مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

به نام خدا
تو صاحب زماني اي صاحب زمان
پادشاه دوراني اي صاحب زمان
من نيستم آنكه تو خواهي امّا
تو هستي آنچه را كه من خواهم اي صاحب زمان
دلم غريبه است به سان كويت
كاش مي شد روزي بنشينم روبه رويت
دلم پريشان است و چشم هايم گريان
بگو كي و كجا آيم به سويت
خاكيم به مثال جاده هاي پرپيچ و خم بي رهگذر
آيا تو گنه كاري مثل من را نشان مي دهي رويت
مي خواهم من نگاه كنم تو نه
تو نه چون من سياه رويم
كاش بداني دلم هواي تو كرده
پس چرا نيست نشاني از رويت
اي صاحب زمان…
تقديم به امام زمانم
( دل نوشته: ام كلثوم شبستاني طلبه سطح دو مدرسه علميه قدسيه بهشهر)