خود نشسته ام و جمعه ها را یکی یکی می شمارم، دست باد بالاتر از دستان من می وزد و برایت هر روز جمعه دست تکان می دهد و نامه های خط خورده ی مان را به پرواز در می آورد. واژگان پریشانی ام را برایت می نویسند و خبر دلواپسی ام را هر جمعه به تو می رسانند. زمین بی وزن تر از همیشه ما را در خود می فشارد و ما هر نفس تو را فریاد می زنیم.

ای موعود! زمین بی تو زانوانش را بر خاک می ساید و تو را می نوازد. ماه ها از پس ایام می روند و هر ماه غریبانه تر می آید.

کی می آیی؟ از نزدیک ترین مسیر، خود را به جهان بر براد رفته ی ما برسان.

ای موعود! سرنوشت جمعه ها را تا کی غمگین ببینیم؟ ما هر روز رویاهای مان را می بینیم و سکوت را که پرده نشین شده در فریادهای بی حوصله حبس می کنیم. با آمدنت دل را چراغانی خواهیم کرد و نبض زمان دوباره زاده خواهد شد.