مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

وصيت نامه اي كه علي عليه السلام آن را در بالاي سر فاطمه سلام الله عليها به هنگام شهادتش پيدا نمود

« به نام خدواند بخشنده و مهربان، بدين وسيله فاطمه سلام الله عليها دختر رسول خدا صلي الله وصيت مي كند. او وصيّت مي كند در حالي كه شهادت مي دهد خدايي جز معبود يگانه نمي باشد و محمّد صلي الله عليه و آله وسلم بنده و فرستاده ي خداوند است و همانا بهشت و جهّنم حق هستند و ساعت موعود و روز قيامت حتمي بوده و شكي در آن نيست و همانا خداوند متعال همه ي مردگان را دوباره زنده خواهد ساخت.

اي علي، من فاطمه دختر محمد صلي الله عليه و آله و سلم هستم، كه خداوند متعال مرا در دنيا و آخرت به تو تزويج فرموده است و تو از هر كسي نسبت به من سزاوارتري! پس خودت مرا شبانه حنوط كرده و غسل و كفن كن و بعد از آنكه برايم نماز خواندي ، شبانه مرا دفن كن و به هيچ كس خبر نده.

من تو را به خداوند متعال مي سپارم و اما بر فرزندانم تا روز قيامت از جانب من سلام برسان». ( كلمات الامام الحسين، ص114. اللمه البيضاء ، ص 878. بحارالانوار ،ج42، ص214. صحيفه فاطميه ، احمدي،136-138)

رسالت حضرت زینب(سلام الله علیها) بعد از واقعه عاشورا
در پی واقعه دردناک کربلا حضرت زینب(سلام الله علیها) مسئولیت سنگین را عهده دارد گردید. زیرا امام حسین(علیه السلام) پدید آورنده نهضت بود. ولی ادامه دهنده آن خواهرش حضرت زینب(علیه السلام) بود.
اندوه های دلخراش آن بانوی بزرگ مانعی بر سر راه ایشان برای رویارویی با دشواریها و ایفای رسالت بزرگش ایجاد نکرد. نهضت عاشورا با شهادت امام حسین(علیه السلام) به فرجام وهدف پایانی نرسید، بلکه هدایت و رهبری آن به دست با کفایت دختر علی (علیه السلام) بود.
حضرت زینب(علیه السلام) از جانب برادر این وظیفه را یافته و امام علی (علیه السلام) طی وصایای خود مسائل را به ایشان فرموده بود.
عصر عاشورا هنگامی که بانو زینب(سلام الله علیها) مشاهده کرد که امام حسین(علیه السلام) روی زمین افتاده و دشمنان جنایتکار اطراف پیکر مطهر وی را با هدف کشتن ایشان گرفته اند از خیمه بیرون آمد و پسر سعد را به عنوان سرزنش فرمود:
«یا بن سَعد! اَیقُتَلُ اَبوُعبدالله وَ انتَ تَنظُرُ اِلَیهِ؟»1 .« فرزند سعد! آیا ابوعبدالله کشته می شود و تو تماشا می کنی؟!».
او هیچ جوابی نداد و روی از حضرت زینب(سلام الله علیها) برگرداند. ولی ایشان تلاش کرد تا شاید از کشته شدن امام حسین(علیه السلام) جلوگیری نماید. از این رو خطاب به آن مزدوران نمود و گفت:« اَما فیکم مُسلِّم؟».« آیا در بین شما یک نفر مسلمان نیست؟
باز هیچ کس پاسخی نداد. زینب کبری(سلام الله علیها) فریاد برآورد:
« و ای برادرم! و ای سرورم! و ای اهل بیت! ای کاش آسمان بر زمین واژگون می شد! و ای کاش کوه ها خرد و پراکنده بر هامون می ریختند». 2
حضرت زینب(علیه السلام) با این جمله ها، مرحله دوم نهضت را شروع کرد. از این لحظه، وظیفه طاقت فرسا بر عهده او بود. از مردان دیگر کسی نمانده بود، و او بود و کودکان و زنان و امام بیمار غریب و تنها، ایشان برای رسالت عظمای خود به سوی امام حسین(علیه السلام) رهسپار میدان شد، بر بالین برادر رسید، پیشانی را به خون برادر رنگین کرد، سپس دست خود را به زیر پیکر مبارک خونین سیدالشهدا(علیه السلام) گرفت و به آسمان نگاه دوخت و فرمود:« خدایا! این قربانی را از ما بپذیر!». 3
حضرت زینب(سلام الله علیها) استوار همچون کوه، در کنار امام زین العابدین(علیه السلام) و بانوان و کودکان داغ دیده، و در جوار قتلگاه شهیدان، نظاره گر غارت شدن و سوختن خیمه ها بود، ایشان سپس شام غریبان شهدا را در بیابان، با زمزمه های دلخراش غزاداری، با اشک و ناله در سوگ عزیزان و پرستاری از یتیمان، و با نماز شب و نیایش با پرودگار به صبح رساند.

