مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

دنیا، دورترین و پست ترین منزلگاه انسان

21 خرداد 1391 توسط مظلومی

دنیا ، دورترین و پست ترین منزلگاه انسان

انسان در عالم دنیا که آخرین و دورترین منزلگاه مسافرت او در سیر نزول است و چند صباحی برای برداشتن توشه در دنیا اقامت نموده، و از این جهت مرتبه  ی وجودی نازل دارد که به حدود مادی و زمانی و مکانی محدود است و با امور زیادی از آن دست به گریبان است لکن در مسیر صعود به جهت اراده و اختیاری که در نحوه ی عملکرد و جهت گیری های روحی خویش دارد می تواند با انتخاب خود مرتبه وجودی خویشتن را تغییر داده و به مراتب عالی وجود و عالم نور و حضور، راه یابد و یا با سوء تدبیر و کوته اندیشی، مرتبه وجودی خود را به مراتب پست تنزل داده و به لوازم و توابعش گرفتار شود. نمونه روشن این گونه انتخاب ها را در صحرای کربلا به وضوح می توان مشاهده نمود شخصیت هایی مانند حرّ، که در یک شب با انتخاب صحیح و دوراندیشانه خود را از حضیض ذلت به اوج عزت و افتخار ابدی نایل ساخت و در مقابل دنیازدگانی چون عمر سعد با اختیار خویشتن مراتب عالی وجود را از دست داده و در پست ترین درجات یعنی اسفل السافلین قرار گرفت.( جلوه های لاهوتی، ج3، ص 112).

مطلب قبلی
مطلب بعدی
 1 نظر

موضوعات: مذهبی لینک ثابت

نظر از: موسسه آموزش عالی حوزوی معصومیه (خواهران) [عضو] 

استاد سیدعلی‌اکبر حسینی:
زن و شوهری منزل ما آمده بودند و اختلاف داشتند. خانم ادعا می‌کرد که این آقا هر شب که به خانه می‌آید، سه، چهار تا هوو برای من می‌آورد. گفتم: چه طور، این هوو کیست؟! گفت: روزنامه! این آقا وارد می‌شود،‌ من می‌گویم: سلام،‌ بچه‌ها می‌گویند: سلام، این آقا روی روزنامه می‌افتد. پسرش می‌آید از او سؤال کند، می‌گوید: گوشم با تو است بگو، اما چشم و دلش به روزنامه است…
انس مرد به خانواده، هم باید با دل باشد، هم با چشم و هم با گوش. این‌که بگوید: گوشم با تو است، اما دلم با این روزنامه و اخبار است آن‌وقت، روزنامه هووی خانم و خانواده می‌شود.
فرزندان و پدر و مادر همه نیاز دارند تا به یکدیگر توجه عمیق قلبی داشته باشند که آن لبخند و نگاه ظاهری از آن توجه قلبی برخاسته باشد. این توجه با گفت‌وگو آغاز می‌شود. شما وقتی نماز امام زمان(عج) می‌خوانید، «ایاک‌نعبدو ایاک‌نستعین» را تکرار می‌کنید، این ذکر کم‌کم موجب انس و الفت با پروردگار متعال می‌شود.
یکی از موانع انس، همین ابزارهایی است که ما را از هم جدا می‌کند. گاهی ما در خانه هستیم، اما به جای این‌که روبه‌روی هم بنشینیم، همه رو به تلویزیون هستیم. غذا را خانم تهیه کرده‌اند، به جای این‌که شما از غذاهای خوشمزه او تعریف کنید و شکر خدا کنید، غذا را می‌جویید و نگاهتان به تلویزیون است. لذت ارتباط برقرار نمی‌شود. «ما جعل‌الله لرجل من قلبین فی جوفه؛ خدا دو تا دل به یک آدم نداده است.» اگر دلت آن‌جا است، این‌جا نیست و این موجب گسستگی دل‌ها می‌شود، و گسستگی دل‌ها گسستگی روش‌ها را پیش می‌آورد و روش‌ها وقتی متفاوت شد، اختلاف ایجاد می‌شود و بر عکس، وقتی در دل‌ها پیوستگی ایجاد شد، اعتماد، هم‌سویی و هم‌گرایی ایجاد می‌شود.

1391/03/21 @ 11:41


فرم در حال بارگذاری ...