مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

بر مأخذنه نام تو

نامت خدای خاک قلمداد می شود

بی تو کیان هستی بر باد می شود

ما را طفیلیان تو آورد کردگار

بااین بهانه ظاهرمان شاد می شود

نامت قرین نام خدا، قرن های قرن

بر بام های مأذنه فریاد می شود

ای نور چشم های خداوند تا هنوز

هر جا حدیث عصمت تویاد می شود

از رهگذار خسته تاریخ سنگ سنگ

نفرین نصیب قامت الحاد می شود

دیری است آیه های تو ای وحی آفرین

ناگفته های عرصه بیداد می شود

تنها مگر به مقدم موعود نسل تو

پاییزمان بهار خدا داد می شود

آه ای رسول! غربت ما را شفیع باش

آیا زمین دو مرتبه آباد می شود؟

سودابه مهیجی