دنیا، دورترین و پست ترین منزلگاه انسان
دنیا ، دورترین و پست ترین منزلگاه انسان
انسان در عالم دنیا که آخرین و دورترین منزلگاه مسافرت او در سیر نزول است و چند صباحی برای برداشتن توشه در دنیا اقامت نموده، و از این جهت مرتبه ی وجودی نازل دارد که به حدود مادی و زمانی و مکانی محدود است و با امور زیادی از آن دست به گریبان است لکن در مسیر صعود به جهت اراده و اختیاری که در نحوه ی عملکرد و جهت گیری های روحی خویش دارد می تواند با انتخاب خود مرتبه وجودی خویشتن را تغییر داده و به مراتب عالی وجود و عالم نور و حضور، راه یابد و یا با سوء تدبیر و کوته اندیشی، مرتبه وجودی خود را به مراتب پست تنزل داده و به لوازم و توابعش گرفتار شود. نمونه روشن این گونه انتخاب ها را در صحرای کربلا به وضوح می توان مشاهده نمود شخصیت هایی مانند حرّ، که در یک شب با انتخاب صحیح و دوراندیشانه خود را از حضیض ذلت به اوج عزت و افتخار ابدی نایل ساخت و در مقابل دنیازدگانی چون عمر سعد با اختیار خویشتن مراتب عالی وجود را از دست داده و در پست ترین درجات یعنی اسفل السافلین قرار گرفت.( جلوه های لاهوتی، ج3، ص 112).