مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

به خدایت توکل کن

در هر کاری که می خواهد انجام دهد، به خدا توکل می کند؛ آنچنان که گویی هیچ کس دیگری در عالم ندارد، نه دوستی و نه آشنایی، نه خانواده ای و اقوامی که کمکش کنند، دستش را به یاری بگیرند؛ اگر جایی درمانده شد، به کمکش بشتابند… وقتی همین ها را از او می پرسم، لبخندی بر لبانش نقش می بنندد و می گوید: جوان! همین دوست و آشناها، خانواده و اقوام … هم بخواهند کمکی به من کنند، باید خدا کمکشان کند! می بینم راست می گوید؛ درست که دوست و آشنا و خانواده و اقوام هستند ، اما مگر نه اینکه همه شان بنده های خدا هستند؛ مگر نه اینکه خودشان محتاج کمک خدایند؛ مگر نه اینکه خدا نخواهد، نمی توانند قدم از قدمی بردارند؛ پس الهی به امید خودت و نه بنده هایت … که هر که به دنیا رو کرد خداوند او را به همان واگذارد …( کنز العمال، ح5693) پس هیچ مخلوقی نیست که به غیر خدا پناه برد، مگر اینکه دستش از اسباب و ریسمان آسمان ها و زمین کوتاه می شود و اگر از خدا بخواهد، عطایش نکند و اگر او را بخواند، جوابی نگیرد… (امالی طوسی، ص585) به خاطرت بسپار که توانگری و عزت در دل مؤمن می گردند و هر گاه به نقطه ای که در آن توکل است، رسیدند؛ آنجا اقامت می گزینند.( بحارالانوار، ج78، ص186) و هر که به خدا توکل کند، دشواری ها بر او آسان می شود و اسباب برایش فراهم می گردد…( غررالحکم، ح9028).

امیدت را از همه خلایق بِبُر و به خدایت توکل کن که هیچ توکل کننده ای گرفتار رنج و زحمت نمی شود.( غررالحکم، ح7451) و حقیقت یقین، در توکل است…( همان، ح6484) ریسمان الهی را چنگ بزن و دلت را به او بسپار و به او اعتماد کن که توکل ، بهترین تکیه گاه است و دژ حکمت…( همان، ح492).

در همه کارهایت واقعاً به خدا توکل کن… وظیفه خودت را با اعتماد به خدا انجام بده؛ آن وقت ببین چطور دست خدا به همراهت می آید…« فَإِنّ اللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ؛ خدا غالب و قاهر است(انفال/ 49) اگر بخواهد هیچ قدرتی در مقابل او نیست و حکیم است و کارهایش حکیمانه و بر اساس مصلحت و بی جهت کسی را تأیید نمی کند و همیشه بخوان« وَ مَن یَتّقِ اللهَ یَجعل لَهُ مَخرجاًَ؛ وَ یَرزُقهُ مِن حَیثُ لا یَحتَسِبُ وَ مَن یَتوَکل عَلیَ اللهِ فَهُوَ حَسبُهُ إِنّ اللهَ بالغُ أمرِهِ قَد جَعَلَ الله لِکُلّ شَی ءٍ قَدرً».(طاق/ 2و 3).