مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

پشت شب شکست             

   درمیان کوچه ها یا حسین، یا حسین             کودکی با گچ سفید                مرگ را نوشت « زندگی»       

  یک نفر با عروج دست داد

یک نفر قلب خویش را                           مثل یک گل محمدی               به انقلاب هدیه کرد       

        یک نفر، دست او قلم شده!                خون خویش را، شعار می نوشت

یک نفر، دل شهید خویش را       به سید شهید های عشق می سپرد              از شقاوت تفنگ ها          

    از هجوم سربی فشنگ ها          لاله لاله، پیر و کودک و جوان شهید می شدند

با دو بال نقره ای، در مسیر آفتاب         ناپدید می شدند   روزهای سرخ انقلاب      

   در میان خون و آتش و عروج می گذشت

سرخ سرخ، از میان کوچه های خون                   کوچه های وسعت خطر، بهمن آمد از سفر، غرق نور      

           یک سوار سرخ و سبز

یک سوار آشنا به نام:« فجر انقلاب»       از تبار آفتاب-                     از تمام کوچه های خون گذشت             به مرز شب رسید         

     از کرانه تا کران، سحر دمید

پشت شب شکست    شب به خاک تیره عدم نشست         ظلم، مثل کاغذی مچاله شد             

   به آتش عدم، حواله شد       

    لحظه ها، لحظه های پرشکوفه قشنگ شد

لحظه ها، لحظه های رویش گل محمدی     میان لوله تفنگ شد   لحظه ها، لحظه های نقل و خنده و سرور          

   لحظه های یا کریم و یا غفور  لحظه های آسمانی دعا

لحظه های « پله پله تاخدا»

روزبه فروتن پی

سیره قرآنی امام باقر علیه السلام

یکی از شرایط خواندن قرآن این است که آن را در هر جایی نباید خواند؛ زیرا ممکن است این کار در شرایطی ، بی احترامی به قرآن محسوب شود. به عنوان مثال ، ممکن است خواندن قرآن در حضور شخصی که شایستگی ندارد، سبب تأیید آن شخص بشود. آن ها که ستم کردن به مردم پیشه شان است و برای ارزش های الهی، احترامی قائل نمی شوند، از دیدگاه اسلام افرادی غیر قابل احترام به حساب می آیند؛ از این رو، همکاری کردن با آن ها و حتی سکوت کردن در مقابل حق کشی های آن ها محکوم است. بر این اساس، اگر کسی در حضور یا مجلس چنین کسانی قرآن بخواند تا پولی به دست آورد، نه تنها چنین قرائتی، پاداشی نزد پرودگار ندارد؛ بلکه این قاری، مورد لعن و نفرین نیز واقع می گردد. امام باقر علیه السلام در این باره فرموده اند:« هر کسی نزد پیشوای ستمگر برود و به قصد رسیدن به مال دنیا، برای او قرآن بخواند، در ازای هر حرفی که می خواند، ده نفرین می شود و شنونده، برای هر حرفی یک نفرین».1

به خاطر سبک ویژه قرآن، فهمیدن و درک معانی نهفته بسیاری از آیات، بلکه استفاده مناسب از عبارت های به ظاهر روشن، نیاز به آشنایی با دانش ومعارف ویژه ای دارد. بر این اساس، تفسیر قرآن از سوی هر کسی که آشنایی اندکی با زبان و ادبیات عرب دارد، ساخته نیست؛ زیرا تفسیر، تنها دریافتن و روشن کردن معانی الفاظ نیست؛ بلکه هدف اساسی در تفسیر، رسیدن به مغز و تبیین معانی نهفته و غیر روشن آیه های قرآن است. روشن است که این کار در توان همه افراد نیست؛ از این رو، یکی از هشدارهای مهم اولیای الهی در زمینه برخورد با قرآن، این بوده است که مبادا افراد در اثر بی توجهی، به تفسیر شخصی از کتاب الهی بپردازند تا خدای ناکرده، علاوه بر رقم زدن سرنوشت بد برای خود، چه بسا موجب گمراهی عده بسیاری از مردم شوند! نقل کرده اند امام باقر علیه السلام به قناده بن دعامه فرمود:« ای قناده! تو فقیه بصریان هستی؟» عرض کرد:« مردم این گونه خیال می کنند. حضرت علیه السلام فرمود:« شنیده ام که تفسیر قرآن می گویی».

عرض کرد: آری !… حضرت علیه السلام فرمود:« … قرآن را کسی می تواند بشناسد که مخاطب آن بوده باشد».2 همچنین فرموده اند:«.. چیزی دورتر از تفسیر حقیقی قرآن، نسبت به خرد و اندیشه مردم نیست؛ زیرا چه بسا یک آیه قرآن، آغازش درباره چیزی است، اما پایان همان آیه، درباره چیز دیگری است. در هر حال، آیات قرآن کریم مجموعه گفتاری به هم پیوسته است که به شکل ها و معانی گوناگون حمل می شود.3

——————————————-

1. شیخ طوسی، الاختصاص، ص262.

2. شیخ کلینی، اصول کافی، ج8، ص 311.

3. مجلسی، بحارالانوار، ج92،ص95.

