مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

كربلا و عاشورا، منظومه ي ايمان، پاكي و پاكبازي است. در اين منظومه ستارگاني درخشيدند كه تا ابديت به مسافران جاده ي حقيقت، گرمي و روشني مي بخشند و مي آموزند.

اي ياوران نستوه و عاشق، در عطش و شماتت و شقاوت ايستادند و بي نشان از ترس، تزلزل، ترديد و توجيه، خون رگ هايشان را به آبياري درخت فضيلت و عدالت گشودند.

اين ياوران به امام خويش گفتند: انا علي نيّاتنا و بصائرنا، ما با انگيزه هاي پاك و بصيرت هاي تابناك، جان به رزمگاه آورده ايم و امام عاشورا در توصيفشان فرمود: به خدا سوگند آنان را از خود راندم و آزمودم و آنان را صخره هاي ستبر و نفوذناپذير كوهستان و شيفتگان به شهادت يافتم، آن سان كه كودك شيرخوار شيفته و دل بسته ي آغوش مادر و نوشيدن شير اوست( فرهنگ جامع سخنان امام حسين، ترجمه علي مؤيدي ، صص 456-457).