مدرسه علمیه قدسیه بهشهر

انتخاب نام نیک برای کودک نشانگر شخیصت دینی و فکری و اجتماعی پدر و مادر است.
شیخ حسن حلّی نام فرزندش را جعفر نهاد. کلمه ی جعفر در قاموس عاشقان اهل بیت(ع) واژه ای آشنا و زیبا و دل انگیز است. جعفر نام پیشوای ششم شیعیان و احیاگر مکتب توحیدی تشیع و گسترش دهنده ی فرهنگ غنی اسلام است و بدین جهت این مکتب را مکتب جعفری نامیدند. شیخ حسن حلی که خود از عالمان عارف و مبلغان صادق الهی بود اسم کودکش را جعفر نهاد. این کودک بعدها لقب ” محقق ” گرفت و آوازه اش به همه جای عالم رسید.
ابوالقاسم جعفر دوران کودکی را در زادگاهش حلّه در محیطی که پر از معنویت و روحانیت بود بسر برد و در خانواده ای مذهبی و دانش پرور رشد کرد. جعفر از آغاز کودکی، با هوش و استعداد سرشاری شروع به فراگیری دانش و فضائل اخلاقی و معنوی نمود، مقدمات و علوم دینی را نزد پدر و دانشمندش فرا گرفت؛ و از عالمان دیگر شیعه نیز بهره ها برد و در علوم ومعارف اسلامی از جمله در فقه و اصول و کلام تسلط کامل یافت. و علوم دیگر از جمله ریاضیات و … را به قدر لازم فرا گرفت.
حاصل این درس ها و بحث ها و تلاش های علمی، مجموعه ای از نظرات دقیق علمی و سیاسی بود که سرمایه زندگی و شخصیت والای او شد و بدین گونه نخستین مرحله ی آموزش و پرورش خود را پشت سر گذاشت.
از خاطرات شیرین و بیادماندنی علامه حلی در دوران تحصیل در محضر دایی محقق خویش، نقل کرده اند که علامه، بسیار کوچک بود و در مجلس درس محقق شرکت می کرد، و گاهی بنا به اقتضای سن کودکی و بنا بر اصل ” فرار از مدرسه ” که در زندگی اغلب نوابغ علمی تاریخ بشر دیده شده است از مجلس درس فرار می کرد. محقق، هم معلّم دلسوز او بود و هم دایی مهربانش، غلامه پاره جگر محقق بود، و از طرفی استعداد شگفت انگیزی داشت و محقق نمی خواست که استعداد این کودک ضایع گردد. بنابراین وقتی که علامه از درس گریخت، محقق برمی خواست و به دنبال این شاگرد مستعد و فراری به راه می افتاد و تند تند می رفت، و چون به علامه نزدیک می شد تا دستش را بگیرد و به مکتب برگرداند، یکی از چهار آیه ی سجده های قرآن را با صدای بلند قرائت می کرد، و محقق فقیه و شریعت شناس مجبور می شد بنا به حکم واجب شرعی دست از تعقیب این کودک بازیگوش بردارد و به سجده بیافتد، و بدین گونه علامه پا به فرار می گذاشت و به دنبال رویاها و بازی های کودکانه اش می رفت تا خستگی را از خود براند و برای جلسه ی دیگر در فردای آن روز آماده گردد.
آثار محقق حلّی هر یک ستاره ای تابناک در آسمان علم و معرفت است که تا ابد خواهد درخشید.
خداوند متعال به محقق حلّی ذوق و استعدادی سرشار داده بود، و او نیز از این نعمت بزرگ الهی توانست به خوبی بهره مند شود، و در نتیجه کوشش و تلاش در مدتی نچندان دور مجتهدی عارف و محقق توانا، اسلام شناس و خدمتگزارلایق و دلسوز به اسلام و مسلملنان گردید. او علاوه بر تربیت شاگردان ممتاز، آثار مهمی نیز در زمینه ی علوم اسلامی از خود باقی گذاشت، او به خاطر تلاش های فراوان مهارت خاصی در علوم مختلف داشت و تألیفات مهمی در زمینه ی فقه ، اصول، کلام،منطق و ادبیات به جامعه ی اسلامی عرضه کرد.
محقق حلّی این دانشمند بزرگ و نامی ، مرجع عالم تشیع، عارف وارسته،شاعر متعهد، نویسنده ی نوآور و خدمتگزار صادق اسلام و مسلمانان، چراغ دیده ی دانش پژوهان و مرزبان فقاهت، سرانجام پس از عمری پربار در 13جمادی الآخر روز پنج شنبه 676 هـ . ق در شهر حلّه دار فانی را وداع گفت و به جوار حق شتافت و سبب مرگ این فقیه را سقوط از پشت بام خانه اش نوشته اند.
محقق گرچه در قفس دنیا بود ولی در فضای بهشت تنفس می کرد. چرا که تمام لحظه های عمر پربارش را با احکام الهی و کلام اهل بیت(ع) و هدایت مردم سپری کرده بود.
مقبره شکوهمند این نام آور شیعه،در حلّه است.

