مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

والدین و دینداری فرزندان

1. والدین باید فرزندان خود را امانت به حساب آورند و در جهت خداگرایی هدایت کنند. اغلب پدر و مادرها گمان می کنند وظیفه ی آنان در حد سیر کردن شکم فرزندان و پوشش تن و حفظ آنها از سرما و گرماست. دیگر نه مسئولیت اعتقادی دارند، نه اخلاقی. زندگی آنان در حد زندگی مرغ و جوجه است که لانه ای آباد و شکمی آبادتر دارند.

2. فرزندان آن چه را می بینند  می پذیرند، نه آن چه پدر و مادر می  گویند.

3. مناسب است والدین در گفت و گوهای خانوادگی، داستان های تربیتی و مذهبی مطرح کنند.

4. والدین عقاید خویش را منطبق بر رضای خداوند عنوان نمایند، نه بر سلیقه شخصی.

5.والدین باید به مسائل مذهبی کودکان اهمیت بدهند و آنها را از نظر مذهبی واکسینه کنند. همچون واکسنی که برای حفظ اطفال از بیماری های مختلفی چون: وبا، آبله، فلج، و … به کودک می دهند.

6. توصیه و سفارش های دینی و اخلاقی پدر و مادر بسیار سازنده است که از سنت های معصومان علیه السلام و بزرگان دین بوده است که با واژه های « یا بنی، فرزندم» آمده است مانند نامه ی 31 نهج البلاغه یا سفارش های لقمان به فرزندش در قرآن و یا سفارش های سید بن طاووس به فرزندش در کتاب مستقلی به نام کشف المحجه.

7. لازم است والدین کودکان خود را به مجالس و محافل مذهبی ببرند.

8. بر والدین است کودکان خود را به نمازهای جمعه و جماعت ببرند تا آنها بتوانند صحنه های نماز را از نزدیک ببینند.

9. در پرورش مذهبی رعایت اعتدال یک اصل اساسی است. هرگز نباید تکلیف برای کودک سخت باشد. اگر کودک را با خود به مسجد می برید نباید طول بدهید. پرورش دینی و مذهبی کودکان باید بدون اجبار و تحمیل باشد.

10. والدین باید مسائل دینی را غیر مستقیم بگویند، زیرا خطابه های لفظی فراوان، کارساز نیست، حتی اگر با منطق و استدلال همراه باشد.

11. برای این که فرزندان مذهبی بار بیایند، باید والدین وظایف دینی خود را صادقانه و جدی انجام دهند.

12. بهترین زمان برای آموزش مذهبی به کودکان هنگام اعیاد، سوگورای ها، مناسبت های مذهبی است. در این اوقات ذهن کودک آمادگی دریافت مسائل مذهبی را بیشتر دارد.

13. پدید آوردن صحنه ها و فضاهایی که تدریجاً کودکان به مسائل مذهبی گرایش پیدا کنند، مانند: بردن کودکان به زیارت گاه ها، دیدار با شخصیت های مذهبی و معاشرت با خانواده های مذهبی .

14. تلاوت قرآن در حضور فرزندان بعد از انجام فرایض دینی، نقش زیادی درگرایش مذهبی کودکان دارد.

15. رفت و آمد با خانواده های مذهبی، در روحیات مذهبی کودکان مؤثر است.