خاطره ی امام خامنه ای از دهه ی فجر 57

… گفتیم که امام، دو سه روز دیگر یا مثلاً فردا وارد تهران می شوند و ما آمادگی لازم را نداریم. بیاییم  سازماندهی کنیم که وقتی ایشان آمدند و مراجعات زیاد شد و کارها از همه طرف به این جا راجاع گردید، معطل نمانیم. صحبت دولت هم در میان نبود. ما عضو شورای انقلاب بودیم و بعضی هم در آن وقت، این موضوع را نمی دانستند و حتی بعضی از رفقا- مثل مرحوم ربانی شیرازی یا مرحوم ربانی املشی- نمی دانستند که ما چند نفر، عضو شورای انقلاب هم هستیم. ما با هم  کار می کردیم و صحبت دولت هم در میان نبود؛ صحبت همان بیت امام بود که وقتی ایشان وارد می شوند، مسؤولیت هایی پیش خواهد آمد. گفتیم بنشینیم برای این موضوع، یک سازماندهی بکنیم. ساعتی را در عصر یک روز معین کردیم و رفتیم در اطاقی نشستیم ، صحبت از تقسیم مسؤولیت ها شدو در آن جا گفتیم که مسؤولیت من این باشد که چای بدهم! همه تعجب کردند. یعنی چه؟ گفتم: بله، من چای درست کردن را خوب بلدم. با گفتن این پیشنهاد، جلسه حالی پیدا کرد. می شود آدم بگوید که مثلاً قسمت دفتر مراجعات به عهده ی من باشد . تنافس و تعارضی که نیست. ما می خواهیم این مجموعه را با همدیگر اداره کنیم؛ هر جایش  هم که قرار گرفتیم، اگر توانستیم کار آن جا را انجام بدهیم، خوب است.

این، روحیه ی من بوده است. البته ، آن حرفی که در آن جا زدم، می دانستم که کسی من را برای چای ریختن معین نخواهد کردو نمی گذارند که من در آن جا بنشینم و چای بریزم؛ اما واقعاً اگر کار به این جا می رسید که بگویند درست کردن چای به عهده ی شماست، می رفتم عبایم ر اکنار می گذاشتم. و آستینهایم را بالا می زدم و چای درست می کردم. این پیشنهاد، نه تنها برای این بود که چیزی گفته  باشم؛ واقعاً برای این کار آماده بودم.1

——————————————

1. بیانات امام خامنه ای در مراسم تودیع کارکنان نهاد ریاست جمهوری 1368/5/18

ولایت فقیه از اصول مورد تاکید همه ی علما

ولایتی که برای پیغمبر اکرم(ص) و ائمه(ع) می باشد، برای فقیه هم ثابت است. در این مطلب هیچ شکی نیست، مگر موردی دلیل بر خلاف باشد، و البته ما هم آن مورد را خارج میکنیم. همان طور که قبلاً عرض کردم ، موضوع ولایت فقیه چیز تاره ای نیست که ما آورده باشیم؛ بلکه این مسأله از اول مورد بحث بوده است. حکم مرحوم میرزای شیرازی در حرمت تنباکو چون حکم حکومتی بود، برای فقیه دیگر هم واجب الاتباع بود. و همه علمای بزرگ ایران- جز چند نفر - از این حکم متابعت کردند.1 حکم قضاوتی نبود که بین چند نفر سر موضوعی اختلاف شده باشد، و ایشان روی تشخیص خود قضاوت کرده باشند. روی مصالح مسلمین و به عنوان ثانوی این حکم حکومتی را صادر فرمودند. و تا عنوان وجود داشت، این حکم نیز بود و با رفتن عنوان حکم هم برداشته شد.

مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی که حکم جهاد دادند البته اسم آن دفاع بود- و همه علما تبعیت کردند، برای این است که حکم حکومتی بود. به طوری که نقل کردند، مرحوم کاشف الغطاء نیز بسیاری از این مطالب را فرموده اند، عرض کردم که از متأخرین، مرحوم نراقی، همه شئون رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم را برای فقها ثابت می دانند. و مرحوم آقای نایینی نیز می فرمایند که این مطلب از مقبوله عمر بن حنظله استفاده می شود.2 در هر حال طرح این بحث تازگی ندارد؛ و ما فقط موضوع را بیشتر مورد بررسی قرار دادیم، و شعب حکومت را ذکر کرده و در دسترس آقایان گذاشتیم تا مسأله روشنتر گردد. و تبعاً لأمر ا… تعالی فی کتابه و لسان نبیه (ص) کمی از مطالب مورد احتیاج روز را نیز بیان کردیم؛ و گرنه مطلب همان است که بسیاری فهمیده اند.

ما اصل موضوع را طرح کردیم. و لازم است نسل حاضر و نسل آینده در اطراف آن بحث و فکر نمایند، و راه به دست آوردن آن را پیدا کنند. سستی، سردی، و یأس را از خود دور نمایند. و ان شاءالله تعالی کیفیت تشکیل و سایر متفرعات ان را با مشورت و تبادل نظر به دست بیاورند؛ و کارهای حکومت اسلامی را به دست کارشناسان امین و خردمندان معتقد بسپارند، و د ست خائن را از حکومت، وطن و بیت المال مسلمین قطع کنند و مطمئن باشند که خداوند توانا با آنهاست.

—————————————————————-

1. تاریخ بیداری ایرانیان؛ ناظم الاسلام کرمانی، ج1، ص14.

2. منیه الطالب فی حاشیه المکاسب، ج2، ص 327.

کتاب ولایت فقیه امام خمینی( ره) ص 124و 125.