رسالت حضرت زینب(سلام الله علیها) بعد از واقعه عاشورا
در پی واقعه دردناک کربلا حضرت زینب(سلام الله علیها) مسئولیت سنگین را عهده دارد گردید. زیرا امام حسین(علیه السلام) پدید آورنده نهضت بود. ولی ادامه دهنده آن خواهرش حضرت زینب(علیه السلام) بود.
اندوه های دلخراش آن بانوی بزرگ مانعی بر سر راه ایشان برای رویارویی با دشواریها و ایفای رسالت بزرگش ایجاد نکرد. نهضت عاشورا با شهادت امام حسین(علیه السلام) به فرجام وهدف پایانی نرسید، بلکه هدایت و رهبری آن به دست با کفایت دختر علی (علیه السلام) بود.
حضرت زینب(علیه السلام) از جانب برادر این وظیفه را یافته و امام علی (علیه السلام) طی وصایای خود مسائل را به ایشان فرموده بود.
عصر عاشورا هنگامی که بانو زینب(سلام الله علیها) مشاهده کرد که امام حسین(علیه السلام) روی زمین افتاده و دشمنان جنایتکار اطراف پیکر مطهر وی را با هدف کشتن ایشان گرفته اند از خیمه بیرون آمد و پسر سعد را به عنوان سرزنش فرمود:
«یا بن سَعد! اَیقُتَلُ اَبوُعبدالله وَ انتَ تَنظُرُ اِلَیهِ؟»1 .« فرزند سعد! آیا ابوعبدالله کشته می شود و تو تماشا می کنی؟!».
او هیچ جوابی نداد و روی از حضرت زینب(سلام الله علیها) برگرداند. ولی ایشان تلاش کرد تا شاید از کشته شدن امام حسین(علیه السلام) جلوگیری نماید. از این رو خطاب به آن مزدوران نمود و گفت:« اَما فیکم مُسلِّم؟».« آیا در بین شما یک نفر مسلمان نیست؟
باز هیچ کس پاسخی نداد. زینب کبری(سلام الله علیها) فریاد برآورد:
« و ای برادرم! و ای سرورم! و ای اهل بیت! ای کاش آسمان بر زمین واژگون می شد! و ای کاش کوه ها خرد و پراکنده بر هامون می ریختند». 2
حضرت زینب(علیه السلام) با این جمله ها، مرحله دوم نهضت را شروع کرد. از این لحظه، وظیفه طاقت فرسا بر عهده او بود. از مردان دیگر کسی نمانده بود، و او بود و کودکان و زنان و امام بیمار غریب و تنها، ایشان برای رسالت عظمای خود به سوی امام حسین(علیه السلام) رهسپار میدان شد، بر بالین برادر رسید، پیشانی را به خون برادر رنگین کرد، سپس دست خود را به زیر پیکر مبارک خونین سیدالشهدا(علیه السلام) گرفت و به آسمان نگاه دوخت و فرمود:« خدایا! این قربانی را از ما بپذیر!». 3
حضرت زینب(سلام الله علیها) استوار همچون کوه، در کنار امام زین العابدین(علیه السلام) و بانوان و کودکان داغ دیده، و در جوار قتلگاه شهیدان، نظاره گر غارت شدن و سوختن خیمه ها بود، ایشان سپس شام غریبان شهدا را در بیابان، با زمزمه های دلخراش غزاداری، با اشک و ناله در سوگ عزیزان و پرستاری از یتیمان، و با نماز شب و نیایش با پرودگار به صبح رساند.

——————————————————

1. محمد هادی، مقتل ابی مخفف، ص252.
2. سید عبدالرزاق مقرم، مقتل الحسین، ص192.
3. سید کاظم ارفع، حضرت زینب(ع) سیره عملی اهل بیت(ع)، ص7.

