مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

مناجات و شناخت احتیاجات روحی فرزندان

پرودگارا! به من و همسرم توفیق ده تا باعث رشد همه جانبه فرزندانمان شویم!

خدایا! ما می دانیم که رفتار فرزندانمان نتیجه معلومات و اظهاراتشان است و ما می توانیم، رفتارشان را اصلاح کنیم تا به عمق اعمالی که می خواهند، دست پیدا کنند؛ پس، تو خود ما را در این راه یاری فرما!

ای خدای مهربان! کودک ما، به مراقبت بیشتری نیاز دارد تا زمانی که شیرخواره و کوچک است؛ پس، به ما توفیق بده که سلامتی روحی و جسمی فرزندمان را تأمین کرده و به وظایف خطیرمان عمل کنیم و به من و همسرم توفیق ده تا احتیاجات فرزندانمان را رفع کرده و محیط منزل را سرشار از آرامش گردانیم!

پرودگارا! نبوغ؛ مرحله مهمی در زندگی فرزندان است. به من و همسرم توفیق ده تا در این روز، آنان را به سمت حرکت، شناخت، تحولات و مسؤولیت های خاص این مرحله هدایت کنیم!

اخلاق و مساحت گردو

در تاریخ آمده است: ابوعلی سینا، هنوز به سن بیست سالگی نرسیده بود که به علوم زمان خود تسلط پیدا کرد و در علوم الاهی، طبیعی و ریاضی سرآمد عصر شد. روزی، ایشان که تازه جوانی بیش نبود، به مجلس درس ابوعلی بن مسکویه، دانشمند معروف زمان خود رفت. با کمال غرور، گردویی را در برابر ابن مسکویه انداخت و گفت: مساحت سطح این را تعیین کن! ابن مسکویه که از برخورد این جوان تعجب کرده بود، جزوه هایی از کتاب خود را که در علم اخلاق نوشته بود، به ابوعلی سینا داد و گفت: تو به اصلاح اخلاق خود محتاج تری تا به تعیین مساحت سطح این گردو!!! ابوعلی سینا از این گفتار شرمسار شد واین جمله، راهنمایی اخلاقی او در همه عمر قرار گرفت.1

———————–

1. داستان راستان شهید مطهری قدس سره

برادر دلسوز

دو برادر بودند، یکی از آنها مؤمن بود و دیگری در گناهان زود پایش می لغزید و گرفتار می شد. شخصی به برادر مؤمن گفت: برادر تو از راه پرهیزگاری و پارسایی منحرف و مرتکب گناهی شده است، چرا رابطه ات را را با او قطع نمی کنی؟ برادر مؤمن که مشغول عبادت بود رو به آن شخص کرد و گفت: برادرم امروز که گرفتار او را تنها بگذارم، تمام تلاشم را می کنم تا دستش را بگیرم و با مهربانی و دلسوزانه او را از دوزخ نجات دهم.( کیمیای سعادت)

رعایت حق فامیلی

ماه رجب بود و « علی بن جعفر» برادر امام کاظم علیه السلام به مکه رفته بود تا حج عمره به جای آورد. برادرزاده ی امام کاظم علیه السلام که « محمد بن اسماعیل» نام داشت نزد علی بن جعفر آمد و گفت:« عموجان! من خیال رفتن به بغداد را دارم و دلم می خواهد با عمویم موسی بن جعفر خداحافظی کنم و دوست دارم تو نیز همراه من باشی». علی بن جعفر پذیرفت و به اتفاق به دیدن امام کاظم علیه السلام رفتند. اندکی از مغرب گذشته بود. در زدند. امام درب منزل را گشود و با برادر خود سلام و احوالپرسی کرد. علی بن جعفر خم شد و دست امام را بوسید و گفت:« برادر زاده ی شما محمد بن اسماعیل از راه دوری آمده و می خواهد به بغداد برود اکنون آمده تا با شما خداحافظی کند». امام فرمود:« اکنون کجاست؟»محمد برای رعایت ادب در گوشه ی تاریکی از کوچه ایستاده بود.

علی بن جعفر او را صدا زد. محمد نزدیک آمد و دست و پیشانی امام را بوسید و گفت: « فدایت شوم ، مرا پندی دهید». امام فرمود:« به تو سفارش می کنم در مورد ریختنم خون من از خدا بترسی» محمد تعجب کرد و عرض کرد: « مولای من! هر کس به شما بدی کند، خدای شر او را به خودش برگرداند».او به بدخواهان امام نفرین کرد و دوباره همان جمله را گفت و او نیز همان پاسخ را داد. برای بار سوم نیز این قضیه به همین شکل تکرا رشد. محمد به کناری رفت و امام به علی بن جعفر فرمود:« تو همین جا بمان» سپس به داخل خانه رفت و کیسه ای صد دیناری به او داد و فرمود:« این را به محمد بده و بگو آن را در سفر همراه داشته باشد». علی کیسه را ستاند و بیرون آمد. ولی امام دوباره پیش از بیرون رفتن او را صدا زده و صد دینار دیگر به او داد و فرمود:ـ« این کیسه را هم به او بده». به امام گفت:« قربانت شوم! اگر به آنچه به او فرمودی از او می ترسی پس چرا او را در آن سفر یاری می کنید؟»

امام که می دانست محمد بن اسماعیل نزد هارون الرشید خواهد رفت و سخن چینی خواهد کرد، گفت:« اگر من به او بپیوندم، اما او حق خویشی را ادا نکندو از من ببرد، خدا عمرش را کوتاه خواهد کرد». سپس کیسه بزرگی که سه هزار درهم در آن بود آورد و فرمود و فرمود که این کیسه را هم به او بدهد.

علی خداحافظی کرد. در راه بازگشت کیسه ی صد دیناری را به او داد و گفت که آن را امام داده است. او بسیار خوشحال شد و امام را دعا کرد. کیسه ی دوم و سوم را هم به او داد و شادمانی او بیشتر گردید و امام را فراوان دعا نمود. او با علی بن جعفر خداحافظی کرد و به بغداد رفت. پس از مدتی درنگ در بغداد سرانجام فریب خورد و نزد هارون الرشید بدگویی امام را کرد و حتی هارون الرشید را امیرالمؤمنین نامید. هارون الرشید از خوش خدمتی محمد بن اسماعیل خرسند شد و صد هزار درهم برای او فرستاد. ولی پرودگار او را به بیماری سختی دچار کرد و در نتیجه آن بیماری او را هلاک گردانید و نتوانست از هدیه هارون الرشید بهره مند شود.1

———————————-

1. اصول کافی، ج2، ص458.

اخلاق ویلچرنشین شده

مرد جوان همراه با یک ویلچر که پیرزنی روی آن نشسته بود، از حیاط حرم بیرون آمدند. جلوی درب خروجی جوان ویلچر را برگرداند و هر دو سلام دادند و از حرم بیرون آمدند. جلوی آب میوه فروشی مرد به پیرزن گفت: « خاله جان! برات آبمیوه بگیرم؟» بعد از تعارف های خاله و خوردن آب میوه به سمت ماشین رفتند و بعد از جابه جایی خاله در ماشین، ویلچر را به پشت ماشین منتقل کرد و به راننده گفت:« لطفا ما را به گلزار شهدا ببر» بعد از زیارت به خانه ی خاله بر گشتند در این راه چند بار تلفن همراه جوان زنگ زد و او جواب نمی داد. خاله گفت: «کیه خاله؟ جوابش را نمی دهی؟» جوان با خونسردی گفت: « مادرمه! چند وقت ازش خبر ندارم، باهاش قهرم و نمی خوام جوابش را بدم!»