مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

احسان و خدمت به خلق

ابن عباس می گوید: من در مسجدالحرام حضور امام حسن علیه السلام بودم و آن حضرت در مسجد اعتکاف داشت. روزی در حال طواف مردی از شیعیان به آن حضرت عرض کرد: « ای پسر پیغمبر! من قرض دارم و فلان مقدار بدهکارم، اگر ممکن است قرضم را ادا بفرمایید». حضرت فرمودند:« به خدای این کعبه من صبح کردم و چیزی ندارم» آن مرد گفت: « اگر ممکن است برای من وقت بگیرید. زیرا او مرا تهدید به حبس می کند. ابن عباس می گوید:« امام علیه السلام طواف خود را قطع کرد و با آن مرد روانه شد که حاجت او را برآورد. من عرض کردم:« ای پسر پیغمبر! مگر شما معتکف نیستید!» حضرت فرمود:« شنیدم از پدرم که می گفت شنیدم از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم که هرگاه کسی حاجت بنده ی با ایمان را برآورد، مثل آن است که نود هزار سال خدا راعبادت کرده باشد، آن عبادتی که روزها در روزه و شب ها در قیام باشد».( لئالی الاخبار، ص250)

از بزرگی ، علت سکوتش را پرسیدند: گفت:« از آن رو که هیچ گاه بر خاموشی خویش پشیمانی نخوردم و چه بسیار که از سخن گفتن پشیمان شدم».(کشکول شیخ بهایی، ص357)

حرص و آتش

در روستای ضروران در نزدیکی کشور یمن مردی نیکوکار زندگی میکرد که باغ ها و کشتزارهای گندم زیادی داشت و همیشه فصل برداشت یک دهم از محصولات را به مردم فقیر می بخشید. او همیشه پسرانش را نصیحت می کرد و می گفت شما را به خدا قسم می دهم که بعد از من به خاطر حرص و طمع از دادن یک دهم محصول به فقر دریغ نکنید تا خداوند به کار شما رونق و برکت دهد. پسران پس از مرگ پدرشان دور هم جمع شدند و تصمیم گرفتند که محصولات را شبانه جمع کنند تا فقرا مطلع نشوند و آنها بتوانند تمام محصول را بفروشند و سود بیشتری ببرند ولی همان شب باغ آتش گرفت و تمام محصولاتشان در آتش سوخت.( مثنوی معنوی)

درخت طلا

روزی انوشیروان در راهی می رفت که به پیرمردی فرتوت رسید. پیرمرد گردو می کاشت. انوشیروان به او گفت:« تو که موهایت مثل شیر سفید شده و چند روزی بیش زنده نیستی، چرا درختی بکاری که ده سال دیگر میوه و ثمر دهد؟» پیرمرد جواب داد:« یک دلیل بس است و آن اینکه تا زنده ای باید بکاری و بیکار نباشی، همانطور که دیگران برای ما درخت کاشتند و خودشان از دنیا رفتند. دیگران کاشتند ما خوردیم ماهم می کاریم دیگران بخورند!» شاه از این حرف خوشش آمد و مشتی طلا به او داد. پیرمرد گفت:« ای شاه سخاوتمند، درخت من همین امروز میوه داد و ده سال انتظار نکشیدم». شاه از این جواب پیرمرد هم خوشش آمد و آنقدر به او بخشید که از مال دنیا بی نیاز شد.( الهی نامه عطار نیشابوری)

مرغابی خیال اندیش

مرغابی، در آب برکه ای، روشنایی ستاره را می دید، می پنداشت که ماهی است، هر بار نیت ماهی به طرف آن می رفت. ولی چیزی پیدا نکرد، چون این کار را چندین بار تکرار کرد و نتیجه ای نداشت، ناامیدانه، از کنار برکه عبور کرد. روز دیگر به همان جا آمد، هر گاه ماهی در آب می دید، خیال می کرد، روشنایی است، هیچ تلاشی نمی کرد نتیجه ی این تجربه آن شد که همه روز گرسنه ماند.(کلیله و دمنه)