مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

ستایش خدا هنگام پوشیدن لباس نو

رسول اعظم صلی الله علیه و آله و سلم هر گاه لباس جدیدی می پوشید، بر می خاست و قبل از آن که از منزل خارج شود، می فرمود:« اللهم بک استَترتُ وَ إلیک تَوجهتُ وبک اعتصمتُ و علیکَ توَکلتُ، اللهمَّ أنتَ ثقتی و أنت رجایی؛ اللهم اکفنی ما أهمنی و مالا أهتم به و ما أنتَ أعلمُ به منیّ، عَزَّ جاروک وَجَلَّ ثناؤکَ ولا ألهَ غیرُکَ، اللهمَّ زَودنی التقوی واغفرلی ذنبی و وجهََّنی لِلخیر حیثُ مَا توَجَّتُ؛ خدایا! به واسطه تو خود را پوشاندم و به سوی تو، توجه می نمایم و به ریسمان تو چنگ می زنم و بر تو، توکل نمودم، با رخدایا! تو مورد اعتماد من و امید من هستی، خدایا! مهمات مرا کفایت فرما و به آنچه اهمیت نمی دهی و به آن چه که تو داناتر هستی، مرا حمایت فرما، هم جواری با تو عزیز و ثنای تو جلیل باد، جز تو خدایی نیست، بار خدایا! تقوا را توشه ی راه من قرار ده و گناهم را بیامرز و رو به هر سو می کنم، مراخیر و خوبی متوجه ساز».1

و نیز می فرمود:« الحمدلله الّذی کَسانی ما یُورای عَورتی و أتَجَمَّلُ به فی الناس؛ حمدو ستایش مخصوص خداوندی است که ما را با چیزی که خود را با آن بپوشانم، پوشانید، تا با آن در بین مردم آراسته گردم».2

——————————————

1. مکارم الاخلاق، ص36.

2. کشف الغمه، ج1، ص164.