——————————————————

1. محمد هادی، مقتل ابی مخفف، ص252.
2. سید عبدالرزاق مقرم، مقتل الحسین، ص192.
3. سید کاظم ارفع، حضرت زینب(ع) سیره عملی اهل بیت(ع)، ص7.

نماز فاطمه سلام الله عليها
آن قدر ايستاده كه پايش متورم شده است.1 به هنگام عبادت، غرق در عظمت حق است؛ از اين رو خداوند، خود عهده دار خانه حبيبه مصطفي مي شود؛ فرشتگان را مي فرستد، تا گهواره فرزندش را حركت دهند.2
فرزندش امام صادق عليه السلام از نماز مادرش مي فرمايد كه: هر كس چهار ركعت نماز بگزارد(هر دو ركعت به يك سلام) و در هر ركعت (پس از سوره حمد) پنجاه بار سوره « قل هو الله احد» را بخواند، اين نماز، نماز فاطمه سلام الله عليها است.3
من صلي اربع ركعات فقرا في كل ركعه بخمسين مره« قل هو الله احد» كانت صلوه فاطمه سلام الله عليها
———————-
1. بحارالانوار، ج43، ص45.
2. همان، ص76.
3. من لا يحضر الفقيه ، ج1، ص564.

پيشينه يا زمينه سازي بعثت جهاني
ايجاد تحول روحي و فرهنگي و تغيير اعتقادات جامعه كارساز بسيار سخت است. و به سادگي تحقق نمي يابد. انسان به عقيده خويش حق يا باطل پاي بند است:« كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ؛ هر فرقه اي به باورهاي خويش پاي بند و به آن مسرور هستند».1 « َلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا ؛براي همگان جهت و مرامي است كه خداي سبحان به آن سو، سوق دهنده است».2 انسان نه تنها به باور خويش پاي بند است، بلكه در تكاپو است تا ديگران را نيز به مسكل خويش هماهنگ كند و پيرو خود گرداند؛ يهود و نصاري از تو هنگامي خشنود مي شوند كه دين آن ها را بپذيري.3
انبياء بزرگترين مسئوليت اجتماعي بشر را به عهده دارند. آنان معماران عقيدتي شدند كه بايد رسوبات و خرابه هاي باطل را ويران ساخته، انبار زيباي توحيد را در جان و انديشه انسان ها بنيان نهند.
معمولاً تصور مي شود كه پيامبران، آموزگاران الهي هستند كه براي تعليم و آموزش مردم برانگيخته شده اند. همان طور كه كودك در سير تحصيلي خود در دبستان و دبيرستان، دانشكده و دانشگاه از آموزگاران و دبيران و استادان مطالبي را فرا مي گيرد.
هم چنين ، مردم در مكتب انبياء مسائلي را فرا مي گيرند، و به موازات تعاليم پيامبران ، اخلاق و روش هاي اجتماعي آنان رو به تكامل مي گذرد.
ولي ما تصور مي كنيم كه پيامبران مربيان مردم اند، و شغل و وظيفه ي اساسي آنان تربيت مردم است نه تعليم آنان، و اساس شريعت آن ها سخن تازه و ارمغان نو نيست، و هرگاه براي فطرت انحرافي پيش نيامده بود، و پرده هاي جهل و ناداني ، روي آن سايه نيافكنده بود، خلاصه ي آيين الهي روشن مي گشت.