دعایم مستجاب شد
خانوم شماره بدم؛ خانوم… برسونمت؛ خانم چند لحظه از وقتتو به ما میدی؛ این ها جملاتی هستند که دخترک در طول مسیر خوابگاه تا دانشگاه می شنید. بیچاره اصلا اهل این حرف ها نبود… این قضیه به شدت آزارش میداد تا جایی که چند بار تصمیم گرفت بی خیال درس و مدرک شود و به محل زندگی اش باز گردد. روزی به امزاده ی نزدیک دانشگاه رفت. شاید می خواست از وضعیت آن شهر لعنتی گله کند. دخترک وارد حیاط امامزاده شد. … انگار فقط آمده بود گریه کند. دردش گفتنی نبود. رفت و از روی آویز، چادری برداشت و سر کرد. وارد حرم شد و کنار ضریح نشست. زیر لب چیزی گفت. انگار… خدایا! کمکم کن.
کنار ضریح خوابش برد.چند ساعت بعد، با صدای زنی بیدار شد. خانوم! خانوم! پاشو سر راه نشستی. مردم می خوان زیارت کنن. دخترک سراسیمه بلند شد، یادش افتاد که باید قبل از ساعت 8 خود را به خوابگاه برساند. به سرعت از آنجا خارج شد… وارد شهر شد. اما انگار چیزی شده بود. دیگر کسی او را بد نگاه نمی کرد! انگار محترم شده بوی. نگاه هوس آلودی تعقیبش نمی کرد و احساس امنیت می کرد با خود گفت: مگه میشه این قدر زود دعام مستجاب شده باشه؟! فکر کرد شاید اشتباه می کند. اما این طور نبود یک لحظه به خود آمد دید چادر امامزاده را سر جایش نگذاشته.

حضور آقای ذبیح پور رییس کتابخانه های شهرستان در جمع طلاب مدرسه قدسیه بهشهر
مراسمی به مناسبت هفته ی کتاب و کتابخوانی با حضور آقای ذبیح پور رییس کتابخانه های شهرستان در جمع طلاب برگزار گردید.
آقای ذبیح پور رییس کتابخانه های شهرستان بهشهر با بیان این حدیث از امام علی علیه السلام که فرمودند: “کسی که با کتاب آرامش می یابد، هیچ گاه این آرامش از او سلب نمی شود” اعلام داشت: کتاب نقش بسزایی در مسایل اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و… دارد. مازندران 101 کتابخانه عمومی دارد که از این تعداد 5 کتابخانه سهم این شهرستان می باشد.
ایشان در مورد اهمیت کتابخوانی در رشد جوامع بیان داشت: کتاب حفظ احیای تفکر و اندیشه ی بالاست و تجربه نشان داده که توسعه و پیشرفت جامعه در تمدن و فرهنگ است.
وی تصریح کرد: دانش اندوزی از کتاب از جایگاه والایی نزد معصومین و بزرگان برخوردار است. همچنین پیامبر به حفظ و نگهداری کتاب توصیه کرده است.
رییس کتابخانه های شهرستان بهشهر خاطرنشان کرد: کتاب غذا و نوشیدنی روح است، اگر مقوی باشد روح را تقویت می کند. کتاب خوب یکی از ابزارهای کمال بشر است.
ایشان با توجه به این که میانگین کتاب خواندن در کشور پایین است خاطرنشان کرد: چون فکر می کنیم خودمان می دانیم دیگر نیازی به کتاب نداریم؛ بلد نیستیم کتاب بخوانیم؛ کتاب خواندن در خانواده ها فرهنگ سازی نشده است.
در پایان از کتابدار مدرسه تجلیل و قدردانی به عمل آمد.

جايگاه كتاب در فرهنگ و حاكميت اسلامي
اسلام، دين انديشه و معرفت، دين دانش و كتاب معنويت است؛ چنان كه مي توان گفت اصولاً آيين آسماني ما، پرچمدار كتاب و كتابخواني در زمين است! اندكي تأمل و كاوش در لابلاي اوراق زرين تاريخ اسلام، اين حقيقت را بر روشني مي مي نماياند.
مقام معظم رهبري با ابراز نگراني از وضعيت كنوني كتاب و كتابخواني، يكي از دلايل لزوم رويكرد به كتاب و كتابخواني را پيشينه ي تفكر و حاكميت اسلامي مي دانند و مي فرمايند:
« من هر زماني كه به ياد كتاب و وضع كتاب در جامعه ي خودمان مي افتم، قلباً غمگين و متأسف مي شوم. اين به خاطر آن است كه در كشور ما به هر دليلي كه شما نگاه كنيد، بايد كتاب اقلاً‌ده برابر اين ميزان، رواج و توسعه و حضور داشته باشد. اگر به دليل پرچمداري تفكر اسلامي و حاكميت اسلام به حساب بياوريد. اين معنا صدق مي كند؛ چون اسلام به كتاب و خواندن و نوشتن، خيلي اهميت مي دهد. اگر هر منصفي به بيانات نبيّ مكرم اسلام و ائمه عليهم السلام و پيشوايان اسلام نگاه كند و ببيند كه اينها در چه زماني به كتاب و كتابخواني دعوت مي كردند و فرا مي خواندند، همهي افسانه ها از ذهنش شسته خواهد شد و خواهد فهميد كه دشمنان اسلام راهي جز اين نداشتند كه افسانه هاي كتابسوزي و كتاب ستيزي را بر سر زبانها بيندازند؛ چون اسلام پرچمدار كتابخواني است».(بيانات در ديدار با دست اندركاران برگزاري هفته ي كتاب 30/7/1375)