البته اساس اين سخن از پيشوايان بزرگ اسلام است. امير مؤمنان در نهج البلاعه درباره ي هدف پيامبران چنين مي فرمايد: از ميان اولاد آدم پيامبراني برگزيد و از آنان براي رساندن وحي و تبليغ رسالت عهد و پيمان گرفت. تا آن پيمان فطري را از مردم مطالبه كنند، و نعمت فراموش شده را يادآوري نمايند و به وسيله ي تبليغ بر آنان اتمام حجت بنمايند و گوهر هاي عقولي كه در خزائن فطرتشان پنهان مانده است استخراج كنند.4
فلسفه بعثت پيامبر خاتم از نگاه حضرت علي عليه السلام : تا اين كه خداي سبحان، براي وفاي به عهد خود و كامل گردانيدن دوران نبوت، حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم را مبعوث كرد، پيامبري كه از همه ي پيامبران پيمان پذيرش نبوت او را گرفته بود، نشانه هاي او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارك بود. در روزگاري كه مردم روي زمين داراي مذاهب پراكنده، خواسته هاي گوناگون و روش هاي متفاوت بودند عده اي خدا را به پديده ها تشبيه كرده و گروهي نام هاي ارزشمند خدا را انكار و به بت ها نسبت مي دادند و برخي به غير خدا اشاره ميكردند پس خداي سبحان، مردم را به وسيله ي محمد صلي الله عليه و‌آله و سلم از گمراهي نجات داد و هدايت كرد و از جهالت رهايي بخشيد. سپس ديدار خود را براي پيامبر برگزيد و آن چه نزد خود داشت براي او پسنديد و او را با كوچ دادن از دنيا گرامي داشت، از گرفتاري ها و مشكلات رهايي بخشيد و كريمانه قبض روح كرد.5
————————————————
1. روم/ 32.
2. بقره/48
3. بقره/120
4. نهج البلاغه، خطبه 1
5. نهج البلاغه، خطبه 1، ص 25.

فداها ابوها
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم طبق عادت هميشه پس از سفر به خانه ي فاطمه سلام الله عليها رفت اما بلافاصله با ناخرسندي از خانه ي فاطمه بيرون آمد و روي به مسجد نهاد و به منبر رفت. چون فاطمه با اين صحنه مواجه شد، پي برد كه پدرش از كار او ناراحت شده است. طولي نكشيد آنچه را تهيه كرده بود، به حضور رسول صلي الله عليه و آله و سلم خدا فرستاد و پيغام داد تا آن ها را در راه خدا به مصرف برساند. پيامبر از اين رفتار دخترش خرسند گشت و سه مرتبه فرمود:
فداها ابوها( پدرش فداي او باد) آنچه را بايد انجام بدهد به سامان آورد و اضافه كرد: دنيا براي محمد و آل محمد نيست ، دنيا ارزشي ندارد و اگر دنيا در پيشگاه خداي تعالي از اعتباري برخوردار بود و به قدر بال پشه اي ارزش داشت، خداوند اجازه نمي داد حتي يك كافر هم جرعه اي از آب دنيا بياشامد! سپس از منبر به زير آمد و به خانه ي فاطمه رفت و بر او سلام كرد و از رفتار او ابراز خرسندي كرد.( صواعق المحرقه، ابن حجر حيقي ، ص109)